De echte spanning ontbrak voor mij
[Recensie] Als er een auteur is waarmee ik ben opgegroeid dan is het wel Stephen King. Op negenjarige leeftijd maakte ik al kennis met de boeken Pet Sematary, Cujo en Misery. Wellicht zijn dit niet helemaal de standaard boeken die je normaal gesproken leest op die leeftijd, maar ik vond ze geweldig. Nu, twintig jaar later, lees ik de boeken van King nog steeds erg graag en ik was dan ook ontzettend benieuwd naar zijn allernieuwste boek Later.
In dit boek vertelt Jamie Conklin over de gebeurtenissen die hij gedurende zijn kinder- en tienertijd heeft meegemaakt. Jamie is namelijk geboren met de gave dat hij geesten kan zien. Over het algemeen heeft hij hier weinig problemen mee aangezien de doden na een paar dagen verdwenen zijn, maar alles verandert wanneer de ex van zijn moeder die politieagente is hem nodig heeft bij een klopjacht op een moordenaar. De titel past hier goed bij omdat Jamie op latere leeftijd pas vertelt wat hem destijds is overkomen.
Toen ik las waarover dit verhaal ging, had ik echt zin om dit boek te lezen. Ikzelf geloof totaal niet in geesten, leven na de dood of andere bovennatuurlijke dingen, maar de manier die Stephen King gebruikt om deze elementen in zijn verhaal te verwerken blijft bij mij toch favoriet. Het boek begint al goed wanneer de zin ‘Ik denk dat dit een horrorverhaal is. Lees zelf maar’, voorbijkomt. Ik zag weer een paar uurtjes heerlijk griezelen voor me en begon dan ook vol overgave te lezen.
Helaas bleek het horrorverhaal wel heel erg ver te zoeken. Ja, er komen geesten in voor, maar het blijft allemaal een beetje gemoedelijk en deze doden mensen doen mij meer denken aan Casper het spookje dan aan horror. De echte spanning ontbrak voor mij. De opmerking dat het een horrorverhaal is wordt nogmaals herhaald op pagina 164, ondanks dat je als lezer dan al over de helft van het boek bent, krijg je wel het gevoel dat de spanning nu pas echt gaat beginnen. Begrijp me niet verkeerd, het boek zelf is zeker niet slecht en doet zeker niet onder voor menig andere thriller, maar het voelt voor mij gewoon niet alsof ik een boek van Stephen King aan het lezen ben.
Voor mijn gevoel had er zoveel meer uit deze verhaallijn gehaald kunnen worden dan wat er nu daadwerkelijk op papier is gezet. Het boek zelf is slechts 272 pagina’s en dit is erg dun, zeker omdat King vele boeken heeft geschreven die boven de 500 bladzijden waren. Naar mijn mening had de gehele verhaallijn veel uitgebreider gekund, zeker omdat het gedeelte waarnaar het gehele verhaal opbouwt wel heel snel werd afgeraffeld in een paar pagina’s. Het voelde een beetje alsof je als kind dagenlang zit te wachten totdat het 5 december is en je vervolgens te horen krijgt dat Sinterklaas even snel een cadeautje in de brievenbus heeft gepropt en weer terug naar Spanje is vertrokken.
Wel wil ik mijn complimenten geven aan degene die de kaft heeft ontworpen. Deze is echt prachtig. Het kleurgebruik knalt er uit bij de verder diepzwarte kaft en de manier waarop de schimmen in het hoofd van de jongen zijn geplaatst is erg artistiek. Ik had in eerste instantie helemaal niet door dat het gezichten waren, maar toen eenmaal mijn blik er op viel vond ik dit erg goed bedacht.
Ik vind het dit keer erg lastig om het boek te beoordelen aan de hand van sterren. Als ik niet had geweten dat Stephen King de schrijver was had ik het boek wellicht anders bekeken dan nu. Toch denk ik niet dat ik een verhaal compleet moet afrekenen op het feit dat het afkomstig is van een groot auteur waarbij mijn verwachtingen hoger liggen. Helaas kan ik niet anders dan dit boek beoordelen met slechts 2,5 ster, vooral omdat er in mijn ogen te lang wordt toegewerkt naar een uiteindelijk erg karige ontknoping.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
