Een intrigerende roman
[Recensie] Theun is de zoon van een pelsdierfokker. Hij hielp lange tijd mee met zijn vader om nertsen te onderhouden en te kweken. Tot hij steeds meer en meer meelijden krijgt met de dieren. Samen met Appie bevrijden ze dieren uit hun gevangenschap. Op die manier winnen ze in aanzien bij het radicale Dierenbevrijdingsfront (DBF). Theun werkt mee aan vele nachtelijke gevaarlijke acties. Maar dan is er nog zijn vader, wat hem dubbele gevoelens oplevert. Wanneer de organisatie zich waagt op het terrein van Theuns vader, voelt hij de pijn weer opborrelen. Durft Theun de strijd aan te gaan?
Met Pels heeft Jeroen Siebelink een intrigerende roman neergezet. Eerder schreef hij tal van non-fictieboeken. Pels is zijn eerste roman, dat draait rond het thema dierenrechten en hoe wij daar als mensen mee omgaan. Wat zijn onze waarden en normen, en hoe kunnen we die rechtvaardigen?
We leven momenteel in wereld waarin aandacht voor het klimaat steeds belangrijker wordt. Daarbij horen ook de dieren. Al jaren strijden dierenactivisten tegen dierenproeven en kwekerijen. Een vegetarische of veganistische levensstijl wordt dan ook steeds populairder. Jeroen Siebelink neemt dit mee in zijn boek, waar een jongen, Theun, opgroeit in een nertsenfokkerij. Op een bepaald moment begint hij medelijden te krijgen met de dieren, en hij besluit om zich aan te sluiten bij het Dierenbevrijdingsfront. Dit samen met zijn vriend Appie. Maar zijn familie blijft tussen zijn acties en zijn gevoelens in staan.
Het boek bestaat uit twee grote delen, en een kort afsluitend derde deel. In het eerste deel krijg je een duidelijke kijk op hoe Theun opgroeit en hoe het nertskweken eraan toe gaat. Alles is tot in het detail uitgewerkt, zowel wat de kwekerij betreft als hoe Theun in het leven staat. Hij is een jongen die het goede wil doen, maar het tegelijk oké vindt om iets te stelen, zeker als hij daarbij op een goed blaadje komt bij zijn vriend Appie. Theun is ook goed in cijfers, en helpt op dat vlak ook zijn vader bij zijn belastingaangifte, om zo een faillissement te vermijden. Er wordt namelijk steeds feller actie gevoerd tegen de pelskwekerijen, en tegelijk daalt de waarde van een nertsenpels.
Het tweede deel van het verhaal richt zich vooral op de verandering die Theun doormaakt. Hij is nu student, en wordt zoals Appie strikte veganist. Hij krijgt het steeds moeilijker met wat zijn vader doet, en gaat uiteindelijk mee actie voeren tegen het dierenleed. Het begint klein, tot ze zich bij het DBF aansluiten. Vanaf dan gaat het er steeds gevaarlijker aan toe. Ook voor zichzelf.
De plot van het boek is goed opgebouwd en uiterst gedetailleerd. Het verhaal kabbelt op een rustige manier door, waarbij je toch de hele tijd gefocust blijft op het verhaal. De kleine onderhuidse spanning die vaak te voelen is, alles wat Theun doet en meemaakt, hoe de nertsen worden gekweekt,… Het blijft je de hele tijd boeien. Wanneer er protestacties en bevrijdingsacties komen wordt het wat spannender. Al is de meeste spanning vooral te vinden bij Theun en hoe hij zich voelt. Hij is zoekende naar zichzelf, vooral doordat zijn idealen niet stroken met die van zijn familie.
Jeroen Siebelink heeft een hele vlotte en aangename schrijfstijl. Eenmaal je in het boek begint, blijf je verder lezen. Hoe verder je komt, hoe meer je je in Theun en zijn situatie kunt inleven. Ook is het duidelijk dat Jeroen Siebelink heel veel onderzoek heeft gedaan naar zowel dierenfokkers als dierenactivisten toe. Beide kanten worden namelijk duidelijk in het verhaal beschreven. Het is alsof je de nertsen in hun kooien zo voor je ziet, en hoe Theuns vader ze verzorgt.
Ik las al eerder boeken over dierenactivisme, maar niet eerder bleef een verhaal mij nadien zo helder bij. Pels heeft me van in het begin tot het einde weten te boeien, en mij ook vaak geraakt. Voor het eerst kreeg ik een duidelijk beeld van een pelsfokkerij, en ook daar zijn gradaties in, de ene fokker is de andere niet. Bij Theun thuis zag je nog een soort liefde voor de dieren. Ik kon mij goed in Theun inleven, en begrijp ook zijn voortdurende twijfel en uiteindelijke omslag. Ik ben blij dit mooie en interessante boek te hebben gelezen. Een actueel thema, dat door Jeroen Siebelink vrij objectief is neergezet. Pels krijgt van mij daarom een welverdiende 4 sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
