Toch geen avonturenbeer
[Recensie] Vuurtorenbeer is een hele blije beer. Altijd vrolijk, vindt zichzelf een bofferd omdat hij vuurtorenbeer is. Die taak vervult hij ’s avonds. Net voor zonsondergang mag hij de lamp aansteken van de vuurtoren. Dat doet hij fluitend. Een gelukkig leventje.
Tot.. op een dag de postboot langs komt. Op zich heel fijn, die brengt natuurlijk ook allerlei spullen die Vuurtorenbeer nodig heeft. Hij ontvangt ook een hele stapel kranten. Vuurtorenbeer wil natuurlijk wel op de hoogte blijven van wat er zoal op de wereld gebeurt. Maar….. de kranten zijn ook leuk om een serie te lezen. Over Avonturenbeer. Die beleeft zoveel spannends dat Vuurtorenbeer opeens helemaal niet meer zo blij is. Oh, oh wat heeft hij een ontzettende saai leven.
Op een dag zit Vuurtorenbeer te kniezen, tot er een woeste storm om zich heenslaat. Dan gaat het leven van Vuurtorenbeer veranderen.
Spannend leesboek
Een spannend leesboek voor jonge lezers die toe zijn aan meer dan alleen zinnetjes met slechts één lettergreep. De kennismaking met blije Vuurtorenbeer is een introductie om zo lekker in het verhaal te komen. Daarna de impact van de belevenissen van Avonturenbeer uit de serie, de storm en hoe Mathilde Stein de jonge lezer meetrekt in wat er dan gebeurt.
Vol spanning hang je aan haar “lippen.” Stein schreef ook Pluk en Pluis. De weg naar terug. Ook zo’n grappig, spannend boek.
De wat losjes getekende illustraties van Piet Grobler bij de korte hoofdstukken verlevendigen het verhaal nog meer. Op elke bladzijde lees je in de illustraties het verhaal. Het maakt dat er geen lappen tekst staan.
Stein en Grobler nemen in Vuurtorenbeer de jonge lezers serieus. Een echt leesboek vol spanning, grappig, goed leesbaar. In het laatste hoofdstuk is Vuurtorenbeer moraliserend. Maar wel op een hele leuke vanzelfsprekende wijze. Er zullen vast heel veel jeugdige lezers van dit boek genieten. Kan niet anders.
Leesfragment
—
Voor het eerst verschenen op Bazarow
