Niet zo’n onschuldige relatie-app
“You better run for your life if you can, little girl
Hide your head in de sand, little girl
Catch you with another man
That’s the eind, little girl”
Met deze tekst van het liedje Run for your life van the Beatles maakt deze thriller een onmiskenbaar statement: dit gaat niet goed aflopen. Tenzij je rent voor je leven.
Van die waarschuwing is Roos nog zalig onwetend als de lezer met haar kennismaakt. Roos is samen met haar vriendin Julia een dagje in het waterpark. Daar gaat ze meer dan tien keer gillend van de glijbaan af, tot het tijd wordt om roodverbrand naar huis te gaan. Julia geeft een boks: “… Wat ga je vanavond doen? Beetje netflixen?… Of ga je weer urenlang chatten met je mystery guy?”
Julia lacht. “Hij heet Noah, Juul. En zo geheimzinnig is het allemaal niet.”
Het is juist wél geheimzinnig, en eng, en niet oké
Als lezer voelen we nu al aan ons water dat het allemaal juist wél geheimzinnig is, en eng, en niet oké. Wie is die Noah, en waarom heeft Julia een crush op hem?
De antwoorden op die vragen geeft Elvin Post pas na dik 235 bladzijden. Dus lezer: neem een paar dagen vakantie en leg je handdoek op de ligstoel bij het zwembad. Dan kun je daar je tijd ongestoord besteden aan het uitlezen van deze dikkerd. Het is de moeite waard, kan ik je alvast vertellen.
Elvin Post is een bekend thrillerschrijver, niet alleen met zijn ‘volwassen’ boeken, maar ook met dit tweede jeugdthriller. Je merkt dat hij zich goed ingelezen heeft in de online chat-wereld. De geheimen en bedreigingen die deze niet bij iedereen bekende wereld met zich meebrengt, brengt hij keurig aan het licht.
Een hartkloppingsbevorderend verhaal dus, dat vrij langzaam op gang komt. En jammer genoeg niet veel sneller wordt afgewikkeld. Voordat de climax bereikt is, komt de lezer wel heel vaak in dialogen terecht.
Bijvoorbeeld als Roos voor het eerst bij Noah thuis is:
“Wanneer Noah de voordeur opent zie ik voor het raam in de woonkamer een kat, die luid zit te miauwen.
‘Ja, ja, Tommie…’ zegt Noah. En dan, tegen mij: ‘Hij zal het wel warm hebben. Om de een of andere reden gaat hij nooit naar buiten.’
Binnen is het inderdaad warm, maar ook sfeervol. De woonkamer is licht en staat vol met weelderige planten. Noah loopt naar Tommie toe, krabt hem achter zijn oor en zet het grote raam dat grenst aan de voortuin open. ‘Zo, kun je lekker op je favoriete plekje in de zon liggen zonder dat je smelt …‘
Ik kijk hoe Tommie zich uitrekt en in het raamkozijn gaat liggen en laat me dan door Noah meevoeren langs een rijtje foto’s dat boven de open haard hangt….”
Veel tekst ja, maar als je je daar geduldig doorheen leest, is de ontknoping aan de beurt. En die is, nou ja, een ontknoping. Het zou zonde zijn als ik daar meer dan dat over zou zeggen. Lees dit boek. En laat je meevoeren in het spannende verhaal.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
