Maar of dat genoeg is?
[Recensie] Prins Rhen is de troonopvolger van Emberfall, maar is vervloekt door een tovenares waardoor hij de herfst van zijn achttiende levensjaar steeds opnieuw moet doen. Er is maar één manier om de vloek te verbreken en dat is om iemand te vinden die verliefd op hem wordt. Maar aan het eind van elke herfst verandert Rhen in een verschrikkelijk monster, dat elke keer een andere vorm aanneemt en maar aan één ding kan denken: verwoesting. Jaar na jaar verliest hij steeds meer, tot de hoop hem bijna ontglipt.
Harper leeft in Washington, DC, waar haar vader jaren geleden is verdwenen, haar moeder stervende is en haar broer Jake er alles aan doet om de schulden van hun vader af te betalen aan gevaarlijke en corrupte mensen. Op een dag wordt Harper uit haar woonplaats weggerukt om in Emberfall uit te komen. Eerst weet ze niet wat ze van de wereld en de vloek moet denken, maar langzamerhand begint ze meer te begrijpen en meer te voelen voor het prachtige maar vervloekte land. Maar of dat genoeg is?
De eerste hoofdstukken laten je kennismaken met Harpers personage. Ze leeft in onze wereld maar komt op een of andere manier in een andere wereld terecht. Ze reageert zoals elk van ons zou reageren, maar de omslag met dat ze er al vrij snel in meegaat, kwam wel even onverwacht. Het feit dat dit een hervertelling van Belle en het beest is, wordt al snel duidelijk. Terwijl Harper Emberfall leert kennen, wordt de vloek ook steeds duidelijker en dat is de grootste link naar het originele sprookje. De wereld, de personages en de gebeurtenissen zijn toch wel even anders.
Wanneer dit verhaal je in zijn greep heeft, laat het je niet zomaar meer los. Je laat je meevoeren door de gebeurtenissen en de vraag over hoe het verhaal zal aflopen, verlies je uit het oog. Hoe verder het verhaal zich ontpopt hoe magischer de wereld wordt. Elk hoofdstuk bevat nieuwe informatie, kleine maar ook belangrijkere details, waardoor je hoofdstuk na hoofdstuk door zou willen blijven lezen. Al die stukken informatie vormen uiteindelijk een bijzonder mooi geheel. Wat er ook aan bijdraagt is de fantastische en heerlijke schrijfstijl van de auteur. Haar vertelwijze eist al je aandacht op, waardoor er alleen nog het verhaal overblijft om je op te concentreren. Verder wordt niet alles even uitvoerig beschreven, waardoor er vaart in het verhaal zit. Toch komen kleine details of gebeurtenissen die eerst niet zo belangrijk leken, later in het verhaal nog terug. Alles is goed doordacht en naarmate het verhaal vordert, hoe spannender en sensationeler het wordt. Dit ‘sprookje’ kan echt wel tippen aan het origineel!
De manier waarop de personages worden vormgegeven is erg realistisch. De manier waarop hun details en geheimen worden prijsgegeven is precies goed uitgedacht en afgewogen. Elke scène, elke woordenwisseling had wel een bepaalde betekenis en gaf zorgde voor een betere of juist minder goede band tussen personages en jezelf als lezer. Harper is een sterk personage; ze weet wat ze wilt, deinst niet zomaar ergens voor terug en neemt vaak het heft in eigen handen, ondanks dat haar vaak genoeg wordt gezegd dat niet te doen. Rhen is de mysterieuze prins met duistere geheimen en hij weet vaak precies het juiste te zeggen, maar soms ook helemaal niet. Dit laatste neemt een ander personage op zich. Iemand die de interesse van de lezer waarschijnlijk goed weet op te wekken. Commander Grey, ook wel ‘Scary Grey’ genoemd door Harper. De tijd die zij samen doorbrengen, de gesprekken die ze voeren en de beslissingen die ze samen of ten koste van elkaar nemen, brachten nog eens extra diepgang in het verhaal. De band die zij opbouwen is sterk, natuurlijk, realistisch en bijna jaloersmakend. Na enkele dialogen van Grey zul je de keuze kunnen maken of je team Rhen of team Grey bent. Grey werd in elk geval steeds meer mijn favoriete personage, ondanks dat hij niet de hoofdrol in de vloek van Rhen speelt. Of heeft hij er toch meer mee te maken dan je in eerste instantie zou denken?
In de tweede helft vinden er enkele onverwachte maar ook enkele voorspelbare plotwendingen plaats. Dit kan je interesse en enthousiasme tegenwerken, maar kan het ook voeden, zoals bij mij het geval was. Aan het eind kreeg ik het gevoel dat ik het verhaal voor de volle 100% had begrepen en dat gevoel is onbeschrijflijk.
De worldbuilding, de personages, de gebeurtenissen en de vloek, alles klopte gewoon! Ik kan niet wachten op het vervolg om meer te lezen over dit intense verhaal, dit wonderbaarlijke sprookje.
—
Eerder verschenen op My Winged Books
