Een heerlijke ode aan de vriendschap
Een beste beste vriend is het vierde boek in een serie van auteur Olivier Tallec met Eekhoorn als hoofdpersonage. Vriendschap staat dus centraal in dit prentenboek. Zowel de tekst als de illustraties zijn van Tallec. Net als in andere prentenboeken van Tallec spelen originaliteit, een expressieve manier van illustreren, humor en gelaagdheid een rol.
Eekhoorn is op zoek naar zijn beste beste vriend. Je ziet hem op de eerste pagina tegen een boom geleund staan, de oortjes en de pluimpjes op zijn oortjes gespitst. Hij ziet midden in het bos zomaar een beste vriend zitten, op een boom. Tallec accentueert het door die nieuwe vriend, Pok, een paddenstoel met een grote hoed met wit te omgeven. Eekhoorn gaat er naar toe en zoekt contact. Dat doet hij omzichtig en het duurt even voor hij iets tegen Pok durft te zeggen. Tallec toont dat in de houding van het tweetal en de manier waarop ze kijken. Eerst afstandelijk door wat verder van elkaar te zitten op een boomstronk, op een volgende illustratie wat dichter bij elkaar en uiteindelijk vlakbij elkaar waarbij Eekhoorn samen met Pok onder een afgevallen eikenblad schuilt voor de striemende regen. Mooi is het detail van één druppeltje dat van het blad valt. Het is gewoon vertederend om te zien.
Stekkies
Eekhoorn neemt de niet zo spraakzame Pok, die wel blij is met de vriendschap, mee naar zijn lievelingsboom “en mijn geheime stekkies. Stekkies die je alleen aan je beste vriend laat zien”. Ze genieten van de vallende bladeren in de herfst, bouwen in de winter samen een sneeuwpop die op Pok lijkt. Dan wordt het lente en verschijnt Momo ten tonele. Ook nu duurt het even eer Eekhoorn tegen Momo iets durft te zeggen. Momo kan weer andere dingen goed. Is hij een betere beste vriend? Vertwijfeling bij Eekhoorn en die wordt groter als muis Gunther verschijnt. Je kunt toch maar één beste vriend hebben. Of……? De ontknoping op de laatste pagina is prachtig.
Overal in het boek is die typische lichtvoetige humor van Tallec te zien. Twee voorbeelden. In het begin van het verhaal zegt Eekhoorn dat het niet zo moeilijk is om vrienden te vinden. Hij staat midden op de pagina omringd door allerlei dieren en ook planten: een das met een zonnebril, een prei met zijn bladeren als wuivende haartooi. Tegen het eind van het prentenboek zitten Gunther, Eekhoorn, Momo en Pok naast elkaar op een boom, stokstijf met grote ogen, alsof ze niet weten hoe ze het probleem van vriendschap op moeten lossen.
Het boek sluit aan op de belevingswereld van jonge kinderen. Die vragen zich ook wel eens af hoe het met hun vriendjes/vriendinnetjes zit. En hoe meer vriendin/vriendinnen, hoe beter, toch? Dit is een hartveroverend boek, ook voor degene die het boek voorleest.
Leesfragment
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
