Spijt krijgt een bijzondere betekenis
[Recensie] Hoe wordt het woord spijt gedefinieerd? Op Wikipedia valt er heel wat over het woord spijt te lezen, zoals dat het een negatieve emotie is en dat men graag anders had gehandeld. Na het lezen van deze thrillernovelle krijgt dit woord wel een heel bijzondere lading.
Lukas Lewis zit geboeid aan een staaf, die op een tafel vastzit in de verhoorkamer. Hij wordt geïnterviewd door een onbekende, onervaren en zenuwachtige onderzoeksjournaliste annex psychologe. Zij stelt vragen om erachter te komen of Lukas spijt heeft van wat hij gedaan heeft. Maar hij beantwoordt elke vraag met een wedervraag. Dit brengt haar af tot wanhoop, maar op deze manier ontfutseld zij hem bekentenissen van zijn daden en over hoe hij daartoe gekomen is. Schuldig voelen doet hij zich niet.
Vanuit een andere ruimte wordt toezicht gehouden door een spiegelruit en staat Jameson hem te observeren. Wat snel duidelijk wordt, is dat Lukas niet lang meer te leven heeft als ter dood veroordeelde. Er gaat van alles in zijn hoofd om.
Zonder hoofdstukken
Spijt? is een karaktergedreven verhaal en zonder hoofdstukken. Het verhaal wordt verteld vanuit Lukas, een psychopaat, alleen valt dit woord nergens in de vertelling. Spijt heeft hij alleen over dat zijn ouders hem verwekt hebben, of nog meer dat ze elkaar ooit zijn tegen gekomen. Het verhaal zit vol spanning door de terugblikken die er steeds kort zijn tijdens het interview. Op deze manier leren we Lukas kennen, wat hem bezighoudt en hoe hij herkent dat er iets ‘staat’ te gebeuren.
Hij maakt zijn eigen waarheid en geniet van het noemen van fakenieuws. Het gaat allemaal op zijn manier en anders niet, zijn duistere ogen jagen angst aan. Hij weet op een kunstige wijze het gesprek naar zich toe te halen en de vergelijking met Hannibal Lector of Jocelyn uit de serie Rookie is gauw gemaakt. Maar ‘gelukkig’ is Lukas net even iets anders dan genoemde personages. Hij is direct, maar zij ook met de opmerking dat zijn show bijna ten einde is gekomen. De emoties van de interviewster komen rauw binnen en regelmatig moet zij stoppen omdat ze overmand wordt door wat Lukas vertelt.
Tussen de regels door weten we meer dan er gezegd wordt. Vos heeft een vlotte tot de verbeelding sprekende en prikkelende schrijfstijl. Hij heeft toepasselijke songs als onder andere Another one bites the dust, The show must go on, A dying man’s last wish en A different corner in Spijt? Verwerkt. Hiermee legt Lukas niet alleen zijn handelen uit, maar deze songs werken een schitterende plotwending aan het einde van het verhaal in de hand. Of deze aan te zien komen was, weet je na het lezen van deze novelle.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
