Nootzaak is een noodzakelijk muzikaal vermaak voor de liefhebber van Klassieke Muziek
[Recensie] Maurice Wiche is musicus, muziekjournalist en een veelgevraagd spreker over muziek. Daarnaast verzorgt hij luistercursussen en organiseert hij muziekreizen. Als Wiche niet met zijn hoofd in de noten zit, leest hij zware romans, schrijft hij absurde verhalen, of maakt schilderijen en tekeningen. Als sinds 2008 schrijft Maurice Wiche voor Dagblad de Limburger en sinds september 2015 schrijft hij columns over de verhalen, gedachten en anekdotes achter een al dan niet bekend klassiek werk. In 2021 werden een groot aantal van deze columns gebundeld in Nootzaak, columns over klassieke muziek.
Het voorwoord is van de hand van dirigent Jules van Hessen, die voor alle verdiensten met betrekking tot zijn ambassadeurschap van de klassieke muziek werd bevorderd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Hij zet direct de toon voor de rest van het boek door klassieke muziek te verbinden met humor. En dat nodigt direct uit tot verder lezen. Een belangrijke overeenkomst tussen beide heren is dat ze er beiden veel genoegen in scheppen om meer mensen in contact te laten komen met de klassieke muziek. Het boek toont op de omslag een besnorde man die omgeven door geluid, zijn viool bespeeld. Het gaat hierbij om een schilderij van dezelfde veelzijdige Maurice Wiche.
Ongeveer vijftig columns hebben hun weg gevonden in deze bundel. De titels van de gemiddeld drie pagina’s lange verhalen zijn hilarisch, uitnodigend of prikkelend van aard. Titels als Laat u niet afleiden, Lees dit stukje niet en Meesterlijk jatwerk slaan de verbinding tussen auteur en lezer. De nieuwsgierigheid is gewekt.
Na het voorwoord en de inhoudsopgave komt de inleiding. Een korte introductie van Maurice over de achtergrond van de columns, de verschillende manieren waarop je met muziek bezig kunt zijn en een tip die ik wel vaker tegenkom in bundels: lees niet alles achter elkaar. Neem de tijd om een column te lezen.
Tot nu toe sloeg ik dat soort tips steevast in de wind. Ik ben een lezer en opgevoed om ergens helemaal voor te gaan, zaken af te maken en door te zetten. Wat een tweestrijd met mijn diepere ik. Technisch gezien kun je het boekje in één ruk uitlezen. Je doet het dan wel beduidend minder recht. De gekozen muziekstukken variëren van overbekend, via bekend, richting minder of zelfs geheel onbekend. En dat vraagt om luisterwerk.
De columns bevatten anekdotes, achtergronden of zelfs easter-eggs bij de muziekstukken of over de componist. En dan wil je het stuk ook horen, voelen, beleven en ervaren. Dat vraagt zowel luistertijd als zoektijd. Een QR-code of een link naar een Spotify of YouTube afspeellijst zou welkom zijn geweest. Die werd nu door mij node gemist.
Los daarvan is Nootzaak een noodzakelijk muzikaal vermaak voor de liefhebber van Klassieke Muziek. Voor de kennismakers van klassieke muziek is het een bundel columns die weetjes op een eigenwijze, humoristische wijze serveert, met een flinke knipoog. En de hoop om het muziekstuk te gaan beluisteren. Al met al kan dit boekje daarmee zijn doel bereiken: meer mensen door het gebruik van de taal van nu, nieuwsgierig maken naar de muziek van toen.
Voor mij persoonlijk was het verhaal over het getal 9 en de componist Mahler favoriet. Hoe angst en bijgeloof mensen tot vreemde acties kunnen dwingen. Mijn persoonlijke songtekst is dan ook verbonden met de column ‘De vloek van de Negende’. Muziek is niet alleen om te beluisteren. Je kunt met je ogen luisteren door er iets nieuws over te lezen. Na een combinatie van veel luisterplezier en leesplezier, wil ik Nootzaak graag drie dikke sterren geven.
Persoonlijke songtekst:
‘Heer des huizes
Je kelder bergt een weelde aan goudgele wijn
Hier, deze citer is voor mij
De snaren raken en de glazen legen
Dat zijn de dingen die goed samen passen
Een volle beker wijn, zo op z’n tijd
Is meer waard , is meer waard, is meer waard
Dan alle rijkdom hier op aarde!
Donker is het leven, is de dood’
(Gustav Mahler – Das Lied von der Erde: Das Trinklied vom Jammer der Erde in een hertaling van Jan Rot )
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
