Gevoelens en emoties perfect op papier gezet
[Recensie] Onlangs las ik Het waaien van mijn oma van Renée van Marisssing. Zij studeerde af als dramaschrijver aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Dit boek was haar debuutroman. Inmiddels heeft ze meerdere boeken op haar naam staan.
Marie krijgt op een dag een telefoontje van haar moeder. Haar oma in Zuid-Frankrijk is overleden. Ondanks dat ze haar oma niet goed kent, ze kwamen er in ieder geval erg weinig, voelt Marie de behoefte om met haar vader mee te gaan naar Frankrijk om haar oma op te halen.
Overlijden
Haar vader is niet erg spraakzaam, dat was ook wel te verwachten na het overlijden van oma. Hij waarschuwde haar al voor vertrek, maar eenmaal onderweg wordt duidelijk dat vader en dochter altijd al een eigenaardige (niet per se slechte) band hadden. Er wordt weinig gesproken ondanks de openhartige en concrete vragen van Marie. Zij wil namelijk meer weten over haar grootouders en waarom ze zo weinig contact met ze hadden.
Eenmaal in Frankrijk aangekomen wordt er hard gewerkt. Het huisje waar haar grootouders zo lang hebben gewoond willen ze goed achterlaten. Haar opa is verdrietig maar toont affectie, hij gedraagt zich als een echte opa. Marie komt er achter dat er dingen zijn gebeurd in het verleden waardoor haar grootouders naar Frankrijk zijn vertrokken. Het verdriet heeft hen overschaduwd en beperkt tot het geven van liefde en heeft hen gedwongen tot het maken van zware keuzes.
Wat verdriet kan doen
Van Marissing schetst in Het waaien van mijn oma hoe verdriet iemand kan vormen, hoe vervolgens een familie gevormd wordt. Een ieder heeft zijn of haar eigen verdriet, het is de manier hoe men er mee omgaat. En natuurlijk doet iedereen dat op een eigen manier. Dit maakt de familie van Marie zoals ze is: er is weinig contact ondanks dat de liefde er is. Er zijn angsten, herinneringen en het onvermijdelijke verdriet waar niet over gesproken wordt.
De lezer voelt mee met Marie, die zoekende is naar antwoorden, en met haar grootvader die zijn vrouw verloren heeft en zijn huis in Frankrijk vaarwel moet zeggen. Ik voel mee met haar vader die als zoon is opgegroeid in het midden onuitgesproken woorden. Van Marissing heeft deze gevoelen en emoties perfect gevangen in dit dunne boek. Het is een aangename kennismaking geweest!
—
Eerder verschenen op boekenz
