Zowel een spannend als schrijnend verhaal
[Recensie] De titel betekent letterlijk: onder de roos. Een andere uitleg voor iets dat geheim moet blijven. Een net zo toepasselijke keuze voor de inhoud van dit verhaal is na het lezen moeilijk te bedenken. Emelie Schepp heeft met dit boek het zesde deel geschreven met de illustere Jana Berzelius in de hoofdrol. Het is een verhaal geworden dat inderdaad gebukt gaat onder geheimen die maar beter geheim kunnen blijven.
Jana krijgt het steeds moeilijker om haar leven als officier van justitie niet te laten beïnvloeden door haar verleden. Haar werk vraagt om objectief gedrag maar dat kan ze niet altijd garanderen, daarvoor is wat er met haar is gebeurd te groot en bepalend. Maar niemand weet eigenlijk wie Jana is, behalve haar vader en Danilo natuurlijk. De mannen waar ze het meest hekel aan heeft.
Wanneer er drie slachtoffers vallen binnen de gevreesde en uiterst mysterieuze bende Komado breekt de hel los. De overgebleven bendeleden zijn uit op wraak en dat wordt erger wanneer een vierde lid van hun groep om het leven wordt gebracht en er een filmpje van hem via YouTube uitgezonden wordt. Dit komt ook onder ogen van het politieteam van Mia Bollander en vooral zij is onder de indruk van de omstandigheden, het raakt haar. De slachtoffers zijn misschien wel bendeleden maar allemaal zo jong. En ergens klopt er iets niet.
Maar omdat iedereen in de wijk waar Komado de scepter zwaait bang is voor de bende, wordt het onderzoek ernstig belemmerd. Mia raakt gefrustreerd, er worden onder druk beslissingen genomen die de ene keer beter uitpakken dan de andere keer. Ondanks de inzet lukt het niet het beeld helder te krijgen. En ook nu tikt de tijd genadeloos hard door.
Het onderzoeksteam heeft het zwaar te verduren. Er is sprake van personeelstekort en een hoge werkdruk. Er ontstaan verdenkingen in alle richtingen en dat komt de werkbaarheid niet altijd ten goede. Jana voelt de druk toenemen, hoe lang lukt het haar nog om alle ballen hoog te houden? Is er überhaupt ooit een normaal leven mogelijk voor haar, samen met Per? Zo lang haar verleden niet letterlijk begraven is lijkt ze niet verder te kunnen. Mia mist haar vaste partner Henrik en loopt zich wat verloren. Henrik kan intussen zijn werk maar moeilijk loslaten, iets dat niet goed valt bij het thuisfront. Buiten de oplopende stress van het onderzoek gaat het (privé)leven ook nog eens gewoon door. Doordat hij nu vanaf een afstandje naar het onderzoek kijkt bekruipt hem een akelig gevoel.
Sub Rosa is zowel een spannend als schrijnend verhaal. De auteur laat zien hoe gemakkelijk het is om gedwongen ingelijfd te worden in een drugsbende. De personages zijn overtuigend en ik had meteen een hekel aan de Komado’s. Hun slachtoffers zijn gewone mensen en niet opgewassen tegen de dictatuur van dergelijke onverschrokken jeugd, vreselijk. Deze verhaallijn vond ik oprecht overtuigend en wat had ik het te doen met de moeder in het verhaal. De compassie die Mia ervaart was dus herkenbaar.
In dit zesde boek vond ik de persoonlijke verhaallijnen erg sterk. De betrokken jongeren zijn in de leeftijd van mijn eigen kinderen en je moet er niet aan denken dat ze zó gevangen zijn in een situatie waar haast geen uitweg mogelijk is. Het moet vreselijk zijn maar ook heel beangstigend. Die angst kwam goed over. Toch is Sub Rosa geen tenenkrommend spannend boek, dat zijn geen van de delen in deze serie. Emelie Schepp moet het hebben van de onderliggende spanning, het niet weten, de twijfels, en de onvoorspelbare factor in de verhalen. Daarbij schetst ze goed de maatschappelijke pijnpunten zoals kansarme jongeren, armoede, onderdrukking en ongelijke kansen. Hierdoor worden de verhalen erg realistisch en van deze tijd.
Ik heb wederom genoten en kijk uit naar deel zeven! Er moet binnenkort iets explosiefs gebeuren, dat kan haast niet anders. Alles wijst in die richting, het moet tot een confrontatie gaan komen. Jana kan dit niet eeuwig volhouden. Mede daarom adviseer ik ook zeker om te beginnen lezen met Memento en niet ergens midden in de reeks te starten. Je moet iedereen leren kennen, hun verhalen weten, dat verklaart zoveel. De boeken lezen als een trein, dus een straf is het allerminst en moeilijk zijn ze ook niet. Dit is een geweldige fijne serie om te lezen! En elke keer weer die subtiele cliffhanger aan het eind doet het ook goed…
Vier sterren voor Sub Rosa.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
