Een gothic verhaal van wereldniveau
[Recensie] Enkele jaren geleden was ik op zoek naar recente Nederlandstalige boeken binnen het gothic genre. Maar deze zijn nogal dun bezaaid. Ze waren populair in de 18de eeuw met onder andere schrijvers zoals Mary Shelley, Horace Walpole, Clara Reeve, etc… Maar in onze hedendaagse cultuur vind je dit genre vooral in films en televisieseries zoals Bram Stokers Dracula, Interview with a Vampire, Vampire diaries, Buffy, … de een al van betere kwaliteit dan de andere. Als er dan eens een goed, degelijk werk geschreven is zoals bijvoorbeeld Mexican Gothic van Silvia Moreno-Garcia wordt het niet vertaald naar het Nederlands.
Gelukkig hebben we in Vlaanderen onze eigen gothic auteur, en wat voor één. K.R. Valgaeren debuteerde met De Ziener die in 2011 De Schaduwprijs voor beste spannende debuut won. Hierna verschenen Bloedlijn en Seance. Voor mij waren Blackwell en Het offer van Scarlington, over Jericho Blackwell heuse pageturners! Jammer genoeg waren De Ziener en Bloedlijn nergens meer te vinden en had ik ook nog niet de kans gekregen deze te lezen. Gelukkig is daar dankzij Uitgeverij Houtekiet een oplossing voor gevonden door deze opnieuw uit te brengen. De ziener werd bewerkt door de auteur en bovendien kreeg het ook een nieuw nawoord. In het najaar zal ook De bloedlijn heruitgebracht worden, zeker iets om naar uit te kijken.
David Mayfair verloor zijn ouders toen hij nog een tiener was. Hierna nam zijn oom Dorian Walpole, uit Londen, de zorg voor hem op zich. Beiden hebben dezelfde gave: Ziener. Zieners zien andere dingen dan gewone mensen. Doden zullen geen geheimen voor hen hebben, maar dit is niet altijd zonder gevaar. Dorian zal David dan ook heel wat bijbrengen over het ‘Ziener-zijn’.
Wanneer in Borley, een afgelegen dorpje op het Britse platteland, twee tienermeisjes vermoord worden krijgt Dorian een mysterieuze brief waarin zijn hulp gevraagd wordt. Tegen de wil van zijn oom beslist David naar Borsley te gaan om de moord te onderzoeken. Zijn aanwezigheid blijkt niet zomaar op toeval te berusten en er zijn meer geheimen in het dorp dan dat een eeuwenoude legende prijsgeeft.
Op een of andere manier lees ik altijd eerst het nawoord van een boek en bij deze editie van De Ziener zou ik andere lezers ook aanraden om dit te doen. De auteur zal er niet alleen zijn persoonlijke ervaring vertellen over de uitreiking van ‘De Schaduwprijs’ maar ook wat extra informatie prijsgeven over de herwerking van deze nieuwe uitgave. Hierdoor zal men op een andere manier beginnen met lezen aan De Ziener. K.R. Valgaeren is als mens en auteur enorm gegroeid sinds het eerste verschijnen van De Ziener. Doordat de uitgever hem nu een kans geeft zijn debuut opnieuw uit te brengen heeft hij het kunnen verbeteren en hoe!
Aan het verhaal zelf kon hij niet veel wijzigen, waar hij kon werd het gedaan, waardoor je enkel hier kan zien dat het ooit een sterk debuut was, maar nog niet perfect.
De schrijfstijl is geraffineerd en verfijnd zoals we van K.R. Valgaeren gewoon zijn. De magie van woorden komt weer tot leven uit zijn vloeiende pen.
Het leuke aan het werk van deze auteur is dat wie goed leest en kijkt er veel kan uithalen. Zo verwijzen zijn personages vaak naar bekendheden, zoals hier bijvoorbeeld heel toepasselijk, naar Horace Walpole die de eerste gothic novel schreef en waarbij De ziener de auteurs eerste verhaal in dit genre is. Maar ook Borley is niet helemaal verzonnen. Het verhaal is gebaseerd op de geruchten die de ronde doen over de Borley Rectory, een Victoriaans huis in het dorpje Borley, waarin het zou spoken. Een beetje zoekwerk over dit huis en je merkt direct dat ook hier niet alle personages verzonnen zijn. Wat mij ook bevalt is de link naar Vlaanderen, wat in het latere werk van deze auteur wat meer vervaagt. David Mayfair groeide op in Vlaanderen en ging pas als tiener naar Groot-Brittannië.
Alweer een heerlijke leeservaring van K.R.Valgaeren. Iedere boekenwurm heeft boeken die hij nooit wil uitlenen en die een ereplaats in de boekenkast hebben gekregen. Voor mij is dit het geval met de boeken van Kevin. Dit pareltje, uit de vloeiende pen van K.R. Valgaeren krijgt dan ook 4.5 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
