Ergernis en verwarring
[Recensie] Na het lezen van de achterkant wilde ik weten hoe het afliep met een vrouw die huis en haard plotseling verlaat. Een drukke baan, moederschap en de vrouw van David, een advocaat. Ze heeft ineens genoeg van alles en stapt in de auto. Weg van alles. Het lijkt op een identiteitscrisis. Maar het verhaal neemt vreemde wendingen.
Het verhaal gaat over een vrouw die, terwijl ze haar zoon van vijf in bad doet, en nadat ze de telefoon ongelukkig in het water belandt, plots besluit om de benen te nemen. Ze rijdt in de auto weg. Komt vervolgens na een korte stop tot bezinning en rijdt terug. Tot haar grote verbazing geen ambulances, politie enz. Haar conclusie is dat ze blijkbaar niet gemist wordt. Dan begint haar avontuur. Ze bezoekt een vriendin, haar vader en start een relatie met een fotograaf. Ze gaat als ze zeker weet dat er niemand thuis is het huis binnen, doucht daar en trekt schone kleren aan. Alles onopgemerkt. Niemand mist haar. Je voelt de emotie door de regels heen. Dat heeft Terrin goed gedaan. Als lezer wil je steeds weten hoe dit gaat aflopen. Ontdekt haar man haar? Heeft hij een geheime affaire? Hoe gaat het met haar zoontje? Komt ze terug? Tot zover een heerlijk boek.
En dan? Een onverwachte ommekeer. Ik raak de lijn kwijt. Astrid heet ineens Patricia. Haar man heet geen David en ziet er anders uit. Ze is terug in haar oude leventje maar ook weer niet. Niemand vraagt haar wat er is gebeurd of waarom ze weg is gegaan. Het lijkt alsof het niet is gebeurd. De ontknoping van het boek ‘Er was niets gebeurd’ bracht bij mij emoties als teleurstelling, ergernis en verwarring teweeg. Ik heb het nog een keer gelezen vanaf het keerpunt. En nog een keer. Ik snap het niet. Ik kan van alles verzinnen, maar het antwoord is er niet. Dat moet je blijkbaar zelf invullen. Ik persoonlijk houd daar niet van. Een spel met de lezer is blijkbaar een groot pluspunt, voor mij helaas niet. Dat betekent overigens niet dat alles voorspelbaar moet zijn. Maar deze wijze en opzet van het tweede deel van dit verhaal bekoort mij geenszins.
De cover is in ieder geval goed gekozen. Het laat Astrid (Patricia) zien. In staat van verwarring of in ieder geval nadenkend over hoe nu verder? Het boek krijgt van mij 2 sterren. En ik zou graag eens horen wat jullie ervan vinden!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
