Een mooi historisch verhaal, vol spanning en emotie
[Recensie] Victoria van Coevorden, een oude maar krasse vrouw schrikt als ze in de krant een oproep ziet over een oud tabaksdoosje. Er worden inlichtingen over gevraagd en Victoria beseft dat zij de enige is die weet wat er met dat tabaksdoosje is gebeurd. Maar om daar over te vertellen, moet ze haar herinneringen van vijfenzeventig jaar geleden weer opfrissen, herinneringen die ze al die tijd diep weggestopt heeft. Toch neemt ze contact op met Iris Koster, de jonge journaliste die graag de geschiedenis van dat tabaksdoosje wil weten. Victoria en Iris kunnen het goed met elkaar vinden en stukje bij beetje doet Victoria haar schokkende verhaal.
Het boek kent twee tijdlijnen, eentje in 1944, op het einde van de oorlog in Lochem en eentje in 2019 ook in Lochem. In de eerste tijdlijn doet Victoria haar verhaal, ze is dan achttien jaar oud. Samen met Trudy, haar beste vriendin, gaat ze graag naar de soos. Maar daar ontmoet ze ook Robert, de zoon van vrienden van haar ouders. Hij is danig van haar onder de indruk en maakt haar het hof. Maar Victoria voelt zich niet tot hem aangetrokken, zij is overdonderd door zijn attenties maar wil niet met hem verder. Onder sterke druk van haar moeder, min of meer door haar gechanteerd, stemt ze toch in met een huwelijk met Robert. Gelukkig is de bruiloft pas over een half jaar en wie weet kan Victoria in de tussentijd toch iets bedenken om er onderuit te komen. Op een ochtend, als Victoria het huis ontvlucht is om te kunnen schetsen, stort er vlak bij een Brits vliegtuig neer. Alleen de piloot, Andrew, heeft de crash overleefd. Victoria helpt hem onder te duiken in een oude schuur die bij hun landhuis hoort. Natuurlijk gaan de Duitsers op jacht naar Andrew maar door een gelukkig toeval weten ze hem niet te vinden en komt Victoria na een hachelijke verhoring, niet in gevaar. Ze kunnen het samen goed vinden en Victoria krijgt meer en meer een hekel aan Robert die haar voortdurend in de gaten houdt. Hij begint nare trekjes te vertonen en hij neemt het met de waarheid niet al te nauw. Kan Victoria Andrew in veiligheid brengen?
In de tweede tijdlijn is het vijfenzeventig jaar later. Victoria besluit haar verhaal voor eens en altijd te vertellen, inclusief de grote geheimen die ze nog aan geen mens heeft toevertrouwd. Iris is de journaliste die het verhaal oppakt, ze wil er graag meerdere artikelen over schrijven en gaat ook volop met de research over dat laatste oorlogsjaar aan de gang. Maar blijkbaar is er iemand die dat niet op prijs stelt, die de geheimen niet in de openbaarheid wil zien. Het begint met een inbraak in de flat van Iris maar het wordt al snel ernstiger, er wordt een tracker onder haar auto geplaatst, ze raakt volkomen onverwacht haar baan kwijt. De onbekende tegenstander heeft lange armen…
Het schuilhuis is een mooi historisch verhaal, vol spanning en emotie. De hoofdstukken volgen elkaar snel op, de ene keer is Victoria de verteller, de andere keer Iris. Je voelt de bittere spanning van het laatste oorlogsjaar, de angst die de Duitsers bij de plaatselijke bevolking erin geramd hebben, de armoede en het gebrek aan volwaardig voedsel. Er zijn goede mensen en er zijn slechte mensen en helaas zijn ze niet altijd als zodanig te herkennen. Victoria overleeft alles maar ten koste van wat? En vijfenzeventig jaar later is het gevaar plotseling weer daar. Voor mij is Het schuilhuis een mooie vier sterren waard.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
