Nieuwe dingen zijn eng
[Recensie] Het is druk op de boerderij. Er wordt een nieuwe stal gebouwd. Met een bordje erboven, en een naam: Kamiel. Wie is Kamiel? En voor wie is die stal eigenlijk?
De dieren in de boerderij zijn in rep en roer. En blij. Het paard denkt dat die stal een nieuw onderkomen voor hem is. De haan is reuze verheugd, want het zal een theater zijn, waar hij eindelijk kan optreden. Dat wil hij al zo lang. Volgens het konijn is dit zijn langverwachte cadeautje, dat komt goed uit. Of is het toch een groter hok, waar het varken al zo lang op hoopt?
Herkenbaar
Ondraaglijk oplopende spanningen in de gemeenschap. Herkenbaar. Als er zaken opeens veranderen, wat verandert er dan voor mij? Word ik er blij van? Gaat die verandering mij beperken? Heb ik er voordeel van?
Dan komt de aap uit de mouw. Of preciezer: de kameel uit de kar. De dieren van de boerderij kijken met openvallende monden toe. Wat is dat??? Dit is Kamiel de kameel. De toekomstige bewoner van de nieuwe stal.
Opnieuw een sterk verhaal van Pim Lammerse. Een wranggrappig verhaal. De boerderijdieren beleven opeens een andere realiteit. Ze hebben een nieuwe buurman. In een nieuw hok. Dat vraagt om aanpassingen.
De illustraties zijn geweldig. Zonder enige moeite herkennen we Paard, Varken, Konijn, Haan als de dieren die ze zijn. In zachte pastelkleuren laat Susan ’t Hooft het verhaal zien door de ogen van de personages. Onzekere varkens, een teleurgestelde Haas, en het mooiste: een gelukkige kameel. Hij heeft zijn plekje gevonden in de gemeenschap.
—
Ook verschenen op Nico’s recensies
