"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Plankenkoorts

Donderdag, 3 september, 2020

Geschreven door: Tamara Haagmans
Artikel door: Liliën LP

Een evenwichtig verhaal voor de zomer

[Recensie] Een boekomslag van Tamara Haagmans is altijd een feestje om naar te kijken. Of het nou een cover van een e-book is of van een papieren boek. De eerste paar minuten kan ik alleen maar kijken en ontdekken. Leuk detail is dat de vlinders doorlopen op de binnenkant van de cover. Qua vormgeving past de paperback van Plankenkoorts perfect bij Haagmans’ debuut De mooiste dag van je leven. Niets irritanter dan een mismatchte collectie in de boekenkast.

Het leuke van Haagmans is dat zij actief met haar lezers op Facebook bezig is. Ze stelt bijvoorbeeld vragen over het koken van kreeft of over de knabbels op tafel in een restaurant. Zo kan het voorkomen dat de setting van haar verhaal bekend voorkomt. Heerlijk die herkenning. Het brengt een brede lach op het gezicht.

Plankenkoorts gaat over Mara. Zij is achtentwintig, staat in de winkel van haar opa en woont ook nog steeds bij haar grootouders in. Maar met zo’n leuke gezellige opa zou ik ook wel willen samenwonen, al is het wel een beetje veel om tevens met hem overdag samen te werken. Iets van een overkill…

Mara is in feite door haar ouders in de steek gelaten, toen zij voor hun carrière naar Venezuela verhuisden. Dankzij de opvang en liefde van haar grootouders ontspoorde de toen vijftienjarige puber niet. Integendeel, zij wist deze situatie en haar gevoelens positief om te buigen en gebruikte het in haar studie. Nu is ze afgestudeerd dramatherapeut voor kinderen.

Kookboeken Nieuws

‘Ik weet hoe kinderen die zich niet begrepen worden zich kunnen voelen. Ik weet hoe het is om je ongewenst te voelen. Ik wilde kinderen helpen met die gevoelens te verwerken en door dramatherapeut te worden kon ik twee passies met elkaar combineren: Die kinderen én theater.’ Pag. 22-23

Maar omdat opa een dagje ouder wordt, haar oma vergevorderde Alzheimer heeft en de speciale zorg betaald moet worden, werkt ze in de winkel die opa en oma samen hebben opgezet. Na een reportage over verborgen schatten wordt de winkel overspoeld door schatgravers. Het leek wel ‘Black Friday’. Ze zijn op zoek naar een antiek boek dat waarschijnlijk aan opa is verkocht en een dikke ton of anderhalf waard is. Als boekenliefhebber krimp ik ineen als ik lees dat de geldwolven alle boeken inkijken en achteloos om zich heen gooien, erop stappen en ze gewoon kapot maken.

Mara neemt het heft in handen, stuurt alle mensen naar buiten en wil de winkel op slot doen. Dan verschijnt er een aantrekkelijke man aan de deur die zowel opa als Mara inpalmt. Je hoeft geen amateurspeurneus te zijn om te beseffen dat er iets is met deze Lucas. Gelukkig beseft Mara dat ook, maar helaas volgt haar hart de aanwijzingen niet. Op de gekste momenten komt Lucas opdagen. En waarom stelt hij zoveel vragen, maar beantwoordt ze zelf niet?

Met oma gaat het intussen steeds slechter. Tot overmaat van ramp komen haar ouders voor een poosje naar Nederland. Zij zijn niet erg behulpzaam. Mara’s beste vriendin Lola is dat wel. Ze is een heerlijke karakter. Ze wil graag het boek vinden en daarmee opa en oma helpen in hun oudedagvoorziening. Daar heeft de mogelijke beloning van het vintagejurkje en –tasje in de winkel maar weinig mee te maken. Nou ja, toch wel een beetje veel. De lezers die Haagmans volgen op FB zullen haar hierin wel herkennen. Een andere karakter die de show steelt, is de flamboyante Danny. Maar is hij wel wie hij zegt te zijn of heeft hij toch een geheime agenda net als zijn BFF Lucas?

Haagmans heeft een leuke feelgood geschreven, maar waarin toch een aantal zware onderwerpen in zijn verwerkt. De Alzheimer van oma, de afstandelijke relatie van Mara met haar egocentrische ouders en het wantrouwen naar iemand die ze juist dolgraag wil vertrouwen. Maar geen enkel moment wordt het verhaal te zwaar. Dit in tegenstelling tot De mooiste dag van je leven waar ik toch een traantje of twee heb gelaten. Hoewel ik enorm heb genoten van Plankenkoorts vond ik Haagmans debuut mooier. Misschien komt het ook doordat er weinig gebeurt met Mara en Lucas. Ze blijven nogal oppervlakkig. De liefde van opa en oma wordt juist meer belicht. In alles wat opa doet, voel je enorme liefde. Ik had het ook leuk gevonden als het verhaal alleen over opa en oma ging met flashbacks naar hoe ze elkaar ontmoetten, verliefd werden en samen een leven opbouwden.

Dat wil niet zeggen dat je Plankenkoorts niet moet lezen. Het is juist een evenwichtige verhaal voor de zomer. Er zitten hilarische momenten in waarvan je denkt dat dat toch echt fout is en daardoor weer erg leuk wordt. Ik heb een aantal verhalen van Haagmans gelezen en ze stellen niet teleur. Haagmans heeft een ondeugende houding en dat komt goed naar voren in haar verhalen. Haar heldinnen en helden zijn niet perfect, waardoor ook hun liefdesleven niet perfect is. Dit zorgt op zijn beurt weer voor onhandige situaties die toch niet gekunsteld aanvoelen.

Geniet van de zomer met dit boek en een koel drankje. Je #staycation wordt zo nog een stukje leuker. Een mooie 4 sterren voor deze feelgood. Ik kan niet wachten tot het volgende boek. Ik houd een plekje op de boekenplank vrij.

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur: