Spanning niet eens meer nodig bij intrigerende presentatie
[Recensie] Het zal je maar gebeuren: je gaat naar huis en wanneer je de straat in komt, zie je dat wildvreemde mensen bezig zijn om hún huisraad in jóuw huis te zetten. Eerst denk je nog dat iemand een grap met je uithaalt, maar al snel kom je erachter dat het helemaal geen grap is. Deze mensen hebben het huis gekocht waar jij zo van houdt en waarin je je kinderen grootbrengt. En dat terwijl jij je huis toch echt niet te koop hebt gezet, laat staan dat je het hebt verkocht. Een nare droom zou je denken, maar niet voor de tweeënveertige jarige Fiona.
Zij en haar man Bram zijn al jaren getrouwd en wonen in een mooie, dure wijk in Londen. Helaas gaat het niet zo goed tussen Bram en Fiona en zij besluiten uit elkaar te gaan. Alles lijkt goed te gaan en langzamerhand raakt iedereen gewend aan de situatie. Totdat Fiona op een vrijdag thuiskomt en zij een verhuiswagen voor haar deur aantreft. Het verhuizende stel weet niet beter dan dat ze het huis voor een flink bedrag hebben gekocht en dat Fiona en Bram de koopakte hebben ondertekend. Vrij snel na deze onthutsende ontdekking blijkt dat Bram is verdwenen. Beetje bij beetje ontdekt Fiona wat er aan de hand is. En dan blijkt de waarheid nog erger te zijn dan Fiona had kunnen vermoeden.
Ramp voor Fiona
Ons huis is niet zo zeer spannend, als wel intrigerend. Vanaf de eerste pagina word je al gelijk deelgenoot van de ramp die Fiona is overkomen. Langzamerhand wordt duidelijk wat er is gebeurd en vooral hoe dit heeft kunnen gebeuren. Doordat de hoofdstukken kort zijn en het verhaal vanuit verschillende perspectieven wordt verteld, is het van begin tot eind boeiend.
Qua vertelpersectief is Ons huis orgineel te noemen. Het eerste hoofdstuk wordt verteld vanuit de derde persoon en neemt de lezer mee naar het moment dat Fiona de schrik van haar leven krijgt als ze ontdekt dat haar huis niet meer van haar is. Vanaf het tweede hoofdstuk vertelt Fiona zelf het verhaal, en dat gebeurt door middel van een podcast: Het verhaal van Fi. In een bijna drie uur durende podcast vertelt Fiona wat haar is overkomen. Ze neemt de lezer/luisteraar daarmee terug in de tijd, nog voordat ze erachter kwam dat er andere mensen in haar huis zaten. Als lezer krijg je dan een goed beeld over de relatie van Fiona en Bram en wat er allemaal is voorgevallen.
Daarnaast wordt het verhaal verteld vanuit het perspectief van Bram. Hij heeft een brief geschreven over de gebeurtenissen en aan het eind van elke podcast aflevering, komt zijn deel van het verhaal ter sprake. Bram heeft een groot geheim dat koste wat kost niet openbaar mag worden. Hij doet er dan ook alles aan om dat zo te houden.
Plotwending van heb ik jou daar
Het regelmatig wisselen van perspectief zou tijdens het lezen tot verwarring kunnen leiden. Maar de auteur is er in geslaagd om dat te voorkomen. Al lezende heb je snel door in welk moment je je bevindt en welk personage zijn verhaal doet. Op ingenieuze wijze brengt de auteur vervolgens het verleden naar het heden en van daaruit wordt het einde van het verhaal ingezet. Voor het zover is weet de auteur de lezer ook nog te verrassen met een plotwending van heb ik jou daar. Als lezer ben je dan genoodzaakt om de informatie die je hebt gekregen in een ander daglicht te zien. Zelfs de allerlaatste regel geeft het verhaal nog eens een frisse twist. Het veroorzaakte bij mij in ieder geval een uitroep die klonk als “Nee! Niet doen!”
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
