Filosofisch debuut
[Recensie] Een jonge vrouw verhuist naar een nieuwe stad, in een nieuw land. Het kost haar enige moeite om haar draai te vinden, om te wennen aan de eenzaamheid. Gelukkig leert ze Oskar kennen, een weduwnaar, die een grote kalmte uitstraalt. Ze blijven elkaar regelmatig terugzien en hebben interessante gesprekken, maar ook hun stiltes zijn zo mooi.
Wat meteen opvalt is de mooie poëtische schrijfstijl, een beetje filosofisch. Zeker het begin van dit debuut straalt rust uit en had meteen mijn sympathie. Maar dan komt er toch wel wat verwarring en onrust. Het verhaal speelt zich namelijk af tijdens de pandemie en ik begon mij af te vragen of alles wel consequent in beeld werd gebracht. De impact van deze periode wordt zeker goed weergegeven. De eenzaamheid die mensen voelen, de tijd die voorbijgaat zonder dat je de dingen kan doen die je zo graag zou willen doen. Mijn inziens zou een tijdloos verhaal veel krachtiger en nog mooier zijn geweest. De gedachtengang van het hoofdpersonage, een naamloze vrouw, is ook vaak herhalend. Maar naar het einde toe ervaarde ik weer die schoonheid die me ook in het begin zo opviel.
“Elke dag moet iets inhouden, elke dag is een dag uit je leven. Daar mag je niet zo losjes mee omgaan, ze zijn stuk voor stuk een kostbaar bezit.”
Ellen Van den Bossche heeft haar personages zeker mooi getypeerd. De jonge vrouw is eerder een onrustig type. Ze heeft de drang om altijd ergens anders te willen zijn, behalve ‘hier’. Toch is ze heel kwetsbaar en je voelt als het ware haar hunkering naar gezelschap. En dan is Oskar daar, die haar rust brengt. Hij is terughoudend en zwijgzaam, maar heeft altijd een luisterende houding. Mooi hé!
Ik heb zeker genoten van de fijne levenslessen, de mooie en eerlijke inzichten. Ook de schrijfstijl wist me te boeien. Maar een beetje meer structuur in de tekst en in het boek (soms worden de dagen aangegeven, meestal niet) kan zeker geen kwaad. Ellen Van den Bossche mag absoluut trots zijn op haar debuutroman!
“Dus, boodschap aan je innerlijke zelf. Tijd is dankbaar. Gebruik het. Het dient voor iets.”
—
Voor het eerst gepubliceerd bij Perfecte Buren
