Het blijft spannend tot de laatste zin
[Recensie] Een paar maanden geleden las ik Quotum: Project Z, een dystopie waarin een paar tieners de hoofdrol spelen. Marloes Morshuis had al aangekondigd dat het een tweeluik zou worden en nu ligt het vervolg in de boekwinkels, genaamd Semper Sol. Het begint meteen met actie, maar in een paar terugblikken word je als lezer wel herinnerd aan wat er in het vorige boek ook alweer was gebeurd. Ik ben blij dat ik het nog niet zo lang heb gelezen, want het is een vrij ingewikkeld verhaal.
Vanwege overbevolking wordt een deel van de Europeanen gedwongen om zeer sober te gaan leven. Zij worden slinkers genoemd. Ze worden vaak met de nek aangekeken, maar er zijn ook mensen die de slinkers stiekem helpen, iets waar grote straffen op staan. Ondertussen is een geheime beweging actief die wil zorgen dat er minder mensen op aarde komen. Ze noemen zichzelf aardengelen. In Project Z werd de jonge aardengel Yannis geïntroduceerd, die ook in dit deel eigen hoofdstukken krijgt. Hij wil zijn slinkervrienden Axel, Tommy en Sunny redden.
Aardengelen
De organisatie van aardengelen wordt verder beschreven. Het lijkt op een soort sekte: er is sprake van een sterke hiërarchie en als je ouders erin zitten, dan ontkom je er niet aan om ook mee te doen. Yannis bevindt zich dus in een spagaat: hij is het niet meer eens met zijn moeder, die een machtige positie heeft als aardengel, maar als hij niet meewerkt, dan is hij ten dode opgeschreven. Het netwerk van aardengelen is immers groot en kan je overal volgen.
Broers Axel en Tommy zijn in contact gekomen met de overheid van de Noordelijke Unie en zij hebben daar asiel gekregen. Het is interessant hoe het contact tussen de tieners en ambtenaren verloopt: Axel en Tommy willen verder met het heldhaftige werk dat hun moeder als journalist verzette, maar politiek werkt anders. Later komen de jongens in contact met een verzetsgroep op een schip.
De derde verhaallijn gaat over Sunny, die de gevaarlijkste acties onderneemt, door telefoons mee te smokkelen naar plekken waar slinkers leven. Haar online filmpjes brengen heel wat in beroering.
Betrouwbaar
Het duurde even voordat Marloes Morshuis dit vervolg had geschreven, maar het resultaat is er dan ook naar. Het is zo goed uitgedacht. Weer is de grote vraag wie betrouwbaar is. De hoofdpersonen zijn moedig, maar gedragen zich ook gewoon als pubers die uit hun slof schieten of onrealistische wensen hebben. Het blijft spannend tot de laatste zin.
Het probleem van overbevolking is dan niet opgelost. Ergens vind ik dat jammer. Het idee dat iedereen een beetje slinker wordt, had concreter gemaakt kunnen worden. Waarschijnlijk wil de schrijver niet moralistisch worden en er zijn genoeg andere bronnen die je kunnen inspireren om je ecologische voetafdruk te verminderen.
—
Eerder verschenen op Lalagè leest
