Een bloederig boek als een dampende rocksong met gillende gitaren
Met luid tromgeroffel werd hier het vierde boek uit de serie rond de sympathieke Robert Hunter ontvangen. Net voordat het boek zou verschijnen, kon ik er al in beginnen. De hunker naar Hunter is huge. Anderzijds moet mij toch weer iets van het hart. Want waarom ligt auteur Chris Carter op schema om dit jaar nog zijn dertiende (13de!) deel uit deze succesvolle reeks uit te brengen, in het Engels?! Met de Nederlandse vertaling lopen we inmiddels acht straatlengtes achter. Wanneer Carter genoeg heeft van zijn hoofdpersonage Robert Hunter, rechercheur van de divisie Roofovervallen en Moord van de politie van Los Angeles, zal dat met zo’n enorme achterstand een behoorlijke party-pooper betekenen voor de Nederlandse lezer.
Boekhandel
Wanneer je nog niets uit deze serie hebt gelezen, zou ik willen zeggen: Stop direct met het lezen van deze recensie, spring op de fiets naar de lokale boekhandel en koop de eerste vier delen. Niet eerder heb je jouw geld beter kunnen besteden. Robert Hunter en zijn kompaan Carlos Garcia krijgen de meest gruwelijke misdaden op hun speurders-bordje gepresenteerd. Auteur Carter weet deze misdaden expliciet te brengen waardoor je de metaalachtige geur van bloed, zelfs tijdens het lezen, kunt ruiken.
Afscheid
De druk van de leiding van het politiekorps, het openbaar ministerie en het stadsbestuur is groot wanneer een prominente en terminaal zieke officier van justitie vermoord wordt gevonden. De man is zo zwaar verminkt dat zijn beide dochters geen laatste afscheid van hun toegetakelde vader mogen nemen. Wanneer het onderzoek nog nauwelijks voortgang heeft gekend, volgt een tweede moord. De druk op Hunter en Garcia wordt almaar groter zodat zelfs hulp vanuit de hoek van het openbaar ministerie wordt ingezet om tot resultaten te komen.
Maatschappij
Deze auteur staat met beide benen midden in de eenentwintigste eeuw van onze maatschappij. Het verhaal is helemaal van deze tijd. Een verharde wereld met grote zakelijke en pretentieuze belangen. Een vrijgezelle rechercheur met een introverte levensstijl, een zakelijk partner die ondanks zijn onregelmatige werktijden aansluiting met het leven van zijn vrouw wil houden. En de wens om zoveel mogelijk excessief geweld te gebruiken door zowel dader als lezer. We smullen ervan.
Zorgvuldig
Het is wonderlijk om te ervaren dat het tempo aan gebeurtenissen hoog ligt, terwijl er toch tijd is genomen om zorgvuldig te zijn. Je voelt je als een vis in het water. Chris Carter heeft met 380 pagina’s en 119 hoofdstukken het record van James Patterson qua korte hoofdstukken met een cliffhanger minimaal geëvenaard. De Nederlandse vertaling van Henske Marsman is van hoge kwaliteit. Toch weet ik niet of dit voldoende reden is om mij te weerhouden de serie in het Engels te lezen om zo versneld de honger naar meer Hunter te stillen.
Creativiteit
Met De Beeldhouwer boetseert Chris Carter weer een bloederige thriller met de rechercheurs Hunter en Garcia. Zijn creativiteit kent geen grenzen en hij etaleert dan ook expliciet de verrassende aspecten van zijn ‘nieuwe’ creatie. Zelfs de schaduwkant van zijn kunstwerk ontneemt je volledig de adem. Een boek als een dampende rocksong met gillende gitaren, karakteristieke vocalen en een retestrakke ritmesectie. Rock on Carter, rock on!
—
Ook verschenen op Boeken-cast
