[Recensie] Ik weet wat je deed vertelt het verhaal van Jef. Jef is al jaren gelukkig getrouwd met Mia en samen hebben ze een zoon, Tim. Gezien Jef een eigen bedrijf heeft en met de regelmaat van de klok van huis is zit Mia veel alleen. Haar tijd vult ze met schrijven.
Als Jef weer eens naar een beurs gaat gebeurt het ondenkbare: Jef laat zich verleiden en gaat vreemd. Als hij ’s morgens ontwaakt naast Katia – een van zijn medewerkers – heeft hij spijt, veel spijt. Hij vertelt Katia dat het van zijn kant een misstap was en dat het bij die ene keer blijft. Maar ziet Katia het ook zo?
Jef weet niet wat doen: zal hij het Mia vertellen of toch beter van niet. Hij besluit het niet te doen, bang dat zijn huwelijk dan voorbij zal zijn. Het blijkt de verkeerde keuze! Niet enkel Mia merkt aan zijn gedrag dat er iets niet pluis is, maar er gebeuren ineens vreemde dingen. Hun leven wordt de hel.
Na Hond in een kegelspel en Witte zwanen, grijze zwanen waagt Gerits zich met Ik weet wat je deed aan een thriller. Een ding is zeker: over het verhaal is nagedacht. De potentie om iets spannends op papier te zetten is zeker aanwezig. Jef gaat vreemd, besluit dit geheim te houden voor zijn familie en dan gaan de poppen aan het dansen. Je verwacht dan een verhaal met intriges, spanning… het Fatal Attraction effect. En daar wringt het schoentje. Hoewel de opbouw van het verhaal gestaag stijgt naar de plot toe mis ik diepgang, zowel in de personages als in het verhaal zelf. Het blijft te oppervlakkig en daarom is het moeilijk om je in te leven en er een filmisch beeld bij te zien.
Om geen spoilers weg te geven vind ik Mia overkomen als een vrouw die te weinig beslissingen neemt en niet op haar strepen staat. De dingen die gebeuren in hun gezin – na de misstap van Jef – roepen om opheldering, om eens met de vuist op tafel te slaan, maar Mia laat het allemaal maar gebeuren. Als lezer weet je waar het verhaal over gaat, maar daar blijft het dan ook bij. Het blijft allemaal te vaag en er wordt weinig echt uitgewerkt. De schrijfstijl is te simpel voor een thriller en loopt niet altijd vloeiend, daarbij zijn de conversaties ronduit eenvoudig.
Hoewel de proloog kort en krachtig is en tegelijkertijd vragen oproept, blijft de spanning laag en daardoor komt het – mede door verschillende herhalingen – langdradig over. De tijdspanne waarin het verhaal zich afspeelt is erg onduidelijk. De eerst pagina’s gaat de auteur per dag (de dagen van de beurs), maar schakelt daarna over vanuit het perspectief van de personages en laat die dagen – die volgens mij toch belangrijk zijn voor het verdere verloop – achterwege. Zo heb je als lezer geen idee meer hoeveel dagen of weken er al verstreken zijn.
Aan de hand van cursief gedrukte hoofdstukken neemt Gerits je mee in de gedachtegang van een mysterieus figuur en je blijft je afvragen wie ‘Zij’ is, waarom doet ‘Zij’ dit? En eerlijk is eerlijk, de plot heeft mij verrast! En net daarom vind ik het zo jammer dat dit verhaal niet beter is uitgewerkt, zodat je op het puntje van je stoel zit in afwachting van wat er komt. Met zijn 198 pagina’s en korte hoofdstukken leest dit boekje vlotjes weg. Helaas ben ik niet verrukt van deze thriller en kom ik niet verder dan 2 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
