Schrijft wederom een onbeschrijflijk goede thriller
[Recensie] Wanneer de kant van de samenleving waarop je vertrouwt, niet te vertrouwen is, wordt het leven een grote chaos en is niets meer zeker. Dit overkomt Sigrid Beertens nadat zij met haar leidinggevende in een rendez-vous hotel is beland en daar getuige blijkt te zijn van de laatste levensuren van een onbekende vrouw.
Als groot liefhebber van de boeken van Luc Deflo ben ik ook weer benieuwd naar zijn jongste psychologische thriller. Weet Luc na een indrukwekkende reeks aan keiharde thrillers mij wederom te verbazen? Als kaaskop lees ik graag Vlaamse auteurs. De charme van de woorden, de locaties, ambiance en de gekozen namen van personages beschrijven mijn voorkeur het best. Daar kan ik er in dit geval een aan toevoegen: de omslag. Wat een prachtige omslag. Samen met het uitstekende zetwerk durf ik voordat ik een letter heb gelezen al vast te stellen dat deze uitgever aandacht schenkt aan deze uitgave. De foto van de auteur op de achterkant van de omslag toont een doorleefd hoofd met een sympathieke uitstraling. De rimpels in het gezicht tonen aan dat leven en schoonheid niet alleen bij nieuw horen. Soms zit de ware schoonheid in de dingen die er al langer zijn, zoals in de keiharde rauwe thrillers van Luc Deflo.
Want laat ik het maar direct verklappen; hij heeft het weer geflikt. En hoe! Wat een verhaal! De plot, de personages, de dialogen. De perfecte thriller. Een kunst die maar weinig auteurs beheersen. Het is de auteur, zonder een moment in herhaling te vervallen, gelukt om je aan het boek gekluisterd te houden. En juist dat is een compliment waard. Hoe meer je als auteur uitbrengt, hoe groter de kans dat er patronen ontstaan die door de lezer als repeterend worden ervaren. Niets daarvan. Dit boek is nieuw en gruwelijk beklemmend.
De karakters worden in net geen driehonderd pagina’s zo levensecht neergezet dat je ze kunt ruiken, zien, voelen, proeven en horen. Zowel zij die sympathie verdienen als zij die verafschuwd worden zijn zo dichtbij dat je als lezer de neiging moet onderdrukken een extra lampje aan te doen. Misselijkmakend, ontredderend, hoop koesterend en tot wanhoop drijvend wordt de lezer naar het einde van het verhaal gedreven. Verdorven geesten kwamen we al eerder tegen in zijn oeuvre, maar zo ziek als deze nog niet.
Ik krijg als lezer morbide neigingen uit compassie met de personages uit het verhaal. En stel mijzelf wederom de vraag. Waarom? Waarom ben ik zo dol op een thriller als deze? Is mijn geest ook verdorven? Ik geniet er op een bepaalde manier toch van?! Maar bovenal haal ik energie uit de volharding om het op te lossen. Om het kwaad uiteindelijk te bestrijden opdat het goede overwint. En het goede overwint. Deflo schreef wederom een onbeschrijflijk goede thriller. En wint bij mij op alle fronten aan waardering. Los van de afloop in het verhaal. Dat moet je zelf maar lezen. LEESTIP met hoofdletters.
Wanneer je net gestopt bent met nagelbijten moet je dit boek vermijden. In alle andere gevallen: Lezen! Een thriller zonder ‘h’. Een boek dat zich op het roodgekleurde bloed na, in een prachtige soort zwart-wit setting afspeelt. De woorden rauw en bloedstollend staan op de omslag. Ze dekken de lading volledig. Het boek heeft een groot nadeel. De Deflo-honger is niet gestild en is groter dan ooit tevoren. En net zo groot als de verwachtingen voor de volgende. En heb je nog nooit iets van deze auteur gelezen? Kies er maar een uit. Hoewel,…deze is gewoonweg onweerstaanbaar. Ik geef met trillende handen vijf verdorven sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
