Meeslepende gevoelens
[Recensie] Na het lezen van Mijn beeld van jou was ik erg onder de indruk van de schrijfkwaliteiten van Van Eyck. Ik heb het boek later nogmaals gelezen en ook die tweede keer greep het mij aan en kon ik mijn tranen niet bedwingen. Je zult begrijpen dat ik enorm enthousiast werd toen ik ontdekte dat er een vervolg zou komen op dit boek. Enige nadeel is wel dat de verwachtingen voor dit vervolg hooggespannen waren.
Ook in Stuk van jou laat Van Eyck haar schrijfkwaliteiten zien. Het boek leest net zo makkelijk weg als het vorige deel. Toch zijn er ook verschillen. Dat zullen keuzes zijn geweest die bij de ene lezer misschien beter ontvangen zullen worden dan bij de andere. Helaas ben ik een lezer bij wie deze veranderingen niet zo goed hebben gewerkt.
Er is de keuze gemaakt om dit boek vanuit wisselende perspectieven te vertellen. Dit werkte voor een deel prima. Er zijn delen vanuit het perspectief van Emma en vanuit Wout geschreven. Zij stonden beide het dichtst bij Boris en moesten verder gaan met hun leven na een zware periode. Ik ben blij dat Van Eyck verder is gegaan met deze personages en vond het tot dan niet eens storend dat er vanuit meerdere personen geschreven is.
Pas toen er een gedeelte vanuit Boris voorbij kwam veranderde dit. Dit gedeelte speelt in het verleden en hoewel het ook mooi is om vanuit hem te lezen, voelt het niet passend in dit boek. Het voegt voor mijn gevoel te weinig toe en deed het zelfs afbreuk aan het geheel. Dat terwijl als dit in Mijn beeld van jou was gebruikt, het heel mooi had kunnen zijn. Er kwamen verschillende momenten voorbij die vanuit Boris verteld werden, maar niet op volgorde waardoor dit deel erg rommelig aanvoelde. Ik miste ook de link met de rest van dit boek. Het laatste, korte deel van het boek vond ik dan wel weer een hele mooie toevoeging en afsluiting.
Hoewel de schrijfstijl van Van Eyck heel vlot is, kreeg ik het gevoel dat dit boek sneller was dan Mijn beeld van jou. In dat boek gebeurde ook van alles maar kregen situaties de tijd en werd je meegezogen. In dit boek leken situaties juist minder de tijd en ruimte te krijgen, alsof verhaallijnen sneller moesten verlopen. Persoonlijk vind ik dit jammer. Van Eyck laat namelijk in gedeeltes van het boek nog altijd zien waarom ik zo weg was van haar vorige boek. Het meeslepende gevoel wat zij in een verhaal kan leggen. Helaas was dat in dit boek voor mij veel minder aanwezig. Ik was nu meer een gewone lezer in plaats van dat ik gegrepen werd door het verhaal.
Het boek is zeker niet slecht, het is voor mij gewoon de pech dat Mijn beeld van jou zo’n grote indruk heeft gemaakt waardoor de lat enorm hoog lag. Stuk van jou krijgt van mij 3,5 ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
