Hakt er behoorlijk in, is niet anders te omschrijven
[Recensie] Vanaf haar zestiende is Charlotte (Charlie) smoorverliefd op de oudere broer van haar allerbeste vriendin en soulmate Bodine (Bo). Door de jaren heen blijft ze verliefd op hem. Wanneer ze achttien is en met Bo een avondje op stap gaat bekennen Charlie en Carsten wat ze voor elkaar voelen. Met de vlinders in haar buik en vol van liefde gaat ze met Bo uiteindelijk naar huis. En dan gebeurt er iets vreselijks.
We volgen Charlie vanaf haar zestiende als ze in Wassenaar woont bij haar moeder en kind aan huis is bij Bo. De twee meiden zijn onafscheidelijk en Bo vindt het idee geweldig om Charlie als schoonzus te hebben, tenminste als Carsten ook eens zou toegeven wat hij voelt. De vriendschap tussen de meiden is hoe dan ook onverwoestbaar, ze maken volop plannen voor later. Maar ineens is er geen sprake meer van ‘later’. In plaats daarvan is er ineens niets anders meer dan een groot gat.
Een zware tijd breekt aan, het verdriet verdringt andere emoties. Charlie weet zich geen raad en gaat gebukt onder een immens schuldgevoel. Ze kan het niet meer aan en vlucht, letterlijk. En dat maakt alles nog erger. Charlie is kwetsbaar en de foute James zorgt ook nog eens voor een berg ellende. Schaamte en verdriet overheersen. Teruggaan naar Wassenaar en vooral Carsten onder ogen komen lijkt onmogelijk, denkt ze. Ondanks dat haar gevoelens voor hem nooit verminderd zijn. Jaren later en heel veel gebeurtenissen verder zien ze elkaar weer. Deze ontmoeting gooit alles weer overhoop.
Ik mis je hakt er behoorlijk in, ik kan het niet anders omschrijven. Het verhaal heeft een enorme impact en raakt je. Van een onbezorgde jeugd naar een leven dat in het teken staat van verdriet. Alles is terug te voeren naar dat ene moment, alles vloeit daaruit voort. Gillian King heeft een desastreuze gebeurtenis als uitgangspunt genomen en laat zien wat verdriet en schuldgevoelens met je kunnen doen. Maar ook dat echte liefde onverwoestbaar is en van blijvende aard. Het mooie van het verhaal is dat Bo, min of meer, altijd aanwezig blijft door middel van cursieve passages. Hiermee krijgt het verhaal een extra laag en leer je de hoofdpersonages en hun gemeenschappelijk verleden goed kennen. Hierdoor begrijp je keuzes en twijfels ook beter. Deze herinneringen worden met warmte en humor beschreven, ze passen ook elke keer perfect in de fase waarin Charlie zich begeeft.
De gunfactor in het verhaal is enorm. Iedereen heeft al zoveel meegemaakt en je hoopt zo dat, ondanks de dingen die er gebeuren, alles goed gaat komen. King beschrijft alles heel realistisch en oprecht. Zowel qua dialogen als bijvoorbeeld de stempel die James op Charlie drukt (wat een rotkerel!). Je zit als lezer volledig in het verhaal, je wordt meegezogen in de emoties en je hoopt zo dat ze krijgen wat ze verdienen. Eenmaal aan Ik mis je begonnen is het onmogelijk het boek weg te leggen. Wat een heerlijk verhaal, een traan en een lach wisselen elkaar af, het raakt je echt! Dat laatste komt vooral doordat wat er gebeurt ook erg aannemelijk is.
In een fijne, luchtige schrijfstijl neemt King je mee in een periode van ruim tien jaar na het ongeluk. Per hoofdstuk wisselt ze heel vloeiend tussen het nu en vroeger, hierdoor lees je erg snel en wil je vooral weten hoe het gaat lopen. Sommige toevalligheden pakken eerder grappig dan storend uit. Siem zorgt voor een vrolijke noot in het geheel en stuurt het verhaal op een leuke manier. Je leest een feelgood dus je weet op voorhand dat het niet slecht gaat aflopen, maar de weg naar dat moment is behoorlijk pittig hoor. Charlie is door het wegvallen van Bo de kern in haar leven kwijt en de zoektocht naar een nieuwe balans vond ik erg overtuigend beschreven. Haar vertrouwen is beschadigd, het beoordelingsvermogen aangetast. Ze moet opnieuw leren van het leven te genieten en dan heb je mensen nodig die je onvoorwaardelijk kunt vertrouwen. Dat intense proces maakte indruk en was erg mooi om te lezen. Een feelgood met inhoud, top!
Gillian King heeft me te pakken, wat een mooi verhaal is dit. Over een liefde die nooit is gedoofd, over vriendschap, vallen en opstaan én onvoorwaardelijk vertrouwen. Haar down to earth manier van schrijven maakt het verhaal (h)eerlijk om te lezen, zelfs wanneer het even heel intens wordt. Het was mijn kennismaking met deze auteur en wat heb ik genoten. Het boek was uit eer ik er erg in had, helaas. Dit is een topper in dit genre en daarom 5 sterren, alles klopt.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
