"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Recensie: Dwaalgast

Maandag, 22 april, 2024

Geschreven door: Nicolien Mizee
Artikel door: Alek Dabrowski

Een postduif zonder vleugels

Nicolien Mizee heeft ook een deeltje geschreven voor de reeks Terloops van Van Oorschot. De luisterboekversie wordt door Mizee zelf voorgelezen en haar stemgeluid maakte het verhaal nog mooier. De titel Dwaalgast is goed gekozen. Mizee heeft namelijk een afwijking, zij heeft geen enkel richtinggevoel. Wanneer zij dit vertelt aan anderen dan krijgt zij gegarandeerd te horen dat zij ook wel eens de weg kwijt zijn. Het maakt haar moedeloos, want wat zij heeft is anders.

TomTom
Ze vertelt tegen welke moeilijkheden zij oploopt. Als student liep zij om het juiste lokaal te vinden gewoon achter anderen aan. En tijdens een zomerkamp raakte zij zowat getraumatiseerd vanwege de angst de beurt te krijgen om de lunch te gaan halen in een tent die zij met geen mogelijkheid kon vinden. Haar eigenwijze vriend weigerde een TomTom te gebruiken, maar toen hij in een ziekenhuis terecht kwam, moest zij de auto besturen en zonder Tomtom in het ziekenhuis zien te geraken. Dat was onmogelijk en zij moest hulp inroepen. De enige manier om een weg te onthouden is de route eerst met een ander te volgen en in haar eigen woorden te omschrijven. Na zijn ziekenhuisopname schafte zij snel een Tomtom aan en een wereld ging open. 

Zoek de auto
Als zij ergens gaat wandelen is nu de grootste hindernis om de weg naar de auto terug te vinden. Een geliefd uitstapje is de pier van IJmuiden. Het voordeel is dat je alleen heen en terug kunt, er omheen zit water, verdwalen is onmogelijk. Aan het begin van het verhaal had Nicolien een gesprek met een kennis die haar thuis uitnodigde en de weg erheen omschreef. Pas na drie keer vragen gaf zij haar adres, anders zou Nicolien het huis niet kunnen vinden. De kennis reageerde anders dan anderen en zei dat zij over haar afwijking een artikel had gelezen. Later in het verhaal vindt Mizee het artikel en ze is euforisch. Haar kwaal heet Developmental topographical disorientation (DTD) en is een erkend ziektebeeld. Zij roept het uit: “het bestaat, zie je wel.” Zij is van plan het artikel aan al haar vrienden te sturen.

Boekenkrant

Ook verschenen op Uitgelezen boeken

Leesadvies voor jongeren

Terloops-reeks: Nicolien Mizee over hoe Developmental topographical disorientation (DTD) haar leven beïnvloedt.