Marina Folkers won bij ons De Gouden Lettervreter 2017
met ‘Zoektocht terug’, een heerlijk feelgood boek.
met ‘Zoektocht terug’, een heerlijk feelgood boek.
Roelant – onze vliegende reporter – ging bij haar langs. Een
mooie samenvatting van hun babbel kun je hier bij ons lezen.
mooie samenvatting van hun babbel kun je hier bij ons lezen.
Bovendien mogen wij van Ellessy een exemplaar van Zoektocht
terug weggeven. Gaaf toch?!
terug weggeven. Gaaf toch?!
Het enige wat je daarvoor moet doen is in onze BESLOTEN groep op Facebook onder het interview even aangeven dat je wil
meedoen. That’s it 🙂 Deze win actie loopt tot vrijdag 11 mei ’18!
meedoen. That’s it 🙂 Deze win actie loopt tot vrijdag 11 mei ’18!
In gesprek met….. Marina Folkers
Als
oudste van 4 kinderen is Marina in Groningen geboren. Opgegroeid op diverse
plekken in en om die stad. Na haar middelbare school heeft ze in Groningen en
later in Utrecht Franse taal en letterkunde gestudeerd. De locatie van haar feelgood romans is steevast Londen, niet Parijs. Dat vraagt om een
verklaring.
oudste van 4 kinderen is Marina in Groningen geboren. Opgegroeid op diverse
plekken in en om die stad. Na haar middelbare school heeft ze in Groningen en
later in Utrecht Franse taal en letterkunde gestudeerd. De locatie van haar feelgood romans is steevast Londen, niet Parijs. Dat vraagt om een
verklaring.
Marina:
“Ik ben helemaal weg van Londen.
Het is een prachtige stad en spreekt me
enorm aan. Veel meer dan Parijs. Ik ben er vaak geweest, met name de
laatste vijf/zes jaar. Een
tijdje heb ik zelfs een paar Facebookpagina’s over Londen bijgehouden. Vooral al die parken in daar vind ik erg mooi. Dat er zoveel
groen is in zo’n grote stad is echt bijzonder. Ik geloof dat een kwart van de
oppervlakte daar park is, dat is
nogal wat. Ik laat dit duidelijk
terugkomen in mijn beide boeken.
“Ik ben helemaal weg van Londen.
Het is een prachtige stad en spreekt me
enorm aan. Veel meer dan Parijs. Ik ben er vaak geweest, met name de
laatste vijf/zes jaar. Een
tijdje heb ik zelfs een paar Facebookpagina’s over Londen bijgehouden. Vooral al die parken in daar vind ik erg mooi. Dat er zoveel
groen is in zo’n grote stad is echt bijzonder. Ik geloof dat een kwart van de
oppervlakte daar park is, dat is
nogal wat. Ik laat dit duidelijk
terugkomen in mijn beide boeken.
Zodra
je het park uitstapt, sta je in een winkelstraat. Ook heerlijk! Toen mijn
eerste boek uitkwam, ‘Faye en Sean’, was ik net klaar met het schrijven van
mijn tweede, ‘Zoektocht terug’. Op geen enkele manier was er iets van recensies
of reacties binnengekomen, ik
had onbevangen zitten schrijven. Nu zijn de reacties losgekomen: mooie
recensies, een lezersprijs van De
Perfecte Buren. De verwachtingen zijn hooggespannen voor het volgende, derde,
boek. Ook al omdat er zich een nieuwe uitgever heeft aangediend. Tussendoor
zijn we verhuisd en heb ik een naar ongeluk met de scooter gehad. De druk ligt
wel hoog, soms is het
ploeteren. Het beste is om bij jezelf te blijven, maar onbewust denk je toch na over de reacties en recensies. Je
moet oppassen dat je je daar niet door laat beïnvloeden, maar om nu helemaal geen recensies
meer te lezen is niet realistisch. Je bent toch nieuwsgierig.”
je het park uitstapt, sta je in een winkelstraat. Ook heerlijk! Toen mijn
eerste boek uitkwam, ‘Faye en Sean’, was ik net klaar met het schrijven van
mijn tweede, ‘Zoektocht terug’. Op geen enkele manier was er iets van recensies
of reacties binnengekomen, ik
had onbevangen zitten schrijven. Nu zijn de reacties losgekomen: mooie
recensies, een lezersprijs van De
Perfecte Buren. De verwachtingen zijn hooggespannen voor het volgende, derde,
boek. Ook al omdat er zich een nieuwe uitgever heeft aangediend. Tussendoor
zijn we verhuisd en heb ik een naar ongeluk met de scooter gehad. De druk ligt
wel hoog, soms is het
ploeteren. Het beste is om bij jezelf te blijven, maar onbewust denk je toch na over de reacties en recensies. Je
moet oppassen dat je je daar niet door laat beïnvloeden, maar om nu helemaal geen recensies
meer te lezen is niet realistisch. Je bent toch nieuwsgierig.”
Vanwaar je liefde
voor het schrijven?
voor het schrijven?
Marina:
“Van kleins af aan wou ik al schrijfster worden. Op school schreef ik al veel. Ik was fanatiek met opstellen; wilde graag goede cijfers. Dat
schrijven heeft altijd wel een beetje gesudderd, ondanks dat het een tijdje
heeft stilgelegen. Maar ik heb steeds gedacht: ik wil er iets mee. Ik ben voor
het tijdschrift “En route” gaan schrijven, een blad over Frankrijk. Ik had tenslotte Frans gestudeerd.
In november 1999 zijn mijn man en ik zelfs geëmigreerd naar Frankrijk. We
gingen in de Ardèche samen een camping runnen. Restaurant, receptie, noem maar
op. We kenden die camping al lang door onze
eigen vakanties daar. Opeens kwam er een wisseling van eigenaren en hadden ze hulp nodig. Toen zijn wij
ingesprongen, dat was een
groot avontuur.
“Van kleins af aan wou ik al schrijfster worden. Op school schreef ik al veel. Ik was fanatiek met opstellen; wilde graag goede cijfers. Dat
schrijven heeft altijd wel een beetje gesudderd, ondanks dat het een tijdje
heeft stilgelegen. Maar ik heb steeds gedacht: ik wil er iets mee. Ik ben voor
het tijdschrift “En route” gaan schrijven, een blad over Frankrijk. Ik had tenslotte Frans gestudeerd.
In november 1999 zijn mijn man en ik zelfs geëmigreerd naar Frankrijk. We
gingen in de Ardèche samen een camping runnen. Restaurant, receptie, noem maar
op. We kenden die camping al lang door onze
eigen vakanties daar. Opeens kwam er een wisseling van eigenaren en hadden ze hulp nodig. Toen zijn wij
ingesprongen, dat was een
groot avontuur.
In die tijd ben ik ook nog aan een boek bezig geweest. Dat is nooit afgemaakt
en uitgegeven. Misschien pak ik dat nog een keertje op, wie weet.
Na anderhalf jaar zijn we
alweer terug naar Nederland gegaan. In Nederland zijn we als bij toeval vlak
bij onze oude flat komen wonen in Zeist, gewoon een portiek verder. Dat was
raar, je kon alles meteen vinden: de lichtknopjes in het donker, noem maar op.
Het was gewoon precies hetzelfde huis.”
Haar
man zit naast haar op de bank en vult aan: “Maar hier konden we tenminste op
onze blote voeten lopen. Geen slangen
of schorpioenen die door de kamer liepen..”
man zit naast haar op de bank en vult aan: “Maar hier konden we tenminste op
onze blote voeten lopen. Geen slangen
of schorpioenen die door de kamer liepen..”
Marina:
“Ja, toen we voor het eerst die schorpioenen zagen in ons huis in Frankrijk,
liepen die heel langzaam door de kamer. We dachten toen: oh, dat valt wel mee.
Maar het bleek dat onze katten de hele dag al achter die beesten aan hadden
gezeten en dat ze bekaf waren, want toen
we ze op een morgen weer zagen, waren ze vliegensvlug en snelden met een
noodvaart over de vloer en over de muren. Dat was niet fijn. Ook allerlei
andere, grote insecten had je. Uhhhhh [trekt een vies gezicht]. Dat huis was
ook niet goed afgesloten; overal grote kieren. Toen daarnaast nog allerlei
andere zaken begonnen te spelen, besloten we om weer terug naar Nederland te gaan. Een beetje een optelsom.
Einde Frans avontuur. Daarna
kwam Londen in beeld waar
ik helemaal verliefd op werd. Niet om er te wonen, maar wel als locatie voor
mijn boeken. London heeft heel veel laagbouw. Je krijgt een gevoel van ruimte
door die laagbouw en al die parken. Prachtig!”
“Ja, toen we voor het eerst die schorpioenen zagen in ons huis in Frankrijk,
liepen die heel langzaam door de kamer. We dachten toen: oh, dat valt wel mee.
Maar het bleek dat onze katten de hele dag al achter die beesten aan hadden
gezeten en dat ze bekaf waren, want toen
we ze op een morgen weer zagen, waren ze vliegensvlug en snelden met een
noodvaart over de vloer en over de muren. Dat was niet fijn. Ook allerlei
andere, grote insecten had je. Uhhhhh [trekt een vies gezicht]. Dat huis was
ook niet goed afgesloten; overal grote kieren. Toen daarnaast nog allerlei
andere zaken begonnen te spelen, besloten we om weer terug naar Nederland te gaan. Een beetje een optelsom.
Einde Frans avontuur. Daarna
kwam Londen in beeld waar
ik helemaal verliefd op werd. Niet om er te wonen, maar wel als locatie voor
mijn boeken. London heeft heel veel laagbouw. Je krijgt een gevoel van ruimte
door die laagbouw en al die parken. Prachtig!”
“Ach,
ik ga nog regelmatig terug naar Frankrijk. Ik heb daar nog veel vrienden en
kennissen. Ook uitstapjes als een dagje winkelen in Lille of naar een concert
van Michel Sardou vind ik erg leuk. Van Michel Sardou ben ik een groot fan. Ik ken hem ook persoonlijk.
Dan kan zo’n man helemaal niet meer stuk.”
ik ga nog regelmatig terug naar Frankrijk. Ik heb daar nog veel vrienden en
kennissen. Ook uitstapjes als een dagje winkelen in Lille of naar een concert
van Michel Sardou vind ik erg leuk. Van Michel Sardou ben ik een groot fan. Ik ken hem ook persoonlijk.
Dan kan zo’n man helemaal niet meer stuk.”
Marina
is al ruim 26 jaar getrouwd met haar jeugdliefde die ze kent uit Groningen. Ze
hebben samen een zoon. Haar man is een groot
fan van haar schrijven en is haar eerste proeflezer.
is al ruim 26 jaar getrouwd met haar jeugdliefde die ze kent uit Groningen. Ze
hebben samen een zoon. Haar man is een groot
fan van haar schrijven en is haar eerste proeflezer.
“Elke
dag laat ik hem lezen wat ik geschreven heb. Hij verbaast zich erover hoeveel
er herschreven en geschrapt wordt. Maar dat hoort er nu eenmaal bij. Hij vindt
het heel erg leuk om dat proces te volgen. De ups en de downs en de stress.
[lacht]. Bij mijn nieuwe uitgever heb ik een deadline. Dat heb ik nog nooit gehad en
is best even wennen. Na mijn scooter ongeluk zeiden ze gelukkig meteen:
‘Stop! Eerst weer herstellen en beter worden, dan pas weer aan het schrijven
denken. Die deadline schuiven we gewoon door.’ Dat is heel erg fijn, maar door
al die omstandigheden krijg je toch wat schrijfstress. Gelukkig gaat het steeds
iets beter met me.
dag laat ik hem lezen wat ik geschreven heb. Hij verbaast zich erover hoeveel
er herschreven en geschrapt wordt. Maar dat hoort er nu eenmaal bij. Hij vindt
het heel erg leuk om dat proces te volgen. De ups en de downs en de stress.
[lacht]. Bij mijn nieuwe uitgever heb ik een deadline. Dat heb ik nog nooit gehad en
is best even wennen. Na mijn scooter ongeluk zeiden ze gelukkig meteen:
‘Stop! Eerst weer herstellen en beter worden, dan pas weer aan het schrijven
denken. Die deadline schuiven we gewoon door.’ Dat is heel erg fijn, maar door
al die omstandigheden krijg je toch wat schrijfstress. Gelukkig gaat het steeds
iets beter met me.
Waar ik nu zit, is ook de plek waar ik schrijf. Op deze bank, laptop op schoot,
katten ernaast. Ik schrijf feelgoods,
liefdesromans, omdat ik die zelf ook het liefste lees. Eigenlijk alleen maar.
Vroeger las ik wel biografieën en historische romans, maar de laatste 10 jaar
alleen maar mijn eigen favoriete genre. Voorbeelden van collega-schrijvers die ik graag lees zijn Paige Toon en Sophie
Kinsella.”
De
cover foto van ‘Zoektocht terug’ toont een strand bezaait met rotsen. Een
prachtig blauwe kleur overheerst zowel de lucht als het water en het strand.
cover foto van ‘Zoektocht terug’ toont een strand bezaait met rotsen. Een
prachtig blauwe kleur overheerst zowel de lucht als het water en het strand.
Marina:
”Die rotsen staan symbool voor de hindernissen die de hoofdpersoon moet nemen
in het boek. En daar tussenin ligt een zee-glas te glinsteren. Een erg mooie
cover.”
”Die rotsen staan symbool voor de hindernissen die de hoofdpersoon moet nemen
in het boek. En daar tussenin ligt een zee-glas te glinsteren. Een erg mooie
cover.”
Glunderend
laat Marina nog even haar oorkonde zien: de eerste prijs van de lezers bij de
Perfecte Buren in de categorie feelgood.
laat Marina nog even haar oorkonde zien: de eerste prijs van de lezers bij de
Perfecte Buren in de categorie feelgood.
Dank je wel Marina, voor dit prettige interview.
Roelant
de By – onze vliegende reporter
de By – onze vliegende reporter
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
