Een beklemmend debuut van een auteur die nu terecht het grote publiek kan bereiken
[Recensie] Erik Betten (1976) is historicus en journalist en schreef in deze hoedanigheid boeken over geschiedenis landschap, kunst en cultuur. Quarantaine is zijn debuut als thrillerschrijver. De overeenkomst is dat in zijn boeken de focus op Friesland ligt.
Quarantaine beschrijft de vreselijke gevolgen van een bacteriële infectie die ontstaat bij de gaswinning in Groningen en die zich vervolgens uitbreidt over de noordelijke provincies. We volgen als lezer drie verschillende personages die vanuit hun werkveld het hoofd moeten bieden aan deze catastrofe. Vanuit de medische kant, de politieke kant en vanuit het perspectief van de media.
De omslag van het boek is een blikvanger en toont een wereld aan beide kanten van een onnatuurlijke grens. En hij verwijst naar strijd, omdat we een persoon deze grens zien overschrijden. De omslag is een uitstekende visuele weergave van de inhoud van het boek.
Het boek bevat 57 korte hoofdstukken, een epiloog en een dankwoord. De gebeurtenissen worden veelal chronologisch beschreven.
‘Voor de lezers van Hex van Thomas Olde Heuvelt’ staat op de omslag geschreven. Naast het feit dat dit ook een Nederlands auteur is met een titel in het fantasy- en thrillergenre, mis ik verder de overeenkomsten. Het taalgebruik van Erik Betten is meer volwassen en bevat weinig tot geen onvertogen woorden, daar waar zijn landgenoot de zaken meer vanuit de taal van de jeugd benadert. Eerder zou ik de vergelijking aandurven met The Stand van Stephen King.
Het verhaal laat zich op verschillende manieren lezen. Het bevat verschillende lagen. De lezer die zoekt naar spanning leest een spannende horrorroman die fans van de serie ‘The Walking Dead’ zeker zal aanspreken. Daarnaast laat het boek zich lezen als een politieke thriller waarin de media, het leger en de regering allemaal hun afweging maken tussen wat moet gebeuren en wat de publieke opinie negatief zal raken. Hoe je het boek ook leest, het is een genot om een boek van dit kaliber te lezen dat zich afspeelt in ons eigen land.
De karakters worden neergezet in een situatie en omgeving, waarin je zelfs in je stoutste dromen niet wilt zijn. De nadruk ligt op de te maken keuzes en vertellen minder over het karakter zelf. In wezen zijn alle drie de karakters die we volgen onsympathiek te noemen. Ze leven voor hun werk en vergeten te leven. Ik heb mij erop betrapt dat ik tijdens het lezen ook niet aan ze gehecht kon raken. Een opvallende constatering vond ik dat. Het meeleven met een karakter vraagt blijkbaar een vorm van sympathie. Maar om in de taal van het boek te spreken: ‘Angst gaat voor principes’. En er wordt volop angst gezaaid; ook bij mij als lezer.
Het boek was zo spannend dat ik wilde doorlezen en het tegelijkertijd te spannend vond om door te kunnen lezen. On-Nederlands goed. Anderzijds moet ik aangeven dat ik behoorlijk veel raakvlakken ervaar met de boekenseries ‘Z2134’ en ‘Yesterday’s gone’ van het Amerikaanse schrijversduo Sean Platt en David W. Wright. Voor mensen die van Quarantaine hebben genoten, een tip. Voor mensen die de series kennen, een feest der herkenning.
Wat mij ten slotte is opgevallen, is dat het boek richting het einde een beetje afgeraffeld wordt. Daar waar de reis van twee kilometer richting Sneek in het begin van het boek zeer veel ruimte krijgt, wordt de veel langere reis naar Groningen in een paar pagina’s afgelegd. Ook de epiloog doet de afloop van het boek geen eer aan. Deze oogt sterk ingekort. Diverse karakters uit het boek komen niet meer aan bod. En dat vind ik jammer.
Het boek is verrassend door de hoeveelheid spanning en het opgeroepen beeld van grote groepen geïnfecteerde mensen in eigen land. Angstaanjagend en bloedstollend beschreven. Of je besluiten moet nemen vanuit het hoofd of vanuit het hart is als twistpunt goed neergezet. Hier zit ook de verwijzing naar de actuele politieke situatie rondom de gaswinning in Groningen. Goed gedaan en daarmee is dit boek bovenal een beklemmend debuut van een auteur die nu terecht het grote publiek kan bereiken. Ik geef dit boek 3,5 sterren
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
