Tussen Londen en Parijs
[Recensie] Het boek bestaat uit vijf delen en speelt zich af in Londen. Het verhaal begint in februari als Julia een expositie bezoekt waarin een foto, die zij heeft gemaakt, centraal staat: “Marcus in de Spiegel”. Julia is fotografe en deze foto dateert uit haar ‘vorig’ leven. Als zij, na de expositie terug thuis komt, ziet zij dat er een politieauto voor haar huis staat. Direct denkt zij aan haar zoon Connor en ze vreest dat hem iets ergs is overkomen, maar het blijkt dat haar zus Kate, die in Parijs woont, aangevallen en vermoord is. Kate en zij waren erg close, tot een paar jaar terug, toen er serieuze meningsverschillen de kop op staken. Julia, die een zestal jaar ouder is dan Kate heeft, toen hun moeder stierf, de belofte gedaan om altijd voor haar zus te zorgen: ‘jij en ik’! Julia blijft dan ook met een enorm schuldgevoel achter.
Tijdens de uitvaartdienst ontmoet Julia de vriendin en huisgenote van Kate, Anna. Zij blijven contact houden en negen weken na Kate haar dood besluit Julia naar Parijs te gaan, naar Anna. Zij wil meer duidelijkheid over Kate haar leven en haar dood. Daar ontdekt zij zaken over haar zus waar zij niets van afwist. In een blikken doosje dat Kate bewaarde vindt zij foto’s van vroeger, maar ook inloggegevens van chatboxen.
Terug thuis laat dit Julia niet los en logt zij in met Kate haar gegevens, want zij is er vast van overtuigd dat de moordenaar van haar zus daar gezocht moet worden. Zo maakt zij kennis met Lukas en wat begon als haar eigen onderzoek naar de moord op haar zus, eindigt in een gevaarlijk spel. Fantasieën worden werkelijkheid en ze moet ‘voorzichtig zijn met wat zij wenst’! Kent zij deze Lukas eigenlijk wel?
SJ Watson zijn eerste boek Voor ik ga slapen heb ik gelezen en daar was ik echt niet weg van. Te langdradig en teveel herhalingen. Het was voor mij 2 sterren waard. Ik was dan ook heel benieuwd naar dit boek. Tweede Leven heeft, voor mij, heel wat goed gemaakt. Vanaf de eerste bladzijde zat ik al met de vraag wat het verhaal mij zou vertellen, het hield mij bezig! Het verhaal wordt verteld vanuit Julia, het ik-perspectief. Na de moord op haar zus Kate wil zij kost wat kost uitzoeken hoe en waarom haar zus vermoord is.
Het boek springt in de tijd, flashbacks! Op deze manier geeft Watson, beetje bij beetje het verhaal prijs en werkt naar de plot toe. Hoewel sommige puzzelstukjes voor mij redelijk doorzichtig waren, was het toch zeer verrassend hoe het één met het ander te maken had. Deed dit voor mij afbreuk aan het verhaal? Nee, zeker niet! Watson weet het verhaal op zo een geheimzinnige manier op te bouwen, dat ik als lezer een onderhuidse spanning voelde en verder moest lezen. Terwijl ik las ‘voelde’ ik de geheimzinnigheid als het ware van de bladzijden ‘druipen’, want valt het ene puzzelstukje op zijn plaats dan volgde er alweer een ander wat me bezig hield.
Het boek leest vlot, maar gaat soms net iets teveel in op details. Toch zijn deze nodig om een duidelijke kijk op Julia en haar leven te krijgen. Omdat je als lezer vanuit Julia leest, word je meegezogen in haar verhaal, ‘wat is waar en wat niet’? Soms zat ik mij te ergeren bij haar gedachtegang en dacht ik ‘hoe stom kun je zijn’? Is zij naïef, paranoïde of is alles waar? Deze vragen hielden mij meermaals bezig. Een boek dat me op deze manier triggert is voor mij een goed boek, het boeit me en laat me meedenken, meeleven met de personages.
In tegenstelling tot Voor ik ga slapen vind ik dit boek geen moment langdradig. Het verhaal is goed opgebouwd, modern, eigentijds en laat zien wat de gevaren kunnen zijn van het World Wide Web. Ook de plot zit goed in elkaar. Alle puzzelstukjes vallen op zijn plaats en als lezer blijf je je vragen stellen, ja, zelfs tot de laatste zin.
Een leuk gegeven vind ik dat je de titel ‘Tweede Leven’ op verschillende manieren kan interpreteren. Watson heeft me met dit boek verrast en hij toont zich inderdaad ‘Een meester in het portretteren van het totale isolement van de hoofdpersoon waar de lezer wordt meegetrokken in een beklemmend spel van waarheid en bedrog’. (Bron; Ambo/Anthos)
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
