Over oerkracht en natuurmagie
[Recensie] Heks in het groen kan gezien worden als een vervolg op De weg van de heks, dat ik eerder voor Bazarow besprak. Lag de nadruk in dat eerste boek nog op de zoektocht van de auteur naar de heks in zichzelf, in dit boek gaat ze dieper in op de oerkracht van de natuur en op het werken met die kracht (natuurmagie).
Symboliek
Onder een ‘heks’ verstaat Lunadea iemand die aanvoelt dat de natuur bezield is, die bezieling ook in zichzelf voelt omdat hij of zij onderdeel is van de natuur, stilstaat bij de natuurlijke veranderingen en die ook in zichzelf voelt en door middel van symboliek en rituelen kan werken met die bezieling en veranderingen.
Het zijn vooral de symboliek en de rituelen waar Lunadea in dit boek dieper op ingaat. Dat doet ze door eerst in te gaan op het belang van individuele verbinding met de natuur en het symbolisch kijken dat je op grond daarvan kunt ontwikkelen. Dat symbolisch leren kijken is van belang wanneer je wilt leren werken met de kracht van de natuur en daar in rituelen uitdrukking aan wilt geven.
Verbondenheid
Vervolgens komt de verbondenheid met cycli uit de natuur aan bod: de vier elementen aarde, water, vuur en lucht en de cyclus van jaarfeesten en seizoenen. In het hoofdstuk over landschapsmagie gaat Lunadea in op wat de energie uit de verschillende aardlagen je kunnen vertellen over andere tijden en voorouders, maar ook gaat ze in op verschillende landschapsstijlen en onderscheiden trillingsniveau’s die je in de natuur kunt tegenkomen. Ze beschrijft hoe ieder landschap zijn eigen magie heeft waarvoor de heks zich in het verleden (tradities en volksgebruiken) openstelde, maar ook nu nog.
Tenslotte stipt Lunadea enkele vormen van natuurmagie aan: bomenmagie en de Ogham; Kruiden-, planten- en bloemenmagie; Stenenmagie; zonne-, maan- en sterrenmagie en weermagie. Om je hierin te ontwikkelen, is het nodig je in de natuur te blijven verdiepen. Alles begint met het aanvoelen van de levenskracht in de natuur en de wil om erover te leren.
Herkenning
Naast de vele oefeningen en het verdiepende materiaal is dit boek ook een feest van herkenning. Dezelfde persoonlijke stijl als in De weg van de heks, heeft Lunadea ook in dit boek weten vast te houden.
Ik kijk om me heen maar op dit vroege tijdstip is er verder niemand anders in het bos. Krachtig zet ik mijn voeten op de grond, adem diep in en uit en laat mijn stem horen. Het is gewoon zomaar een melodie die ik uitsla terwijl ik denk aan mijn eerbied voor het licht. De klanken komen vanzelf. Het hoeft niet mooi te zijn. En zo ontstaat er een gezang zonder woorden, een stroom van klanken speciaal voor het licht van deze dag, net als de vogels doen. Tegelijk beweeg ik, dans, en laat mijn lichaam en stem samenvloeien met het gezang van de vogels en de ochtendstond.
Met veel wijsheid, terughoudendheid en realiteitszin heeft dit boek niets zwevends. De vele oefeningen helpen het gelezene in de praktijk te brengen en in het eigen leven te verankeren. De aangereikte materialen en uitleg maken het boek tot een werkboek waarmee de lezer zelfstandig aan de slag kan. Een fijn vervolg op De weg van de heks.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
