Normen en waarden bestaan niet meer online
[Recensie] Sinds ik een poosje geleden mijn eerste boek van meesterverteller Michael Connelly, Het nachtvuur las, ben ik fan. Voor de komende kerstvakantie heb ik de eerste paar delen van de ‘Harry Bosch’-serie aangeschaft. Een heerlijk vooruitzicht.
Een gewaarschuwd man gaat niet over de vaste rechercheurs van Connelly, Harry Bosch of Renée Ballard, maar over journalist Jack McEvoy. Liefhebbers van Connelly zullen hem herkennen uit De dichter (The poet uit 1996). Dertien jaar later verscheen hij weer in Ongrijpbaar (The scare crow). In de tussentijd figureerde hij in een verhaal van Harry Bosch en ook in een verhaal van advocaat Mickey Haller. Wat ik erg grappig vind, is dat Jack een compleet fictieve levensbeschrijving op Wikipedia heeft. Connelly vindt het zelf erg moeilijk om over Jack te schrijven, omdat dit karakter heel dicht bij hem ligt. Jack lijkt het meest op Connelly, het is zijn meest autobiografische hoofdpersoon. Een grappig feitje dat dit ondersteunt, is dat McEvoy de meisjesnaam is van Connelly’s moeder Mary.
Wie is John ‘Jack’ McEvoy? Jack is geboren op 21 mei 1961, een stier dus van 59 jaar oud. Meestal zijn hoofdpersonen veel jonger, maar Connelly’s werk wordt al sinds 1992 gepubliceerd en Jack werd in 1996 bij het publiek geïntroduceerd. Hij heeft een jong overleden zusje en in zijn debuutverhaal onderzoekt Jack de zelfmoord van zijn tweelingbroer Sean, rechercheur Moordzaken in Denver, Colorado. Hij heeft al jaren een knipperlichtrelatie met Rachel Walling (ex-FBI) en is eenmaal getrouwd geweest met Keisha Russel, die in 1995 in een boek van Connelly voorkomt.
Na een paar journalistieke uitglijders werkt Jack niet meer voor de Times in Los Angeles, waar hij misdaadverslaggever was. Hij is nu werkzaam als online journalist voor de consumentenwebsite FairWarning (waakhondverslaggeving). Als een onenightstand scharrel van een jaar geleden dood wordt gevonden, wachten twee rechercheurs van Moordzaken hem bij zijn appartement op. De oudste rechercheur, Mattson, heeft een vriend die blijkbaar nogal hard is aangepakt door Jack. Dat verklaart voor mij waarom Jack een verdachte is terwijl de enige ontmoeting die hij met het slachtoffer had een jaar geleden was. Dat hij in haar contactenlijst stond en zijn boeken op haar nachtkastje lagen, lijken mij onvoldoende bewijs om hem als gedachte te markeren. Jack werkt mee en staat een speekselmonster af en laat zijn onbekraste bovenlichaam zien. Toch blijft Mattson hem lastig vallen. Omdat Jack een oude snuffelhond is, besluit hij meer informatie over de dood van Tina op te zoeken. Dan valt hem een overeenkomst tussen een aantal moorden en ongelukken op. Daarop volgt een haast ongeloofwaardig verhaal over DNA-analyse, verwantenonderzoek en verslavingsgenen.
Jack heeft hulp nodig. Naast zijn redacteur Myron en collega Emily kan hij maar bij een iemand terecht: Rachel Walling. Door zijn toedoen is Rachel haar baan bij de FBI vlak voor haar pensionering kwijtgeraakt en hebben ze al zeker een jaar geen contact meer. Toch besluit ze hem te helpen. Samen volgen ze het spoor van DNA. Het is beangstigend om te weten dat de wetenschap die verdachten tot daders kan verklaren, ook voor hele verkeerde zaken op het ‘dark web’ wordt gemanipuleerd en gebruikt. Bij mij rijst een filosofische vraag op. Zijn er meer engerds die alle morele grenzen overgaan doordat internet anoniem is en bestaat, of waren de engerds er altijd al en komen ze door het dark web meer tevoorschijn? Het lijkt alsof mensen, meestal mannen, steeds duisterder worden en monsterlijker. Normen en waarden bestaan niet meer online en ook in de realiteit vervagen die.
Connelly vertelt het verhaal vanuit meerdere perspectieven, waarvan dat van Jack leidend is. Dan heb je nog de laborant Hammond, die zich werkelijk van geen kwaad bewust is, zolang hij maar geld kan verdienen. Het perspectief van De Klauwier is pas echt interessant. ‘‘We zitten hier op het dark web,’ zei Rachel. ‘ […] Je gebruikt een schuilnaam en je betaalt in cryptovaluta.’
[…] ‘De vogel sluipt van achteren op zijn prooi toe, pakt zijn slachtoffer in de nek en breekt die door hevig schudden. Hij wordt beschouwd als een van de geduchtste predatoren in de natuur.’ ‘Al die vrouwen hadden een gebroken nek.’’ Pag.242
Waar ik dol was op Harry Bosch, vind ik Jack toch een zwak egocentrisch mannetje. ‘Ik besefte dat ze alle drie gelijk hadden en dat ik geen goed figuur sloeg nu ik mijn verhaal voor de veiligheid van tientallen vrouwen had willen laten gaan. Ik zag de teleurstelling in de ogen van Rachel en Emily.’ Pag. 243
Ik miste in dit verhaal toch de spanning van Het nachtvuur. Een gewaarschuwd man is zeker geen zwak verhaal, maar ik had meer verwacht van een doorgewinterde misdaadverslaggever. Het verhaal komt opeens in een stroomversnelling en daarna gebeurt er weer lang niets. Het einde is m.i. afgeraffeld en bezorgde mij toch een ietwat onbevredigend gevoel. Drie sterren voor mijn tweede van hopelijk nog veel meer Michael Connelly’s.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
