In alle facetten een bijzonder goede thriller
[Recensie] Met deze thriller heeft Gardner inmiddels het elfde boek geschreven met D.D. Warren in de hoofdrol. Deze hoofdpersonage is van het kaliber you love her or you hate her, en ik vind haar geweldig. Eigenzinnig, koppig, slim maar toch ook gevoelig en betrokken. In Als je me ziet gaat ze op pad met een aantal oude bekenden en hun onderling vertrouwen wordt flink op de proef gesteld.
Flora en D.D. hebben elkaar acht jaar geleden op een bijzonder heftig moment ontmoet. Flora werd ontvoerd en vervolgens 472 dagen gevangengehouden door Jacob Ness. Op de dag dat Flora van Ness verlost werd leerde ze D.D. kennen. Sindsdien zijn hun levens met elkaar verbonden. Flora lijdt aan PTSS maar heeft een ietwat onorthodoxe weg gevonden om met haar trauma om te gaan. D.D. kan dat niet altijd goedkeuren maar begrijpt dat wel. Ze is op de een of andere manier ook gefascineerd door Flora en werpt zich op als haar beschermengel. Daarbij kan ze de kennis van Flora soms ook goed gebruiken en hebben ze een soort van overeenkomst gesloten.
Nu D.D. wordt gevraagd assistentie te verlenen bij een cold case meent ze de hulp van Flora goed te kunnen gebruiken. Alles wijst er namelijk op dat deze zaak te maken kan hebben met Jacob Ness. Niemand kent Ness zo goed als Flora. Ze is vastbesloten te helpen en antwoorden te krijgen op de vragen. Samen met computernerd Keith Edgar gaan ze richting het bergstadje Niche. In dit onherbergzaam gebied staan hun heel wat onverwachte en onplezierige verrassingen te wachten.
Ik geloof dat ik nu het beste boek van Gardner heb gelezen. Wát een goed en vooral spannend verhaal was dit. Natuurlijk kende ik de hoofdpersonages allemaal al wel uit vorige delen maar eindelijk vallen er wat zaken op hun plek en kwam nu de spanning naar boven die in de laatste delen al onderhuids aanwezig was. Alles klopt in dit boek! Het is spannend, origineel, filmisch, onverwacht en vooral erg mooi. Ook al is dit laatste soms door de gruwelijkheden misschien niet het goede woord. Gardner kan bloed laten vloeien zonder het benoemen, dat is zó knap! Zij maakt de suggestie en je lezersbrein gaat ermee aan de haal. Zo moet een thriller zijn.
Behalve het team van D.D. leren we ook de bijzondere bewoners van Niche kennen. En ik moet eerlijk zeggen dat ik meteen een hekel had aan een aantal van hen. Je voelt op je sloffen dat er iets is, maar je ziet het niet. Het onheil speelt zich voor je ogen af maar je ziet het gewoon niet! Gruwelijk frustrerend natuurlijk maar dit is wel wat je tijdens het lezen van een thriller zoekt en Gardner komt er dan ook mee weg. Een subtiel opgebouwde spanningsboog staat garant voor een onderbuikgevoel van heb ik jou daar.
D.D. is een van mijn favoriete speurneuzen. Vooral omdat ze niet de geijkte paden bewandeld maar out of the box handelt. Een heerlijke karaktereigenschap die symbool staat voor de nodige conflicten. Haar eigenzinnige manier van handelen roept bij mij sympathie voor haar op. En dat heb ik ook met Flora. Deze wraakengel heeft ondanks haar nukkige en weerbarstige manier van handelen een enorm hoog knuffelgehalte. Precies dit is de reden dat je het haar gunt om gelukkig te worden maar ook om in het reine te komen met wat haar is overkomen. Dit verklaart ook waarom de twee vrouwen gematched zijn als personages, dit werkt gewoon heel goed.
Ook de andere hoofdrolspelers mogen er zijn. Flora is een bijzondere vrouw die in deze zaak wordt teruggeworpen op haar herinneringen aan Ness. Alle gruwelijkheden komen naar boven en in die poel van verderf moet ze op zoek naar herkenningspunten of bruikbare informatie. Alles om deze zaak op te lossen. De druk is enorm wanneer er buiten de eerste vondst van een lichaam nog meer aanwijzingen worden gevonden die wijzen op een werkwijze van een seriemoordenaar. Het is zwaar voor Flora maar ze houdt zich kranig. Onder het toeziend oog van Keith zet ze de ene bewonderenswaardige stap na de andere. Keith staat het team bij met zijn expertise in de IT. Hij is behalve een nerd ook ontzettend grappig, een beetje slungelig en daardoor schattig. Hij is zo’n type die je meteen omarmt. Dat Flora zijn zwaktegebod is verwonderde me dan ook niet. Hun individuele verhaallijn straalt behalve vertrouwen ook iets heel moois uit. Dat doet me een beetje denken aan de boeken van Karen Rose. Liefhebbers van haar boeken vinden Lisa Gardner waarschijnlijk ook erg goed.
Al bij al heb ik genoten van Als je me ziet. In alle facetten een bijzonder goede thriller die zich afspeelt in een Twin Peaks achtige omgeving maar dan in een nieuw jasje. Vier dikke sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
