Een dosis pure ontspanning
[Recensie] Jonas Boets is een Vlaams kinder- en jeugdauteur. Hij studeerde Germaanse Talen in Antwerpen en voltooide een aanvullende studie Taal en Bedrijf in Leuven. Jonas Boets werd vooral bekend met de succesvolle reeksen Sam Smith en Little Liars Club.
In zijn Smith-reeks verschenen negen boeken (in meerdere talen vertaald). Met Smith doe maar gewoon lanceert hij zijn eerste boek voor volwassenen met daarin dezelfde Sam Smith, maar – hoe kan het ook anders – volwassen.
Volgens de achterflap: ‘Thriller vol humor, waarin Jonas op zoek gaat naar een moderne manier om lezen te benaderen. Een dosis pure ontspanning.’ Ik was dan ook erg benieuwd naar deze volwassen versie van Sam Smith.
Sam Smith werkt al jaren in Londen voor de MI6, de geheime dienst. Als hij bij een undercoveroperatie een collega tegen het lijf loopt, loopt het mis. De collega wordt dood teruggevonden en alles spreekt tegen Sam. Hij neemt ‘eervol’ ontslag en verhuist naar Antwerpen.
Marie en Renée Stevens zijn twee zussen die samen ‘Beautiful You’, een bedrijfje met een hele lijn producten om je innerlijke schoonheid naar dé oppervlakte te brengen. Duur en exclusief! Zij zijn in Londen om geld te ronselen – investeerders te zoeken – voor een zijtak van hun bedrijf, ‘Beautiful Youth’. Daarmee willen ze nog een stapje verder gaan, de eeuwige jeugd.
Sam probeert in Antwerpen zijn leven op de rails te krijgen wat niet simpel blijkt te zijn. De voorbije jaren – in dienst voor MI6 – werd alles voor hem geregeld. Nu moet hij het allemaal zelf doen. Om voor zijn inkomen te zorgen heeft hij een baantje als buitenwipper bij een discotheek en nachtwaker op een bedrijf met plastic buizen. Als hij een telefoontje krijgt van Renée Stevens om als bodyguard van haar zus Marie op te treden, gaan – zonder dat hij het beseft – de poppen terug aan het dansen. Voor een tweede keer moet hij opzoek naar de waarheid en daarbij krijgt hij hulp uit onverwachte hoek.
Laat ik beginnen met het feit dat dit geen thriller voor volwassenen is, het lijkt mij eerder een tussenstap tussen jeugd- en volwassenliteratuur. Als ik het boek met die stelling in het achterhoofd had gelezen dan is het gewoon een leuk boek. Nu was ik in de overtuiging dat ik een thriller voor volwassenen las en dan lees je met een ander mindset. Je verwacht dan spanning, actie en een climax. Die potentie is er wel, maar komt mijn inzien niet uit de verf. Het verhaal kabbelt te rustig verder. De actie is miniem en de verhaallijn is dit ook. Bekijk ik echter het boek door de ogen van een ‘young adult’ dan denk ik dat alles aanwezig is voor enkele uurtjes leesplezier. Zowaar de lay-out van het boek is daarop afgestemd, hoewel de stukjes onder elk hoofdstuk met een vooruitblik naar het volgende hoofdstuk voor mij geen meerwaarde hebben. De Spotify-playlist – die ik pas na het lezen van het boek heb ontdekt – is ronduit cool. Aan de lezer zelf om te ontdekken naar waar of wat die verwijst.
Toch wordt Smith doe maar gewoon op een redelijk eenvoudige wijze neergezet. De slogan/quote: ‘Thriller vol humor, waarin Jonas op zoek gaat naar een moderne manier om lezen te benaderen. Een dosis pure ontspanning’ kan ik daar direct in terug vinden. Het boek leest lekker weg en naar de plot komt alles mooi samen. Van tijd tot tijd is het zelfs hilarisch te noemen.
‘Ze rook naar net geplukte frambozen, wat Sam deed beseffen dat hij al lang geen vers fruit meer had gegeten’ – blz. 113
Desalniettemin zijn er tamelijk wat losse eindjes, zaken waar weinig diepgang inzit en bepaalde gebeurtenissen komen niet realistisch over. Dan denk ik vooral aan de handelswijze van Sam in bepaalde situaties. Ik ben geen geheim agent, maar vermoed: eens geheim agent, altijd geheim agent. Daarmee bedoel ik dan vooral het op je hoede zijn in alle situaties, dat zit er immers ingedrild. Een verpleegster zal – ook al doet ze het werk niet meer – nog steeds weten hoe ze alle handelingen moet verrichten. Sam maakt te veel fouten die je van een geheim agent zeker niet verwacht. Daarbovenop komt hij (nog) kinderlijk over.
Sterren geven voor dit boek is niet simpel omdat – zoals ik eerder al aangaf – de potentie aanwezig is om er een spannend spionageverhaal/thriller van te maken. Daarom probeer ik het door de ogen van een jongvolwassene te zien en geef het graag 3 sterren. Het is gewoon een gaaf verhaal voor die categorie, lijkt mij!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
