Genoten van de spanning, de sterke verhaallijn en het mysterieuze laagje dat boven het verhaal hing
[Recensie] Hannah Bodart heeft iets vreselijks meegemaakt, en ligt daardoor in het ziekenhuis. Terwijl Hannah probeert haar leven weer in eigen handen te nemen, krijgt de stad Vilvoorde te maken met een grote ontvoeringszaak. Meerdere kinderen worden vermist, tot er enkelen dood worden teruggevonden. De politie, onder leiding van Fabian Naegelhout, staat voor een raadsel. Tot Hannahs psychiater ontdekt dat Hannah hierover meer lijkt te weten. Details die enkel bekend zijn bij de politie. Weet Hannah meer? Is ze bij de ontvoeringen betrokken? Of is alles slechts toeval? De waarheid moet worden achterhaald, want ergens loopt er een psychopaat rond. Hoe meer tijd er passeert, hoe minder overlevingskansen de kinderen hebben.
Met Gruwelijke gave heeft Petra Spark een spannende en mysterieuze thriller neergezet. Daarmee is ze niet aan haar proefstuk toe, ze schreef reeds twee thrillers, Artikel 13 en Een kans op zes.
Het verhaal begint met een korte maar spannende proloog, die de lezer onmiddellijk op scherp zet. Het wordt direct duidelijk waar we ons de rest van het boek aan mogen verwachten. Zelfs al zakt de spanning een beetje wanneer het verhaal echt van start gaat, en we Hannah leren kennen. We komen te weten wat ze heeft meegemaakt, en hoe ze hiermee omgaat. Ze is een intrigerend personage, en de hoofdstukken waarin we kennis met haar maken, vervelen je geen minuut. Integendeel, alle informatie is meer dan nuttig. Want dit vormt het pad naar waar het verhaal echt naartoe wil.
De plot is zorgvuldig en subliem uitgedacht. Met een uniek, totaal onverwachts element dat het verhaal net dat tikkeltje interessanter maakt. En mysterieuzer. De opbouw verloopt gestaag, waarbij we steeds meer ontdekken over de rol van Hannah in het verhaal. En wat haar connectie is met de ontvoerde kinderen. Vanaf dan wordt er een versnelling hoger geschakeld, met de nodige plottwisten en cliffhangers. Het verhaal eindigt niet zoals verwacht, en vooral de epiloog laat de lezer nog met wat vragen achter.
De personages in het boek hebben een grondig uitgewerkt karakter, waardoor je de emoties tijdens het lezen als het ware kunt voelen. Het hoofdpersonage, dat het beste is neergezet, is Hannah Bodart. Zij heeft iets erg tragisch meegemaakt, wat leidde tot een ziekenhuisopname. Haar gevoelens, gedachten en gedragingen die volgen op het trauma, komen zeer realistisch over. Net zoals haar gesprekken met psychiater Kimberley Leeuwaerts, al wordt alles na een tijdje wel heel persoonlijk, zonder de normale professionele afstand. Vooral omdat beiden verwikkeld raken met het onderzoek naar de ontvoerde kinderen. Hoe deze kinderen worden vastgehouden, daar krijg je vaak rillingen van, want het enige wat je als lezer wilt, is dat ze gevonden worden. Levend.
Petra Spark heeft een duidelijke en aangename schrijfstijl dat perfect past bij het boek. Het leest ontzettend vlot en het boeit voldoende om de aandacht de hele tijd bij het verhaal te houden. Het regelmatig wisselen van perspectief helpt daar ook aan mee, het houdt de spanning op peil. Daarnaast zijn emotie en gevoel een van de sterke componenten die ervoor zorgen dat het boek nadien nog lang blijft hangen.
Gruwelijke gave heeft mij op een erg positieve manier verrast. Toen ik tijdens het lezen op het punt was gekomen waar de verhaallijn van Hannah zich mengde met deze van de ontvoeringen, was ik heel benieuwd naar de verdere uitwerking. En deze was in mijn ogen zeker geslaagd. Vooral door de vrij plausibele uitleg die naar het einde toe wordt gegeven. Niet dat dit het daarom realistischer maakt. Maar dat stoort mij niet. In ieder geval heb ik erg genoten van de spanning, de sterke verhaallijn en het mysterieuze laagje dat boven het verhaal hing. Petra Spark verdient dan ook een dikke 4½ sterren met haar Gruwelijke gave!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
