Nog één keer je superheldencape om
[Recensie] Het is tijd. Ja, echt waar, het is eindelijk tijd voor het verhaal van Gozert! Maar het boek Gozert bestond toch al? Dat is ook zeker waar, maar dat was het verhaal van Ties, de broer van Gozert. Misschien wat onduidelijk, maar toen het eerste deel van de trilogie verscheen, was het meer dan logisch dat het eerste boek die titel kreeg, dat paste er helemaal bij. Daarom is het nu tijd voor Missie afbreken, waarin we eindelijk ontdekken hoe de wereld van Gozert in elkaar steekt. Alvast een kleine onthulling: het is fantastisch met een superheldencape om.
Een wereld vol kleur
Na Gozert en Luna maak je in Missie afbreken kennis met de wereld van Gozert, hoe zijn wereld in elkaar zit en wat hij eigenlijk voelt. Het is een wereld vol kleur, maar er zijn ook momenten waarop alle kleur in de wereld van Gozert verdwijnt. Ties heeft Gozert namelijk steeds minder nodig. Hij heeft Luna en Roberto en speelt veel met hen. Daarnaast wil Ties er samen met Luna voor zorgen dat de kinderen die nog in Huize Hoopvol zitten echt worden geholpen. Gozert komt daar liever niet in de buurt, want het was een plek waar hij helemaal niet gelukkig was. Hij voelt zich daarom steeds vaker alleen…
Pieter Koolwijk (1974) is inmiddels een bekende auteur in de (kinder)boekenwereld. Hij heeft onder andere de boeken Vlo en Stiekel, Prutje en De trollen van Leif geschreven. Het boek Gozert werd bekroond met een Gouden Griffel. Roald Dahl is het grote voorbeeld van Koolwijk. Dat zie je ook zeker terug in zijn boeken. Net zoals de boeken van Dahl bevatten de boeken van Koolwijk veel humor, gebeuren er zaken die net niet echt lijken te kunnen en er zit ook altijd een belangrijke boodschap in verwerkt.
De vaste illustrator van de boeken van Pieter Koolwijk is Linde Faas. Zij zorgt ervoor dat de verhalen van Koolwijk tot leven komen. Ook in Missie afbreken heeft ze met een prachtig kleurenpalet de wereld van Gozert tot leven gewekt. Het kleurloze bevat een mooi donkerblauw, waarin je de omgeving nog ziet maar voelt hoe droevig het is. De felle kleuren, die altijd rondom Gozert aanwezig zijn, vormen hiermee een mooi contrast. Het geeft het boek extra diepte en emotie.
Missies uitvoeren
Gozert zit vol energie en enthousiasme. Zijn wereld barst dan ook van de kleuren; geel, roze, blauw en paars, alle kleuren komen voorbij. Hij houdt van missies uitvoeren samen met Ties en Luna. Gozert voelt als ‘vakantie van alle saaie dingen’. Je hebt het gevoel dat de wereld van Gozert alleen maar rozengeur en maneschijn is. Alles is fantastisch met een superheldencape om.
Maar Ties en Luna hebben ook hun eigen missie, waarbij ze de kinderen die nog in Huize Hoopvol zitten willen helpen. Gozert wil daar niet in de buurt komen en hij kan Ties en Luna daar ook niet bij helpen, want niemand hoort hem verder. Daar kom je erachter dat de wereld van Gozert ook minder mooie kanten bevat. Hij is namelijk heel bang dat hij vergeten wordt.
Een wereld zonder kleur
De wereld van Gozert wordt dan steeds donkerder. Wanneer hij niet bij Ties is en door de stad zweeft, komt hij er meer zoals hij tegen. Hij ontmoet bijvoorbeeld Wes. Wes was eerst een echt mens en is toen overleden. Hij is bij zijn mens Jasmijn gebleven, totdat zij met hulpverleners ging praten en zei dat hij verder moest met zijn leven. Gozert is dus niet de enige. Maar Wes en de andere mensen die hij ziet zijn grijs en als ze niet in de kleurenbubbel van Gozert staan, dan staan ze letterlijk en figuurlijk stil. Ze weten niet dat de tijd verstrijkt en er gebeurt niets met ze. Het zijn kleurlozen, ‘die in de leegte voor zich uit staren’. Gozert is bang dat Ties hem vergeet en dat hij dan ook kleurloos wordt. Het zijn nog geen menslozen, de stemmen die Luna hoort en die eruit zien als schimmen en koffievlekken. Maar misschien worden kleurlozen wel menslozen?
De emoties van Gozert lopen sterk uiteen en worden zowel op de hoogte- als dieptepunten onwijs goed overgebracht. Je voelt zijn enthousiasme, maar des te meer voel je hoe sterk zijn verdriet is als hij langzaamaan niet meer het belangrijkste is in het leven van Ties.
De laatste keer missie afbreken
Tot slot komt in het einde van dit boek alles samen. Het is een ontroerend einde, maar tegelijkertijd had het zo moeten zijn en had het niet beter gekund. Hiermee is het verhaal van Ties, Luna en Gozert helaas afgelopen. Maar wat is het toch fijn dat Koolwijk deze boeken heeft geschreven en dat we allemaal kennis hebben mogen maken met Gozert, Ties en Luna. Laten we onthouden dat iedereen altijd helemaal zichzelf mag zijn en dat fantasie nooit belemmerd mag worden.
Heb je dit derde deel nog niet in huis of ben je misschien nog niet aan de serie begonnen? Hopelijk twijfel je na het lezen van deze recensie niet meer en ben je nu op weg naar de boekwinkel!
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
