King blijft koning van de spannende en bovennatuurlijke vertelkunst
[Recensie] Stephen King levert met grote regelmaat zijn titels af aan zijn grote schare fans. Soms weet deze Amerikaanse auteur zijn leesschare te vergroten door het horrorgenre of het bovennatuurlijke element in zijn verhaal ondergeschikt te maken aan een ijzersterk verhaal. Zijn voorlaatste titel Billy Summers is daar een voorbeeld van.
Fairy Tale begint voor de lezer zoals ieder boek van King begint. Binnen drie zinnen zit je middenin het verhaal, op een locatie waar jij je als lezer vertrouwd voelt, met een personage dat direct jouw steun en sympathie heeft. Het grote talent van de auteur om de lezers met leunstoel en al, op comfortabele wijze bijna letterlijk, met een sneltreinvaart in het verhaal te kieperen.
Afgekickte vader
Charlie Reade is de bijna volwassen zoon van een verongelukte moeder en heeft een van de alcohol afgekickte vader. Hij heeft niet alleen zichzelf kunnen redden maar heeft ook de zorg voor zijn vader jarenlang gedragen. Wanneer hij een meer stabiel leven leidt, komt hij door een incident in contact met een oude man die even verderop in een oud en griezelig huis woont. De in de ogen van de meeste inwoners contactarme man en zijn afschrikwekkende hond sluiten vriendschap met Charlie. Ook op dit adres kan hij zijn zorgzame talenten inzetten.
Een bijzondere vriendschap wordt aan de lezer getoond. De aftakeling van de man en zijn bejaarde hond schrikken Charlie niet af maar versterken het gevoel dat de twee afhankelijker worden van zijn zorg. De liefde waarmee hij deze aangegane commitment continueert is om emotioneel van te worden. De oude man heeft geheimen en Charlie wacht geduldig op het moment waarop hij zijn uitleg zal geven. Het gevoel van verantwoordelijkheid dat Charlie draagt is prachtig in beeld gebracht.
Uiteindelijk deelt de oude man zijn geheimen, waarna het verhaal een volstrekt andere kant opgaat. Een sprookjeswereld toont zich aanvankelijk met hulpvaardige mensen en fantasierijke wezens. Al gauw daalt er een grauwe grijze sluier over het verhaal, waarna het sprookje in een nachtmerrie verandert.
De symboliek van deze wereld waarin de bewoners langzaam uitgeblust raken en hun persoonlijke kenmerken en levenslust verliezen, doen denken aan de gevolgen op mensen van de lockdown tijdens de Covid-pandemie. Als grijze muizen in onze huizen, in een mentaal en lichamelijk ziekmakende situatie. Het spannende maar ook sombere deel van het verhaal leunt op de nimmer afnemende fantasie genererende kwaliteiten van Stephen King. En weet mij als lezer stukken minder te boeien.
Spanningsboog
Het bijna zeshonderd pagina’s lange avontuur beschikt niet over een voortdurende spanningsboog. Het had best compacter geredigeerd mogen worden. Waar ik wel blij om ben, is dat het uiteindelijk niet zo eindigt dat alles een droom blijkt te zijn. Deze koude douche wordt de lezer bespaard. King leert ons dat sprookjes nog altijd bestaan.
Door de dikte van het boek is er qua setting voor gekozen om veel van de tekst op een pagina te zetten. Dit levert volgeschreven pagina’s op, daar waar ik bij King vooral gewend ben de ruimte te voelen in zijn woorden en daarnaast op papier. Dat mis ik hier. Aan de kop van ieder hoofdstuk hebben twee illustratoren afwisselend een illustratie gemaakt. De link met een sprookjesboek wordt daarmee ook doorgezet. Het zijn mooie kleine kunstwerkjes die zo nu en dan een kleine spoiler vormen voor het nog te lezen hoofdstuk. En dat laatste is jammer.
King blijft koning van de spannende en bovennatuurlijke vertelkunst. Ook al bevalt dit verhaal stukken minder dan andere titels. De eerste helft van het boek heeft spanning en toont de zorg van een jongeman voor een oude man en zijn hond. Het daaropvolgende sprookjesachtige gedeelte is tevens de grauwgrijze schaduwkant van het verhaal. De kleurrijke aanvang van het boek krijgt daarmee een somber dystopisch vervolg. De leesvreugde bewandelt hetzelfde pad.
Eind goed, al goed zijn we gewoon bij sprookjes. Dat kan ik over dit boek niet volmondig beamen. Edoch, King kan schrijven als de beste en exact dat talent redt wel degelijk dit na de spetterende sprankelende start, nergens excellerende verhaal.
—
Eerder verschenen op Boekencast
