Een heerlijke roman waar je helemaal in weg kunt duiken
[Recensie] Op de cover van dit mooie boek is een sticker geplakt: ‘Voor de fans van Lucinda Riley’. Voor mij is dat een teken dat ik het boek moet gaan lezen en daar heb ik beslist geen spijt van. De stijl van Sarah Lark is inderdaad vergelijkbaar met die van Lucinda Riley, maar tegelijkertijd ook weer heel anders en dat maakt het lezen zo boeiend. Sarah Lark, pseudoniem van schrijfster Christiane Gohl, heeft al veel boeken geschreven. Ze schrijft onder verschillende namen, als Sarah Lark zijn dat boeken die zich afspelen in Nieuw-Zeeland of Jamaica. De geheimen van het winterhuis speelt zich grotendeels af in Nieuw-Zeeland.
Het verhaal start dit keer in Wenen, de woonplaats van Ellinor. Ellinor werkt op de universiteit in Wenen en is getrouwd met Gernot, een wispelturige kunstenaar. Wanneer Karla, het nichtje en tevens de beste vriendin van Ellinor, in het ziekenhuis belandt met een ernstige nierziekte, lijkt een niertransplantatie noodzakelijk. Ellinor wil Karla graag helpen en biedt haar nier aan, ze is immers familie en dat verhoogt de kansen op een goede match. Ellinor krijgt de schrik van haar leven wanneer haar moeder haar onthult dat ze helemaal geen familie van Karla is en dat die kans op een goede match dus niet groot is.
De oma van Ellinor is als adoptiekind in het gezin van haar overgrootouders terechtgekomen. Na van de schrik bekomen te zijn, gaat Ellinor’s hart als onderzoeker kloppen: waar komt de oma van Ellinor vandaan, waar liggen haar en dus ook Ellinor’s roots? De grote zoektocht kan gaan beginnen.
Het eerste spoor leidt Ellinor naar Kroatië, naar het vroegere Dalmatië. Daar komen de adoptieouders van Dana, de oma van Ellinor, vandaan. In Dalmatië aangekomen blijkt Dana daar ook geboren te zijn, ze is het buitenechtelijk kind van ene Liliana. Liliana heeft het meisje bij de geboorte af moeten staan en is later netjes getrouwd met de man aan wie ze oorspronkelijk al beloofd was. Met hem kreeg ze ook nog kinderen, maar die zijn duidelijk niet gediend van Ellinor’s onderzoek naar Liliana. Het spoor lijkt dood te lopen, maar dan duikt Dajana op, het oude dienstmeisje van Liliana.
Deze oude maar krasse dame vertelt Ellinor het trieste verhaal van Liliana. Ze weet zelfs de naam van Dana’s vermoedelijke vader: Frano Zima. Frano Zima was een dagloner op het wijnbedrijf van Liliana’s ouders. Deze man leek spoorloos van de aarde verdwenen te zijn, lang voor Dana’s geboorte. Niemand wist waar hij gebleven was, maar Dajana had wel een vermoeden. En met dat vermoeden zet ze Ellinor op het volgende spoor.
Dat spoor leidt naar Nieuw-Zeeland, het land waar ten tijde van de verdwijning van Frano Zima, veel Dalmatiërs naartoe emigreerden om ‘gumdiggers’ te worden. Gumdiggers gingen daar op zoek naar het kostbare kaurihars. En ja, via het internet weet Ellinor een spoor van hem te vinden. Samen met een in eerste instantie tegenstribbelende Gernot vertrekt Ellinor naar Nieuw-Zeeland. Ze belandt bij Rebecca Zima, het achterkleinkind van Frano. Frano is ongeveer tien jaar nadat hij uit Dalmatië weggegaan is, getrouwd met Clara. Maar nog voordat Clara’s kind geboren is, is hij wederom spoorloos verdwenen. Gelukkig heeft Clara in haar jeugd een dagboek bijgehouden dat Ellinor mag lezen. Daarin vindt ze genoeg aanwijzingen om opnieuw te gaan speuren.
Ze komt erachter dat in de tijd tussen de reis vanuit Dalmatië en het huwelijk met Clara, Frano Zima een andere naam had aangenomen: Frank Winter. Ellinor’s onderzoek komt in een stroomversnelling terecht. Van Frank Winter is meer dan genoeg te vinden op het Internet en het ene nieuws is nog schokkende dan het ander. Een voor een worden geheimen rondom deze schuinsmarcheerder ontrafeld maar ten koste van wat?
Op de cover staat een mooi huis met bergen op de achtergrond. Het is vast het winterhuis waarin Ellinor de laatste geheimen rondom Frano Zima/Frank Winter ontrafelt. De titel De geheimen van het winterhuis, slaat ook op het ontrafelen van die laatste geheimen.
Een heerlijke roman waar je helemaal in weg kunt duiken. Volop verwikkelingen zowel in het heden als in het verleden. De verhalen uit het verleden worden door goed speurderswerk van Ellinor ontdekt via een ooggetuige, een dagboek, rechtbankverslagen en lang vergeten brieven. Een ingewikkelde geschiedenis die zich echter goed laat lezen. De auteur heeft een makkelijke en toegankelijke schrijfstijl, de verhaallijnen lopen allemaal via Ellinor.
Dat is meteen het verschil met de boeken van Lucinda Riley. Daar zijn de verhaallijnen strikt gescheiden. In dit boek is het steeds Ellinor die de verbanden vindt en via deductie erachter komt wat er nou bij benadering gebeurd is in het verleden. En passant heb ik weer heel wat geleerd over de geschiedenis van met name Nieuw-Zeeland. Soms lagen de verwikkelingen in het heden er wat te dik bovenop, die vind ik niet allemaal geloofwaardig, vandaar vier sterren en geen vijf, maar genoten heb ik wel! En gelukkig heeft deze auteur nog meer mooie romans geschreven die ik kan gaan lezen.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
