Is Niets te vinden?
Verzamelwoede, de drang alles te willen hebben, de zucht naar meer, meer en nog meer. Daar heeft de Koning, het hoofdpersonage in De koning en Niets, het prentenboek geschreven en geïllustreerd door Olivier Tallec en uit het Frans vertaald door Marita Vermeulen, last van. Als je het boek openslaat dan zie je de koning zitten denken en een pagina verder loopt hij te ijsberen: gouden kroon op het hoofd en gekleed in een goudgeel koningspak met iets wat lijkt op sportstrepen op zijn broek. Hij loopt over een rode loper met stevig in zijn armen geklemd een vogel met een fluit als snavel. Een zeldzame vogel, zo zie je ze niet vaak. Niemand heeft het, de koning wel. Net zoals “fietsen met rupsbanden […] een onweer dat niet wou bliksemen en schaatsen met karamelsmaak.” Alles keurig gerangschikt in zijn verzamelkast. Elke dag begint hij met een nieuwe verzameling. Dan kantelt het verhaal. Hij is in vertwijfeling, want wat hij tekortkwam was Niets. Hij begint aan een hilarische zoektocht naar Niets. Maar hij kan dat niet vinden en raakt moedeloos. Dan gaat hij liggen in het gras om na te denken. “Hij genoot ervan om niets te doen. Om aan niets te denken. Maar zelfs als je niets doet, doe je toch iets.” Hij wil Niets tonen en heeft daarvoor een grote ruimte nodig. Daarom gaat hij alles opruimen wat hij heeft. Hij zet zijn kroon af en doet zelfs zijn kleren uit. En dan….
Ontspullen of juist niet?
Het prentenboek biedt aanknopingspunten om het te hebben over overconsumptie, macht, hebzucht, ontspullen. Mooi om het aan de orde te stellen in een tijd waarin kinderen veel cadeautjes krijgen. De illustraties prikkelen de fantasie. Wat zou je kunnen bedenken voor bijzonders dat de koning zou willen verzamelen? Op de lekker grote prenten word je aan het denken gezet.
Er zit veel humor in het verhaal. Zo zoekt de koning in zijn immense collectie boeken naar Niets en constateert “In boeken vond je eigenlijk nooit Niets.” Hij roept op een gegeven moment alle mensen die in paleis wonen bij zich, zelfs “een paar mensen van wie hij nooit precies had geweten wat ze in zijn paleis deden.” En wat te denken van een koning die Niets wil en daar alles voor over heeft. Die dubbele laag zit in het hele verhaal. De humor zit ook in de illustraties, zoals het spookje dat met een knapzak over de schouder weggaat wanneer de koning grote opruiming doet. En op de achterflap wordt de barcode van het boek zelfs opgezogen door een stofzuiger.
Dit verhaal sprankelt, is meeslepend en de illustraties zetten de fantasie aan het werk, prikkelen. Tallec tovert een grote glimlach op je gezicht.
Leesfragment
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
