Een lugubere thriller die menig zenuwen teistert!
[Recensie] Met Astarte heeft de Vlaamse Petra Spark een sterke thriller met gruwelijke elementen neergezet. Het is haar vierde boek, en de eerste die werd uitgegeven door Uitgeverij LetterRijn. In 2017 debuteerde Spark met de thriller Artikel 13. Hierna verschenen in 2019 en 2020 respectievelijk Eén kans op zes en Gruwelijke Gave.
In een ondergrondse parkeergarage wordt een vrouw vermoord teruggevonden. Rechercheur Sam Faingart wordt met het onderzoek belast. Voor de identificatie van de vrouw krijgt hij hulp van forensisch patholoog Olivia Vandenberghe. Tijdens de autopsie doet ze een macabere ontdekking. Wanneer in een kasteel te Vilvoorde menselijke resten worden ontdekt, wordt de zaak voor Sam een stuk ingewikkelder. Zeker als er ook nog eens vrouwen verdwijnen. Wat is het verband tussen deze zaken?
Het boek opent met een proloog die je terugstuurt naar het verleden. Meer bepaald naar 1998 in Vilvoorde, waar we een inleiding krijgen die later in het verhaal nog een rol zal spelen. Daarna blijven we in Vilvoorde, maar springen we naar 2020. In een kasteel wordt er tijdens werkzaamheden een skelet ontdekt. Vanaf dat moment is de verhaallijn goed vertrokken. De spanning zit er daarbij direct goed in. En deze blijft voelbaar tot het einde, al sluimert de spanning voor het grootste deel onderhuids. Maar er zijn gelukkig genoeg pieken: moorden, vermissingen,… Het komt allemaal aan bod. Maak je klaar voor een intrigerend en onvergetelijk verhaal!
De plot van Astarte zit uitmuntend in elkaar. Als lezer heb je totaal geen idee welke kant het verhaal uit zal gaan. De vele plotwendingen zorgen ervoor dat je vaak wordt verrast tijdens de vooruitgang van het onderzoek. Het einde is dan ook een grote verrassing met een totaal onverwachte plottwist. Deze onvoorspelbaarheid maakt het verhaal zeer boeiend en interessant. Daarbij is het geheel ook zeer geloofwaardig neergezet.
De verhaallijn wordt verteld door meerdere personen, waarvan Sam de persoon is die het meeste aan bod komt. Deze frequente perspectiefwisselingen maken het verhaal veelzijdiger en zorgen ervoor dat je je beter kunt inleven in de verschillende personages. En doordat je het verhaal vanuit verschillende mensen te lezen krijgt, zie je na een tijdje ook steeds meer de samenhang in ogenschijnlijk losstaande gebeurtenissen en ontdekkingen. Het is geen gemakkelijke verhaallijn, dus je moet er wel voortdurend je hoofd bijhouden.
De karakters zijn allen vrij goed uitgewerkt. Vooral aan het personage van Sam heeft de auteur extra aandacht besteed. Hij is echt gefocust om de dader te vinden, en gebruikt daarvoor al zijn ervaring. Sam heeft ook al behoorlijk wat te verduren gehad in zijn leven. Dit laatste geldt ook voor Olivia, die forensisch patholoog is en ook een belangrijke rol speelt in het boek. Naarmate het verhaal vordert, zie je beide personen naar elkaar toegroeien. Tussen Sam en zijn collega Michael voel je net het omgekeerde. Beide contrasten zijn duidelijk merkbaar.
Petra Spark heeft een aangename en directe schrijfstijl. Ze slaagt erin om haar verhaal boeiend en spannend genoeg te houden zodat je als lezer het boek bijna niet kunt wegleggen. De hoofdstukken zijn redelijk kort, wat maakt dat het leestempo erg hoog ligt. De vele cliffhangers op het einde van een hoofdstuk maken het lezen nog vlotter en spannender. Nog iets dat opvalt is dat er ook af en toe een vleugje humor te vinden is in het verhaal. Alle emoties die in de verhaallijn aan bod komen zijn eigenlijk duidelijk voelbaar, wat zeker een pluspunt is. Al moet je als lezer wel tegen enkele gruwelijke vondsten en beschrijvingen kunnen. Gevoelige lezers: jullie zijn gewaarschuwd!
Astarte heeft mij van het begin tot het einde kunnen boeien. Ik heb geen gevoelige maag, gelukkig, dus ik kan wel tegen boeken met wat lugubere elementen in. Dat maakt het alleen maar spannender. Petra Spark heeft ook een bijzondere titel gekozen. Ik had geen idee wat deze betekende, maar toen ik het boek uit had werd alles duidelijk. Knap gevonden! Meer wil ik hier niet over kwijt. Lees het boek en ontrafel dit mysterie zelf. Heel fijn ook is dat de epiloog ruimte laat voor een eventueel vervolg. Dit zou ik met alle plezier toejuichen! Astarte geef ik vier welverdiende sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
