Minimensje met een gekleurd hanekammetje
Een Dame en een Heer hebben een droom en die zit in het begin van dit boek nog in haar buik. In de droom is hij lief, slim en mooi maar het blijkt om Punkertje te gaan. Die is veel te raar, veel te stoer en veel te klein. Op de tekeningen van Hugo van Look (Dolfje Weerwolfje) is een minimensje met een gekleurd hanekammetje te zien.
Hij is niet welkom bij zijn ouders maar wel bij Kaat van de buurtsuper, waar hij op de stoep wordt gedumpt. Kaat vindt Punkertje wel een droom van een kind. De Dame en Heer krijgen een nieuw kindje dat ze Liefje noemen. Iedereen blij zou je denken, maar verre van dus. Liefje blijkt een onuitstaanbaar en veeleisend kreng dat blijft zeuren om een punk-muts, het haar van Punkertje is inmiddels een rage geworden. Ze hebben misgegokt en eisen Punkertje op in een rechtszaak, waarbij de wens van de kinderen zelf wordt vergeten. “Hebben wij ook nog wat te zeggen.” Het is een maatschappelijke voetnoot in een verhaal dat verder kolderiek is en steeds meer naar slapstick neigt als er ook nog inbrekers opduiken.
Zijlijntjes
Ook door de humoristische tekeningen die zwaar op de strip leunen. Het verhaal begint aardig, maar verzandt al snel in teveel zijlijntjes en de personages komen niet echt uit de verf. Ze zijn lekker eigenwijs en tegendraads, maar dat is het dan ook wel. Het sterkst is de rol van de kruidenierswinkel waar Punkertje zich prima vermaakt en gevoel voor taal krijgt door de verpakkingen te bestuderen en leert rekenen bij de kassa. Het ritmische verhaal voor beginnende lezers is vaardig geschreven door het echtpaar Erik van Os en Elle van Lieshout, maar ik vermoed dat Punkertje geen karakter is dat beklijft.
Waardering: Ritmisch verhaal met een gekleurd hanekammetje
Leesfragment
—
Voor het eerst verschenen op jaapleest
