Aanrader van formaat
De Understudy is het geniale product van een samenwerkingsverband van topauteurs B.A. Paris, Clare Mackintosh, Holly Brown en Sophie Hannah. De Britse B.A. Paris, ook wel de ‘Queen of domestic crime’ genoemd, heeft bestsellers als Achter gesloten deuren en Gebroken geschreven. Alleen al in Engeland heeft ze meer dan een half miljoen exemplaren van het eerstgenoemde boek verkocht. Ze heeft Nederland in haar hart gesloten waar ze een tijdlang heeft gewoond.
Clare Mackintosh, voorheen werkzaam bij de Britse politie, kennen we o.a. van Ik zie jou en Mea Culpa. Een bijzondere persoonlijke feit: zij is de moeder van twee tweelingen, waarvan zij helaas zoon Alex van het eerste tweelingsetje aan de gevolgen van meningitis heeft verloren. Haar debuut Een onmogelijke keuze (I let you go) beschrijft deze zwarte periode. Deze roman won de ‘Theakston’s Old Peculier Crime Novel of the Year Award’ in 2016 en won daarmee van Robert Galbraith alias J.K. Rowling. De roman won allerlei internationale prijzen en er werden meer dan één miljoen boeken wereldwijd verkocht.
Holly Brown is een Amerikaanse huwelijks- en familietherapeut. Zij is voor ons een grote onbekende, haar boeken zijn niet in het Nederlands vertaald. Op Goodreads.com scoort ze voor haar boeken gemiddeld een 3½ van de 5 sterren. Haar debuut Don’t try to find me is gebaseerd op een waargebeurde verhaal van hoe de ouders van een weggelopen kind haar terugvonden met behulp van social media. Zij is in dit kwartet de vreemde eend in de bijt: een Amerikaanse tussen de Britse auteurs, niet vertaald in het Nederlands en geen bekende naam en boektitel. En toch stond zij haar mannetje tussen deze sterke thrillerauteurs. Ik wil zeker meer van haar lezen.
Last but not least is de in Nederland populaire Sophie Hannah. Zij heeft het stokje van de in 1976 overleden èchte ‘Queen of Crime’, Dame Agatha Christie overgenomen en heeft inmiddels drie boeken over de Belgische speurder Hercule Poirot geschreven, w.o. De monogram moorden (39 jaar nadat Poirot overleed in Het doek valt). Als, al ruim dertig jaar, rasechte Christie-fan ben ik zelf niet gecharmeerd van Hannah en de nieuwe Poirot.
Op de cover van De Understudy staat de volgende vraag: ‘Hoe ver zou jij gaan om je dochter te beschermen?’ Ik heb geen kinderen en zeker geen dochter, maar mijn antwoord is: ‘Ver, heel ver!’ Jullie moeders zullen dit kunnen beamen. Net als de moeders in deze ijzersterke psychologische thriller: Kendall, de moeder van Ruby, verhuisd van Los Angeles naar Engeland om haar dochter een goede opleiding te geven. Of was er toch een andere reden? De moeder van Jess, Carolyn, die vorig jaar haar dochter tegen de jaloezie van Ruby moest beschermen en die haar eigen geheime ambities heeft. Bronnie, de zachtaardige moeder van de even zachtaardige Annabel, liever Bel genoemd. Maar is zij werkelijk zo naïef en goed? En dan hebben we nog de keiharde zakenvrouw Elise die weinig aandacht besteed aan haar dochter Sadie en alleen maar aan haar eigen lusten denkt. De moeders van deze 16- en 17-jarige leerlingen van de muziektheateropleiding aan de Orla Flynn Academy hebben allemaal hun eigen geheimen en ieder heeft zo haar eigen manier om haar dochter te beschermen. Maar wie is te ver gegaan in haar beschermingsdrang?
Wat ontzettend mooi gedaan is in het boek, is dat het auteurskwartet de introductie en de ontknoping samen hebben geschreven en ieder van hen een moeder voor haar deel nam. Daardoor krijgen de moeders echt een eigen karakter, maar passen ze wel weer prachtig als een puzzelstukje in het geheel. De hoofdstukken zijn per moeder/auteur verdeeld en zo krijg je weer een volledig verhaal te lezen.
Het verhaal begint als in het tweede jaar van de opleiding Jess een muziekdoos in haar kluisje vindt met een beschadigde ballerina. In regelmatige referenties aan het vorige jaar wordt duidelijk dat de prima donna zeer getalenteerd is en ontzettend wordt benijd door de kwaadaardige Ruby. Het gekke is dat de vier meiden een hechte vriendinnenkring vormen, ondanks alle streken die Ruby het jaar ervoor uit haalde. De vier moeders hebben zo hun eigen gedachten over de vriendschap en Carolyn staat erop dat Ruby van school wordt geschorst. De schooldirecteur Adam Racki probeert de boel te sussen en roept de moeders bijeen op zijn kantoor. Hij hoopt dat met de komst van het nieuwe meisje, Imogen, de groepsdynamiek zal veranderen en iedereen één grote ‘happy family’ vormt.
De gedachten van de moeders zet de toon voor het ontzettend spannende verhaal:
Kendall: ‘Uiteraard is er geen excuus voor Ruby’s gedrag van vorig jaar maar het concept van pesters en slachtoffers is te beperkt en simplistisch om op alle situaties van toepassing te zijn.’
Carolyn: ‘De echte wereld is niet verdwenen en ik zal vannacht niet kunnen slapen, omdat een doortrapte, kwaadaardige tiener het nog steeds op mijn dochter voorzien heeft.’
Bronnie: ‘Ik moet er niet aan denken wat er gaat gebeuren als Jess de hoofdrol krijgt in de eindejaarsproductie en Ruby haar understudy wordt.’
Elise: ‘Geen oog dicht. Alweer zo’n merkwaardig volwassen woordkeus. Volwassen? Onwillekeurig denk ik bij mezelf: Of bovennatuurlijk? Ze heeft de duivel in zich.’
Met de komst van Imogen gaat het verhaal in sneltreinvaart richting spannend, spannender, spannendst. Er gebeuren rare dingen, geheimen proberen geheim te blijven, maar steeds weer wordt een intrigerend tipje van de sluier gelicht. Wie gaat ver om haar geheimen geheim te houden? Je weet niet meer wie of wat te geloven. Alles wordt met argusogen bekeken en aangehoord. De vriendinnengroep blijkt toch niet zo hecht te zijn. De moedersgroep: dat was gemeenheid maal 10. Daar gaat men heel ver in om de geheimen van de ander te ontrafelen. Ze zijn bitchy naar elkaar toe, en toch blijft de groep een groep.
Er wordt prachtig naar de ontknoping toegewerkt: die zag ik niet aankomen. Ondanks een sterke en geloofwaardige ontknoping was ik een beetje teleurgesteld. Ik vond dat er meer mee gedaan kon worden. Wel was de rechtvaardigheid van de situatie naar mijn smaak. Op het einde is er ruimte voor een eventueel vervolg gelaten, wel anders van opzet, maar niet noodzakelijk minder sterk. Of hoop ik gewoon op een vervolg en zie ik dingen die er niet zijn?
Ik heb ontzettend van dit boek genoten. Ondanks het feit dat er vier verschillende auteurs erbij betrokken zijn, voelde het verhaal als een geheel. Een moeder vond ik niet zo goed. Of dat aan het karakter van de moeder lag of aan de creatieveling, dat weet ik niet. Maar ik vond haar minder goed uitgewerkt.
Ik raad dit boek echt aan, je wordt erin gezogen en vergeet de buitenwereld en de vreselijk beangstigende situatie. Tijdens het lezen was ik helemaal weg en zat ik gewoon te genieten.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
