"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het chagrijnige slagzwaard

Zaterdag, 16 december, 2017

Geschreven door: Theo Barkel
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Lichtvoetige fantasy voor jeugdige lezers

[Recensie] Geen lange zit om te lezen, maar wel onderhoudend. Lichtvoetige fantasy, met een flinke dosis humor in de mix, maar ook spannende actie en een interessante liefdesdriehoek. Ik vond de magische vondsten goed verzonnen, vooral waar ze leidden tot een interessante menagerie van bijzondere dieren, met ratten die vleugels op hun neus dragen, slangen die je in de tijd doen reizen, muizen met een wurgstaart en een wel heel bijzondere draak. De andere spreuken van de magiër vond ik ook leuk gevonden en de consequenties ervan waren behoorlijk goed doordacht. Ik mocht het mopperende zwaard uit de titel wel, maar ik weet niet of hij nou echt zo chagrijnig is, of gewoon een hoge dunk heeft van zichzelf. Hoofdpersoon Hiram steekt wat flets af vergeleken met zijn zwaard, en blijft een beetje een vlak karakter in het hele boek, maar dat is niet een groot probleem gezien de grote hoeveelheid interessante personen om hem heen. Sommige daarvan neigen naar clichés, andere juist weer niet (de prinses en haar kamermeid, de tovenaar en de tovenares).

Het chagrijnige slagzwaard is niet heel diep, maar het voelde oprecht en ik had een glimlach bij het lezen. Aan de andere kant vond ik de schrijfstijl soms wat tekort schieten (herhalingen van woorden en namen, en sommige zinnen die niet echt liepen), en als van perspectief werd gewisseld was niet altijd duidelijk wie de hoofdpersoon was in de volgende paragraaf. Ook vond ik, hoewel ik zelf de behoorlijk bloederige actiescenes (met echte energie erachter) wel kon waarderen, dat ze niet helemaal pasten bij de rest van het verhaal, dat gericht leek op jonge lezers. Ook een deel van de seksuele spanning leek me niet echt in overeenstemming met de leeftijd van de beoogde lezers. Je zou kunnen betogen dat dit alles voor een interessante mix zorgt. Om kort te gaan: komische fantasy, met een paar originele ideeën, en een onverwachte cliffhanger aan het einde. Ik hoop dat Theo de tijd vindt om verder te gaan met het verhaal van Hiram en zijn zwaard. Ook bleef het verhaal beperkt tot slechts een klein deel van de wereld (in een paar dagen per paard te bereizen) en ik hoop dat de auteur de wereld wat verder openbreekt en meer van de wonderlijke zaken toont die ongetwijfeld op ontdekking wachten buiten de grenzen…

Eerder verschenen op Hebban

Ons Amsterdam