Een nieuwe veelbelovende serie
[Recensie] Lisette: Stille schreeuw met als onderschrift “Zelfs duistere geheimen blijven niet verborgen” is het debuut van Angela Marsons. Het origineel is van 2015, maar nu wordt de serie rondom Detective Inspector Kim Stone eindelijk in het Nederlands uitgebracht.
Annick: Angela Marsons is een zeer gewaardeerde bestsellerauteur en woonachtig in Black Country in Engeland waar de boeken rond Kim Stone zich afspelen. Stille schreeuw is het eerste deel van een serie rond detective Kim Stone.
Elise: “Zelfs de duisterste geheimen blijven niet eeuwig verborgen” prijkt op de cover van het boek Stille Schreeuw van Angela Marsons. Maar hoe dan? Volg rechercheur Kim Stone op haar pad dat begint met een vermoorde schooldirectrice waarna de doden zich op lijken te stapelen. Maar is dat wel het werkelijke begin? Of speelt hier meer dan op het eerste gezicht lijkt? Stille Schreeuw speelt in Black Country gelegen in de Engelse Midlands, waar auteur Angela Marsons vandaan komt. In 2015 bracht ze dit eerste boek van de Kim Stone reeks uit, wat nu eindelijk naar het Nederlands vertaald is.
Silke: Stille schreeuw is het debuut van Angela Marsons en het eerste boek in de serie met Inspecteur Kim Stone in de hoofdrol. In Groot-Brittannië is de serie reeds meerdere malen hoog in de bestsellerlijsten terechtgekomen. Stille schreeuw verscheen oorspronkelijk in 2015 en wordt nu ook eindelijk in het Nederlands uitgebracht, ondertussen zijn er reeds 12 inspecteur Kim Stone thrillers uit Angela’s pen voortgevloeid en verschenen in Engeland. Ik voelde mij dan ook geëerd omdat ik de mogelijkheid kreeg om het boek voor de Nederlandstalige verschijningsdatum reeds te lezen. Uiteraard was ik ook, als thriller fan, nieuwsgierig naar deze nieuwe Britse sensatie.
Lisette: In Stille schreeuw maken we kennis met Detective Inspecteur Kim Stone en haar team als ze opgeroepen worden voor de moord op Teresa Wyatt. De moord op deze schooldirectrice lijkt onderdeel te zijn van een heel gruwelijke serie van gebeurtenissen die 30 jaar geleden is ingezet. Gebeurtenissen die ook Kim Stone persoonlijk raken.
Annick: Als een schooldirectrice wordt vermoord in Black Country weten de inwoners nog niet dat dit pas het begin is van een reeks gruwelijke moorden. Detective Kim Stone wordt op de zaak gezet en met een niet aflatend doorzettingsvermogen gaat ze op zoek naar de dader. Na een lugubere vondst nabij een voormalig weeshuis ontdekt Kim Stone dat er een verband tussen beide voorvallen is. Zal het Kim lukken de dader te vatten voor er nog doden vallen of zal haar verleden roet in het eten gooien? Welke geheimen moeten zo angstvallig bewaard worden en waarom?
Elise: De fictieve Kim Stone groeit op in Black Country in diverse pleeggezinnen en tehuizen. Geen wonder dat ze al snel verzwolgen wordt door de moorden die elkaar in korte tijd opvolgen, beginnend met de schooldirectrice, die een voormalig medewerker was van wat ooit een kindertehuis voor meisjes was. Het onderzoek naar deze eerste moord leidt tot een lugubere vondst op het terrein van het voormalig kindertehuis, waardoor niets meer is wat het lijkt.
Silke: Black Country, Teresa Wyatt wordt vermoord teruggevonden en inspecteur Kim Stone wordt samen met haar team op de zaak gezet. De moord op Teresa blijkt nog maar het begin te zijn, al snel volgen er nog andere slachtoffers. Zou er een seriemoordenaar aan het werk zijn? Iedereen houdt zijn adem in. Er lijkt bovendien een link te zijn naar een oud weeshuis en bepaalde gebeurtenissen die daar hebben plaatsgevonden dertig jaar geleden. Kim Stone probeert de vele geheimen uit het verleden op te rakelen, maar dit lijkt allemaal niet zo eenvoudig te zijn als op het eerste zicht lijkt. Ze heeft namelijk ook nog haar eigen bagage die ze met zich meedraagt en die het onderzoek wel eens zouden kunnen hinderen. Zal zij de dader vinden alvorens er nog slachtoffers vallen? Het wordt een spannende race tegen de tijd.
Lisette: Angela Marsons zet met D.I Kim Stone een complexe vrouw neer. Een vrouw die intelligent is, maar op sociaal gebied een enorme muur om zich heen heeft getrokken door nare gebeurtenissen uit haar kindertijd. Ze komt over als een vrouw met een gebrek aan emoties, maar de eerste kennismaking met haar als ze bezig is met werken aan een van haar motors laat zien dat ze wel degelijk diep voelt. Ze houdt van klassieke muziek en rijdt het liefst op haar Kawasaki Ninja.
Annick: De beeldende schrijfwijze van de auteur met oog voor detail zorgt ervoor dat je zo het verhaal wordt ingezogen. Het is geen onnodige bladvulling maar relevante informatie die zeker een meerwaarde is en het verhaal ten goede komt. Het is zeker ook realistisch geschreven. De personages zijn zeker niet allemaal even grondig en diep uitgewerkt maar ze zijn levensecht. Ze hebben een familie die ook aan bod komt en eten en slapen net zoals echte mensen dat doen. Dat wordt dikwijls vergeten en maakt het boek toch realistischer om te lezen en te begrijpen.
Elise: Marsons heeft een verhaal geschreven waarbij je je telkens af blijft vragen wie de dader is. De spanning die zich steeds verder opbouwt zorgt ervoor dat je maar door blijft lezen. De geheimen die rechercheur Stone ontdekt zijn zo gruwelijk, dat je zeker wilt weten wie die moordenaar is en of die moordenaar wel gepakt wordt. Eerder wil je eigenlijk niet naar bed.
Silke: Al vanaf de eerste pagina werd ik in het verhaal meegezogen, dit voornamelijk door de wisselende perspectieven: dader, slachtoffer, Kim Stone, … we kunnen als lezer alles meevolgen vanuit hun point-of-view. Zo volgen we in een eerste hoofdstuk het slachtoffer en hoe ze om het leven komt, waardoor je als lezer letterlijk in het verhaal wordt meegezogen. Het klinkt luguber maar de auteur heeft hier op een mooie beeldende wijze weergegeven wat de gedachten van het slachtoffer waren net voor zij stierf en zo de toon voor de rest van het verhaal gezet. Allerlei vragen gingen door mijn hoofd tijdens het lezen van dit eerste deel en ik kreeg er ook mijn eerste kippenvel gevoel bij. Zou het echt zo zijn voor iemand sterft? Zouden dit de echte gedachten kunnen zijn van een slachtoffer net voor zij vermoord wordt? Het intrigeerde mij enorm.
Lisette: Haar directe ondergeschikte D.S Bryant is een mooie en toch ook enigszins voorspelbare aanvulling op haar vaardigheden. De patholoog heeft een treffende omschrijving van hen “als een zoetzure saus”. Angela Marsons beschrijft de vele karakters redelijk uitgebreid alhoewel ze vrij vaak “krachtige gelaatstrekken” gebruikt bij de persoonsbijschrijvingen, en haar plaats- en sfeerbeschrijvingen zijn dusdanig gedetailleerd dat je jezelf daadwerkelijk in “The Black Country” waant. Dit komt het verhaal zeker ten goede. Het voelt filmisch aan. Daarnaast is het verhaal intrigerend opgebouwd. De proloog voedt de interesse en gedurende het verloop van het verhaal weet ze de interesse bij mij vast te houden door de perspectiefwisselingen tussen de diverse personages, waaronder de dader, zonder dat je weet wie de dader is.
Annick: Het is een heel gruwelijk en aangrijpend thema dat in dit boek aan bod komt. Toch is het niet deprimerend. Kim, met haar sterke persoonlijkheid, in de bres voor anderen, die niet meer voor zichzelf kunnen opkomen. Een lichtpunt in deze gruwelijke duisternis, bereid haar leven te wagen om de dader te ontmaskeren. Een pittige, doortastende dame met een doel. Maar zeker niet ongevoelig zoals de schrijver laat vermoeden. Dit wordt op het eind van het boek duidelijk en toont haar ware aard. Mooie afsluiter!!
Elise: Een boek dat je bezig houdt, dat je af en toe samen met de politie op een verkeerd spoor zet en je met details ineens weer een nieuwe clue en een nieuwe richting geeft. Ben je halverwege het boek overtuigd dat je weet wie de dader is? Ik denk dat je verkeerd zit! Een heerlijk boek dat je hier en daar echt verrast.
Silke: Angela schrijft in klare duidelijk taal en verdrinkt zichzelf niet in details. Hierbij vergeet ze niet om de nodige aandacht te besteden aan de setting van het verhaal. De omschrijvingen van Black Country worden met veel liefde en gevoel voor detail neergepend. Het was alsof ik er zelf rondliep en alles zelf kon zien en beleven. Bovendien maakt de auteur gebruik van die typische Britse humor die het verhaal wat flair geeft. Op bepaalde ogenblikken vond ik dat er wel heel veel conversaties gehouden werden, hierdoor miste ik soms toch wat meer diepgang, doordat je minder de gedachten van de personages kon mee volgen.
Lisette: Wat mij verder bevalt is dat het onderzoek eigenlijk gewoon traag verloopt, dat het niet direct in volle vaart de juiste richting opgaat. Dat zorgt ervoor dat het realistisch aanvoelt. De samenstelling van het team is wel enigszins voorspelbaar, maar vooralsnog stoort dat niet. Wat mij verder bevalt is dat er heerlijke Britse humor in voorkomt en dat ze op het einde de proloog mooi laat samenkomen met de rest van het verhaal. Dat Angela Marsons dit met een twist doet, maakt dat de plot een redelijk verrassend einde heeft. Toch zijn er ook een paar dingetjes die mij net te zijn en dat zit het hem met name in de actiescènes. Deze voelen net iets te onrealistisch c.q. te geforceerd aan.
Annick: De manier waarop het verhaal opgebouwd is, de wisseling van het perspectief. Kim op speurtocht en de overdenkingen van de dader is een leuke afwisseling in het verhaal. Zo werk je mee met Kim aan haar onderzoek en leer je ook de dader met zijn beweegredenen kennen. Maar dat wil niet zeggen dat je ook weet wie het is, integendeel. Tot op het eind zijn er zoveel onduidelijkheden en plotwendingen. Telkens je een vermoeden hebt kom je bedrogen uit en moet je op zoek naar een andere verdachte. Daardoor wil je steeds maar verder lezen. En dan op het eind nog een verrassende ontknoping. Wat wil je meer als lezer! Dat wil zeker niet zeggen dat er geen dingen in het boek staan die je had zien aankomen, die niet bijzonder origineel zijn. Maar die vallen in het niet door het sterke verhaal, onderwerp en de auteur die dit alles op een schitterende manier heeft neergepend.
Elise: Wat ik vaak jammer vind aan thrillers, en zo ook bij deze, is dat er een soort vast stramien gevolgd wordt. De bijna ontspoorde rechercheur met een sidekick die wel érg loyaal aan haar is. De slechterik, die het uiteindelijk ook gemunt heeft op de rechercheur. En het standaard moment dat de nu écht ontsporende rechercheur er in haar eentje vandoor gaat en iets heel doms doet. Toegegeven, dit boek heeft een andere ontknoping dan ik had verwacht, maar de weg ernaar toe is vrijwel hetzelfde als iedere andere thriller.
Silke: De personages worden goed en realistisch uitgewerkt, doch doet ook hier weer de typische vrouwelijke inspecteur mee en haar hulpje: een sterke, harde tante die uiteindelijk toch een klein menselijk hartje heeft en haar rechterhand die overal achter haar aan loopt en nogal wat loom overkomt. Ik vind de hoofdpersonages dus net niet origineel genoeg, het is precies alsof ik hen reeds ken uit andere misdaad verhalen. Stille Schreeuw voor mij ook af en toe iets te voorspelbaar, maar door de verschillende onverwachte plotwendingen bleef de spanning er toch nog in. Het verhaal wordt over het algemeen realistisch gebracht, maar ik blijf toch over enkele elementen struikelen die te toevallig zijn en zo werden gecreëerd om het verhaal te doen kloppen en tot een bepaald plot te komen.
Annick: Ik vind het ook een pluspunt dat het boek eindigt met “De boodschap van Angela”. Dat ze haar lezers bedankt om het boek te lezen en je de mogelijkheid geeft om feedback te geven, zou je dit willen. Ik vind dit een mooie manier om je als schrijver nog te verbeteren. Dat je openstaat voor kritiek, zowel positief als negatief en dat je er dan ook effectief iets mee doet. Dat je toegankelijk bent voor je lezers, want het zijn zei die je boeken kopen, die hun mening geven/delen en ervoor zorgen dat je bekend wordt.
Elise: Heel bijzonder ook zijn de wisselingen in perspectief. Zo begint het boek vanuit de ogen van het eerste slachtoffer, de schooldirectrice, en wisselt vervolgens tussen de rechercheur, slachtoffers en moordenaar. Het zit zo in elkaar dat wanneer het perspectief wisselt je je meteen afvraagt of deze persoon het volgende slachtoffer zal zijn. Dat maakt het aan de ene kant voorspelbaar, maar het houdt je aan de andere kant op het puntje van je stoel. Dit boek gunt je geen moment rust!
Lisette: Al met al is Stille schreeuw mij zeker bevallen. Genoeg potentieel om een goede serie te worden, die ik graag wil lezen. Deel een in de Kim Stone serie krijgt van mij 3.5 ster.
Annick: Het was het eerste boek dat ik van Angela Marsons heb gelezen maar zeker niet het laatste. Kim Stone is een pittige dame die ik ook graag zou vergezellen op speurtocht bij haar volgende zaken. Ik ben benieuwd… Ik geef dit gruwelijk spannend misdaadverhaal dan ook graag 4.5 sterren.
Elise: Alles bij elkaar genomen ben ik zeker positief over dit werk van Angela Marsons. Ik heb het vier van de vijf sterren gegeven. Iets meer diepgang, iets meer creativiteit, en je bent er. Best aardig voor een eerste deel uit een serie!
Silke: Een geslaagd debuut met zeker potentieel, maar een paar aandachtspuntjes zoals de personages en het nog realistischer brengen van de plot. Van mij krijgt Stille schreeuw 3,5 sterren
Gemiddeld krijgt Stille Schreeuw van deze dames 3,8 sterren. Ze zijn het er dik mee eens dat dit boek een echte aanrader is om te lezen!
Ik wil alle lezers hartelijk danken voor de deelname aan deze leesclub!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
