Een adembenemend psychologisch verhaal
[Recensie] Carte blanche is alweer de 10e thriller van Anja Feliers. Een adembenemend psychologisch verhaal dat je op het puntje van je stoel laat zitten van spanning.
Kathleen Verlinden is psycholoog en gescheiden van Lennert waarmee ze dochter Julie heeft. Lennert is ook psycholoog en heeft ondertussen een relatie met Liesbeth, de beste vriendin van Kathleen. Als plotseling een vrouw uit het verleden contact zoekt met Kathleen, staat haar leven volledig op z’n kop. Onbeantwoorde vragen die bij haar al langere tijd in het hoofd zitten, worden weer opgerakeld. Als zij bij Lennert om de antwoorden vraagt en hij haar een groot geheim verteld over wat jaren geleden gebeurd is, passeert haar verleden in sneltreinvaart langs. Haar wereld stort in. En niet alleen dat van haar. Hoe anders had het leven kunnen lopen…
Saar is 42 jaar oud en werkt als directiesecretaresse. Ze heeft een dochter Ruby (17) uit een eerdere relatie. Saar is getrouwd met Steven. Samen hebben zij een zoon, Noah van acht jaar, en zoon Arne die helaas maar drie jaar oud werd. Hij stierf plotseling door een dramatisch auto-ongeluk in de straat. Saar heeft het idee dat ze tekortschiet binnen het gezin. Steven beaamt dat en schaamt zich niet te zeggen dat ze te weinig voor de kinderen doet. Volgens hem zijn verantwoordelijkheid en structuur ver te zoeken. Saar ervaart vaak het gevoel geen lucht te krijgen. Naar de buitenwereld blijft ze volhouden dat het goed met haar gaat, maar ze vertrouwt niemand meer en is op. Volgens haar is Steven veranderd na de dood van Arne en vraagt zich af of wat kapot is gemaakt nog wel gemaakt kan worden. Op aanraden van haar schoonzus Axelle (die getrouwd is met Alec) en vriendin Sanne neemt ze contact op met psycholoog Kathleen.
Wat dit boek fantastisch maakt, is de manier waarop de verhaallijnen van deze twee personen (Kathleen en Saar) subtiel in elkaar overlopen. Het boek is vanuit de ik-vorm van Kathleen geschreven. Toch is duidelijk te zien dat er twee hoofdpersonen zijn: Kathleen en Saar. De hoofdstukken (inclusief de hoofdstuktitels) zijn ook beschreven vanuit de zienswijze van de andere personen. Wanneer je de voorgaande boeken gelezen hebt van Anja Feliers met betrekking tot Kathleen zal dit personage bekend zijn voor je. Dit is mijn eerste (maar zeker niet het laatste) boek dat ik van haar lees, waardoor ik het overspringen van personen bij de hoofdstukken soms lastig vond. Je moet als lezer goed bedenken over wie het gaat en wat de band is met de andere personages. Naarmate je verder komt in dit boek is dit duidelijker.
De schrijfster heeft er voor gekozen om vanaf het begin de hoofdpersonen uit te diepen. Dit is prettig, omdat je vrij snel inzicht krijgt in de karakters waardoor je deze personen beter begrijpt bij bepaalde reacties en situaties die zich voordoen. Omdat het hier een psychologische thriller betreft, is vooral het psychologische aspect belicht waarbij vooral de karakterschetsen van de personages worden neergezet. De auteur heeft dit, mijns inziens, uitmuntend gedaan.
Anja Feliers heeft een goede keuze gemaakt om de gevoelens van alle personages dusdanig te omschrijven dat je als lezer een duidelijk beeld hebt wat de situaties met ze doen. Saar is altijd op haar hoede en heeft geestelijke pijn. Ze durft eerst niet over haar gevoelens te praten. Ruby voelt altijd een dreiging in en rondom haar huis vanwege haar stiefvader. Hoewel Steven haar meestal met rust laat, omdat hij niet haar biologische vader is, voelt ze de drukkende sfeer feilloos aan. Noah is zeer angstig en waakzaam. Hij mist z’n overleden broertje verschrikkelijk. De schrijfster heeft het zo levendig beschreven dat je meeleeft met Noah die zoveel pijn van het verlies voelt. Hij is ontzettend bang om fouten te maken in bijzijn van zijn vader. Zowel Saar als de kinderen zien hun (stief)vader als een bedreiging. Hij tergt ze telkens weer en maakt hun leven enorm zwaar. Vooral bij Noah pleegt hij fysiek geweld en dat heeft in de ogen van Steven een goede reden. Tijdens het lezen voel je de opstapeling van boosheid van Saar totdat de bom barst en ze genoeg kracht heeft om voor zichzelf en de kinderen te kiezen. Als lezer ervaar je op dat moment ook ineens rust. Het voelt alsof je, tijdens het lezen, al die tijd je adem ingehouden hebt. Als dan het einde van het boek in zicht is, bouwt de spanning zich nog verder op tot er als laatste nog een waanzinnig beschreven gruwelijke situatie plaatsvindt die de personen in het boek hebben meegemaakt. Waarbij de auteur ook heeft omschreven hoe zich dat fysiek uitte.
Als angst heel het gezin in zijn macht heeft en carte blanche je rust geeft…
Dit boek heeft me gegrepen vanwege de spanning en het verrassende einde. Ik wil dit boek de volledige vijf sterren geven.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
