Groeien gaat vanzelf
[Recensie] Dit is het tweede boek dat Steve Small (1955) zowel schreef als illustreerde. ‘De eend die niet van water hield’ was zijn eerste solo-boek. Ook dit boek is weer heel mooi geïllustreerd met lieve duidelijke prenten. Het font dat gebruikt is, is vrij groot. Menig oma of opa kan dit prentenboek zonder leesbril voorlezen.
Jonathan is een olifantje. Het boek begint op een belangrijk moment in Jonathans’ leven. Hij was vandaag ineens een heel jaar ouder dan gisteren. Hij is namelijk jarig! En hij vond dat hij ook echt wel gegroeid was. Maar… toch niet genoeg voor zijn mooie verjaardagscadeau: een jas, precies zo een als die van pap. Hij is te groot. Dat is wel heel jammer. Gelukkig heeft zijn moeder een goed idee. Jonathan gaat met z’n vader naar de stad om naar de kleermaker te gaan en dan kunnen ze ook nog even bij opa langsgaan.
Naar de kleermaker?
Maar steeds net als ze bij de winkel van de kleermaker zijn, blijkt deze even weg te zijn. Dan gaan ze maar even wandelen. Zo komen ze bij een muziekwinkel en bij een ijssalon. En als de kleermaker er daarna weer niet is, gaan ze maar meteen naar opa toe. Opa vond dat Jonathan gegroeid was. Maar Jonathan was daar niet zo blij mee, want hij kon nog steeds zijn jas niet aan. Toen liet opa zien dat pap net zo klein is geweest als hij. Daarmee kreeg Jonathan er weer vertrouwen in dat alles nog goed zou komen.
Opa stelde voor om te gaan schaatsen op de ijsbaan. Omdat opa bijna nooit iets weggooide, had hij zelfs nog een paar schaatsen die van hemzelf waren geweest. Jonathan mocht ze wel even aanpassen. Ze zaten als gegoten! Dus was opa ook net zo groot geweest als hij? Maar wat moest Jonathan nu kiezen: naar de ijsbaan, of naar de kleermaker?
Een leuk prentenboek over klein zijn en groot worden!
Leesfragment
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
