Mooi gegeven, mooi verpakt maar toch een net-niet verhaal
[Recensie] Een boek kan je op verschillende manieren aanspreken. Je kunt een boek kiezen op basis van de cover, op basis van de titel of omdat je de auteur al kent. Bij dit boek trekt de achterflap meteen je aandacht. Daar staat een spannende inleiding van het verhaal. Op de voorkant staat de quote: “Samantha heeft je een brief geschreven. Maar Samantha is al zeven jaar dood.” Deze quote is een goede eyecatcher.
Kovach heeft al meerdere thrillers op haar naam staan. Toen ze verdween is het vierde deel in de serie van Inspecteur Gina Harte. Je hoeft deze serie niet op volgorde te lezen, maar het verhaal is wel completer als je dit wel doet. Elk boek gaat over een andere misdaad die Gina Harte oplost. Als je de boeken op volgorde leest maak je de ontwikkeling van het hoofdpersonage mee. Het eerste boek over deze inspecteur is Stil maar.
Toen ze verdween begint over Samantha. Ze liep zeven jaar geleden in haar eentje naar huis, waar ze nooit aankwam. Op de dag dat Samantha vijfendertig zou worden, krijgt haar beste vriendin Diane een brief die geadresseerd is aan Samantha met erin een roze gelakte nagel. Deze nagel had dezelfde kleur die Samantha altijd droeg, maar de nagel is echter afkomstig van een andere vrouw die in die buurt vermoord is… maar dan zeven jaar later.
Inspecteur Gina Harte start het onderzoek. Vaak komen er dingen op haar pad die te maken hebben met het verleden van Gina. Is de dader een bekende van haar? Wordt zij het nieuwe slachtoffer of spelen er zaken uit het verleden? Vragen die je je als lezer stelt.
Trage opbouw
Het verhaal komt langzaam op gang. Kovach besteed veel tijd aan achtergrondinformatie. Zo krijg je van veel personages een goed beeld. In het begin lijkt dan ook iedereen een motief te hebben. Als je de voorgaande delen niet hebt gelezen, kan de achtergrondinformatie over Gina misschien een beetje storend overkomen. Doordat er een trage opbouw is metveel aandacht voor achtergrondinformatie worden de personages goed neergezet. Je kunt hierdoor goed meeleven met de angsten van sommige personages en je weet wie er een goed motief heeft of niet.
Fijne schrijfstijl
Toen ze verdween is een typisch voorbeeld van een vrouwenthriller, waar vrouwen de hoofdrol hebben. Dit zijn dan voornamelijk vrouwen met een sterke persoonlijkheid, zoals Gina Harte. De meeste vrouwenthrillers zijn luchtig geschreven. Zo ook dit boek. Je komt er makkelijk doorheen en je hoeft er weinig bij na te denken. Dit is heerlijk nu de zon steeds meer gaat schijnen en je lekker in de tuin of op het balkon een momentje voor jezelf kan pakken.
Weinig spanning
Een nadeel van vrouwenthrillers is dat ze af en toe te simpel zijn. De boeken zijn niet vaak echt spannend. Ook dit boek heeft daar een beetje last van. Er is weinig actie. Er is maar één poging om de dader te pakken en dat lukt dan ook vrij makkelijk. Het hele boek lang heb je ongeveer vier mogelijke daders. Richting het einde toe wordt er duidelijk gestuurd richting een dader, waardoor de ontknoping niet verrassend is.
Kortom, Toen ze verdween is een boek dat lekker weg leest, maar niet de beste thriller ooit geschreven.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
