Weinig spanning maar manipulatie, bedrog, moord en wanhoop te over
[Recensie] Sebastian Fitzek geldt een topper in het psychologische thrillergenre. Dit is zijn dertiende titel die in het Nederlands is vertaald. De patiënt is speelt zich af in een psychiatrische gevangeniskliniek. Fitzek begint meteen met een gruwelijk scenario. Vanuit het perspectief van Till Berkhoff lees je over de gevolgen van de verdwijning van zijn zesjarige zoontje Max. Het jochie is een jaar weg en het politieonderzoek heeft slechts indirect bewijsmateriaal opgeleverd.
Alles duidt in de richting van kindermoordenaar Guido T., die opgesloten zit in een kliniek. Hij zou ook te maken hebben met de verdwijning van Max. Maar het dossier zal worden gesloten als er geen nader bewijs wordt gevonden. Daarom gaat Till naar de kliniek, undercover als patiënt.
De perspectiefwisselingen zuigen je mee in een psychologische oorlogsvoering tussen Guido T. en Till, die probeert om de moordenaar tot een bekentenis te verleiden. De personages krijgen een afgemeten diepgang die verdienstelijk is voor het verhaal. Zo is er voldoende ruimte voor het uiteenzetten van de diverse verhaallijnen.
De plottwisten zijn niet allemaal onverwacht, maar wel tot in de finesse uitgewerkt. Het verhaal verwart, doet je verbazen en genieten, maar écht spannend wordt het niet. Op diverse momenten zijn de mogelijkheden niet benut, waardoor er amper sprake is en hierdoor is van een spanningsboog. Verrassend is dat niet, want Fitzeks laatste vijf thrillers vertonen ook deze kenmerken.
Gelukkig is er genoeg om van te genieten in De patiënt. Manipulatie, bedrog, moord, corruptie en wanhoop zijn de elementen waar dit verhaal het van moet hebben. Dat Till en Guido T. op ramkoers liggen, houdt je aan het boek gekluisterd.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
