Een vlucht in dalende lijn
[Recensie] Vlucht 0113 van Londen naar New York verdwijnt van de radar. Niemand weet wat er is gebeurd. Het is het hoogtepunt van elke nieuwsomroep, en houdt zowel de autoriteiten als de bevolking in zijn greep. Zo ook rechercheur Kate Daniels, waarvan haar vriendin Jo op deze vlucht zit. Hoewel ze niet bij het onderzoek betrokken is, gaat ze zelf op speurtocht. Wat volgt is een spannende tocht doorheen het land. Kates onderzoek naar de waarheid neemt al vlug een onverwachte wending. En deze is niet zonder gevaar.
Mari Hannah is een bekende auteur in Groot-Brittannië. Vooral haar serie rond DCI Kate Daniels heeft er veel succes. Deze wordt door Stephen Fry verfilmd. Spoorloos is het eerste naar het Nederlands vertaalde boek in deze serie, en is het zevende deel in de reeks. Het achtste deel, Haar laatste verzoek, verschijnt vertaald in november.
Toegang tot het onderzoek
Het verhaal gaat zonder inleiding direct van start. Het vliegtuig waar de vriendin van hoofdinspecteur Kate Daniels inzit, is vermist. Kate vertrekt daarop samen met haar rechterhand Hank Gormley van Northumbria naar Londen, om zo te proberen toegang te krijgen tot het onderzoek. Spoorloos begint veelbelovend, maar weet dit helaas niet door te trekken tot het einde. Een wisselvallige uitwerking is hier debet aan. Met het concept is nochtans niets mis, integendeel, het heeft alle elementen om er een intrigerend en spannend geheel van te maken.
Na een snelle start zakt het tempo terug af. De plot bouwt zich maar traag op, wat de spanning niet ten goede komt. Pas na twee derde schakelt het verhaal een aantal versnellingen hoger en wordt het ook echt spannend. De ontknoping komt in zicht, waarbij het vol spanning afwachten is wat er met vlucht 0113 is gebeurd en wie daar achter zat. De spanning bouwt hierbij op, maar tot een climax komt het niet. De gehoopte plotwending blijft uit. Waar eerder de verhaallijn te lang werd gerekt, wordt het einde net te snel en slordig afgewerkt. Heel spijtig.
Egoïstisch en eigenwijs
Spoorloos is al het zevende deel in de reeks, en dat merk je duidelijk tijdens het lezen. Je krijgt wel een beeld van de belangrijkste personages, maar het gevoel dat je iets mist blijft hangen. De onderlinge relaties zijn nog niet duidelijk, net als eerdere gebeurtenissen die op een warrige manier worden uitgelegd. Kate komt in dit boek grotendeels over als egoïstisch en eigenwijs, en ze verzet zich tegen veel opgelegde orders. Een negatieve eerste indruk, zeg maar.
Echter, iets negatief kan ook positief zijn. Een pluspunt in Spoorloos is dat Mari Hannah de negatieve gevoelens van Kate geloofwaardig heeft weten uit te werken. Vooral in combinatie met haar werk leidde dit tot acties die ze anders als hoofdinspecteur waarschijnlijk nooit had genomen. Is het correct? Nee. Begrijpelijk? Dat wel. De emoties nemen het over van het verstand, wat menselijk is.
En dat is een boodschap die de auteur zeer duidelijk heeft weten mee te geven. Daarnaast maakte dit de verhaallijn rond de speurtocht naar Jo wat interessanter, want verder was deze vooral te langdradig en onrealistisch.
Mari Hannah heeft een aangename en eenvoudige schrijfstijl, die gemakkelijk wegleest. De hoofdstukken zijn kort, wat positief is voor het leestempo. Toch komt dit minder goed uit de verf dan zou moeten, en dit is te wijten aan de perspectiefwisselingen. Er wordt af en toe afgewisseld tussen Kate en Hank, maar dit gebeurt vaak midden in een hoofdstuk. Waardoor je het pas te laat door hebt. Dat maakt het verwarrend en onduidelijk, zeker in het begin. Spoorloos was duidelijk niet het goede boek om kennis te maken met deze reeks.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
