Het dagelijkse leven in Engeland in oorlogstijd.
[Recensie] Ellie Dean woont en werkt in een klein dorpje op het platteland van Engeland. Een groot hart is het vierde deel uit de serie Een veilige haven. Eerder verschenen Een nieuw begin, Ver van huis en Geef nooit op. De serie speelt in het fictieve kustplaatsje Cliffehaven gedurende de oorlogsjaren. De centrale figuur is Peggy Reilly, de vierenveertigjarige eigenaresse van Beach View, een pension. De delen zijn onafhankelijk van elkaar te lezen, ze volgen elkaar in de verhaallijn wel op maar Dean weet het zo te brengen dat je naadloos in kunt stappen.
Julie Harris is geboren en getogen in East End, Londen. Ze heeft zich goed opgewerkt tot vroedvrouw en verpleegster. Tijdens een van de vele heftige bombardementen op Londen, wordt haar hele familie weggevaagd. Alleen haar jongere hoogzwangere zusje Franny overleeft in eerste instantie omdat ze op dat tijdstip moet bevallen. Helaas overlijdt Franny niet veel later aan complicaties van de bevalling. En dan staat Julie er alleen voor met haar pasgeboren neefje William. Haar omgeving raadt haar aan om William voor adoptie op te geven maar Julie weigert dat, ze heeft Franny een belofte gedaan en wil zich daaraan houden. Als ongetrouwde vrouw en zonder voldoende steun om haar heen, lijkt die belofte gedoemd te mislukken. Julie neemt het ingrijpende besluit om te verhuizen naar Cliffehaven waar haar veel oudere zus Eileen waarschijnlijk woont. Misschien kan ze daar de hulp krijgen die ze zo hard nodig heeft. In Cliffehaven aangekomen komt ze in eerste instantie van een koude kermis thuis.
In Beach View is geen enkele dag hetzelfde, Peggy staat aan het roer van een druk en wispelturig huishouden. Ze is getrouwd met Jim en samen hebben ze vier kinderen. De oudste dochter Anne is getrouwd met Martin en in afwachting van hun eerste kindje woont Anne tijdelijk in Beach View. Daarna volgt Cissy die bij de WAAF werkt en meestal op het vliegveld verblijft. De twee jongens zijn voor hun veiligheid naar het platteland gestuurd, ze worden erg gemist. Dan is er nog Ron, de vader van Jim en de oude mevrouw Finch, een vaste pensiongast. En ook Rita, een vriendin van Cissy, woont er, ze rijdt op een brandweerwagen. Twee verpleegsters complementeren het rommelige huishouden, er is geen ruimte voor meer bewoners. Maar dan gebeurt er iets dat het leven in Beach View op zijn kop zet: tijdens een wandeling van Anne luidt er onverwacht het luchtalarm en het lukt Anne niet meer om tijdig een schuilkelder te bereiken. Tot overmaat van ramp, beginnen ook de weeën…. Peggy zou Peggy niet zijn als ze niet op zoek zou gaan naar haar dochter met gevaar voor eigen leven. Gelukkig krijgt ze hulp van Julie die Rose Margaret gezond op de wereld weet te zetten. Voor Peggy staat het dan vast: ze maakt ruimte voor Julie en William in haar al zo volle pension. De twee baby’s, William en Rose Margaret, worden met liefde en zorg omringd, iedereen draagt zijn of haar steentje bij waardoor Julie kan blijven werken. Eind goed al goed zou je zeggen maar niets is minder waar. Niet alleen gooit de oorlog voortdurend roet in het eten, er zijn nog tal van andere problemen die Julie moet zien op te lossen.
In de serie Een veilige haven laat Dean het alledaagse leven tijdens de Tweede Wereldoorlog herleven. De voortdurende bombardementen met onvoorstelbare schade, zowel materieel als fysiek; de voedselschaarste, eigenlijk het eeuwige tekort aan alles, het komt allemaal op een natuurlijke manier in het verhaal voor. Maar ook de typisch Engelse humor komt terug, de bewoners van Beach View worden niet depressief van alle tegenslag. Integendeel, ze zetten gezamenlijk hun schouders eronder, verwerken samen het leed en vieren wat er te vieren valt.
De schrijfstijl van Dean is vlot en aangenaam, ze weet de sfeer uit die dagen goed te pakken. Je leeft met Peggy en haar pensiongasten mee, ze worden neergezet als mensen van vlees en bloed met goede en minder goede kanten. In elk deel staat één van de pensiongasten centraal, in dit deel is dat Julie. Daarnaast leer je de rest van de ‘familie’ steeds beter kennen, dat is een uitgebreide verhaallijn die in alle delen doorloopt. De auteur weet voldoende gegevens uit die lange verhaallijn in de hoofdlijn van elk deel te plaatsen waardoor je in elk willekeurig deel kunt instappen. Eens dat je dat doet, wil je de serie vast blijven volgen. Vier welverdiende sterren voor dit vierde deel in een mooie serie over het alledaagse leven in oorlogstijd.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
