Een snijdende novela negra die ijzingwekkend realistisch is
[Recensie] Elena Blanco heeft een stapje opzijgezet na de dood van haar zoon Lucas. Ze werkt niet meer bij de politie en helpt haar moeder bij het inzamelen van donaties voor verschillende goede doelen, zoals een school voor de onderdrukte Rohingya in Myanmar. Franscesca Olmo – Cesca – is nu waarnemend diensthoofd bij de BAC, in afwachting van een vervanger voor Elena. Maar dan verdwijnt Cesca tijdens het Chinese nieuwjaar. Onmiddellijk snelt Elena haar team te hulp om hun collega terug te vinden. Al snel blijkt dat Cesca demonen uit haar verleden heeft waarmee ze komaf probeerde te maken en hierdoor in een complot terecht gekomen is.
Na DHet duistere net is Het jaar van het varken het derde deel van Carmen Mola, met Elena Blacon in de hoofdrol. Achter het pseudoniem Carmen Mola schuilen drie Spaanse thrillerauteurs: Jorge Diaz, Agustin Martinez en Antonio Mercero. Zij namen de prestigieuze Spaanse boekenprijs Premio Planeta in ontvangst voor La Bestia, het vierde deel dat nog niet vertaald is in het Nederlands.
Misdaad door menselijke zwakte
Het jaar van het varken is een novela negra, een Spaans genre waarbij het motief van de misdaad voortkomt uit menselijke zwakheid. Typisch voor Carmen Mola is dat de verhalen niet uitpakken met de sterktes van de personages, maar met zwakheden zoals drankverslaving en agressiviteit. Hierdoor is de Elena Blanco-serie realistischer dan veel andere misdaadverhalen waarbij het hoofdpersoon heldhaftig wordt neergezet.
Het jaar van het varken is een echte novela negra: gruwelijk en niet geschikt voor gevoelige lezers. Vanaf de eerste pagina word je midden in de harde wereld van een varkensboerderij gesleurd, waar weerzinwekkende gebeuren.
De boeken van Carmen Mola zijn als goede horrorfilms: je kijkt er graag naar, maar durft dat tegelijk met moeite te doen. De serie van Elena Blanco is donker, monsterlijk en ijzingwekkend, toch pakken ze. Dit derde deel snijdt dieper in de ziel dan de voorgaande twee. Een tiener is veranderd in een soort menselijk monster. Het ene moment is hij slachtoffer, het andere moment is hij misdadiger. Hij beseft niet wat het onderscheid is tussen goed en kwaad.
Opmerkelijk hoe drie auteurs, met elk hun visie en stijl, een samenhangend geheel kunnen schrijven. Aan niets is te merken dat er verschillende mensen geschreven hebben aan Het jaar van het varken. Vaak valt bij een dergelijke samenwerking de overgang in stijl op bij de verschillende hoofdstukken, wat hier niet het geval is.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
