Van Rijn slaat met haar nieuwe thriller de plank mis
[Recensie] Mandy is samen met haar vriend Robin door haar moeder Elly en stiefvader Willem uitgenodigd om hun 12,5-jarig huwelijk te vieren in een vakantiehuisje in Zandvoort aan Zee. Ook haar zus Judith komt mee. Wanneer Judith tijdens een storm verdwijnt, wil de politie in eerste instantie geen zoektocht starten. Totdat ze horen wat voor werk ze doet. Judith is officier van justitie en de politie is bang dat één van de zaken waaraan ze werkt iets te maken heeft met haar verdwijning. Tijdens het onderzoek komen er steeds meer interessante feiten boven water welke tot een verrassende ontdekking leiden…
Vol goede hoop begon ik aan dit nieuwe boek van Van Rijn. Ik las al veel van haar en ben altijd positief over hetgeen zij schrijft. De moed zonk me echter al snel in de schoenen. Naar mijn mening slaat Van Rijn met haar nieuwe thriller de plank mis.
Het verhaal begint heel langdradig. Er wordt veel informatie gegeven die geen bijdrage levert aan hetgeen waar het eigenlijk om gaat. Hierdoor kom je er moeilijk doorheen, al die informatie moet immers toch verwerkt worden. Zo worden er bijvoorbeeld situaties en handelingen heel uitgebreid beschreven, waardoor het tempo erg wordt vertraagd.
Ongeveer op twee derde van het boek komt de vaart erin. Vanaf dan gebeurt er eindelijk iets en komt er ook meer spanning bij kijken. Zo komt er bijvoorbeeld een verdachte in beeld en ontdekt ook Mandy iets wat vrij schimmig is. Voor mij is dit echter te laat. Als ik een thriller lees, wil ik vanaf het eerste moment de spanning voelen of in elk geval voelen dat er iets gaat gebeuren. Hier was dat totaal niet het geval. De verdwijning van Judith is beschreven alsof het een dagelijkse gebeurtenis is zonder enig gevoel van angst of paniek.
Verder miste er een tijdsaanduiding. De vakantie had in principe een week kunnen duren, maar ook een maand. Er werd niet duidelijk gemaakt hoeveel tijd er verstreken was en dus is het ook niet duidelijk hoe lang Judith al verdwenen was. Dit had beter benoemd kunnen worden. Judith is namelijk diabetespatiënt en heeft haar insuline nodig. Als de verstreken tijd benoemd zou worden, zou je kunnen voelen dat er druk achter zit, ze heeft immers haar insuline nodig.
Aan het einde blijkt dat het huisje voor een week gehuurd was, maar of ze er ook een week hebben gezeten of langer, dat blijft vaag. Het plot is allesbehalve spannend. In slechts vijf pagina’s wordt het ‘hoofdprobleem’ opgelost. Zeer teleurstellend en niet goed uitgewerkt. Ik kan hier helaas niet veel meer over zeggen in verband met spoilers.
Wel kan ik zeggen dat de nadruk nu te veel ligt op een bijzaak, terwijl dat niets bijdraagt aan hetgeen waar het boek mee begint en eindigt. Op zich is het een leuke bijkomstigheid en zorgt het voor de spanning in het boek, maar met de verdwijning van Judith heeft het helaas niets te maken. De personages hadden wat beter uitgewerkt kunnen worden. De nadruk wordt nu heel veel gelegd op één persoon, terwijl je over de hoofdpersoon Mandy weinig te weten komt. Ik had haar graag in een grotere rol gezien, wellicht had ze zelf op onderzoek uit kunnen gaan en Judith of de dader had kunnen vinden. Zeker gezien het feit dat het plot zo slecht is uitgewerkt.
Ik ben absoluut beter van Van Rijn gewend en het verbaast me dan ook echt dat Zandvoort aan Zee me zo tegenvalt. Ik word er bijna een beetje verdrietig van. Ik kan dit boek helaas niet meer dan twee sterren geven.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
