Laat je verrassen en geniet
[Recensie] Het is twee jaar geleden dat Krista Pauwels’ zoon Levi is gestorven. Ze heeft zijn dood nooit verwerkt en kampt met psychoses, waarbij ze hem overal ziet en hoort. Op een ochtend doet de werkster een vreselijke ontdekking in het huis van Pauwels. Het is aan Rani Diaz en haar team om het onderzoek te leiden. Wanneer wat later de geliefde huisarts Loes Luzac plots verdwijnt, neemt de druk op Rani steeds meer toe. Dan komt een nieuwe kracht hun team versterken. Vol stress proberen Rani en Co. om de zaken op te lossen. Lukt dit hen op tijd?
Met Verdwaalde ziel heeft Sterre Carron opnieuw een spannend en meeslepend misdaadverhaal neergezet. Het is het zeventiende boek in de reeks rond de Mechelse hoofdinspecteur Rani Diaz. Carron debuteerde in 2013 met Mara. Met zeventien boeken in negen jaar houdt ze er een hoog schrijftempo op na.
Het verhaal begint met een flashback naar twee jaar geleden, waarbij je meekrijgt hoe Levi is gestorven. Van wat eraan is voorafgegaan tot het moment van zijn dood zelf. Het is de basis voor de rest van het verhaal, en de reden dat Krista Pauwels psychoses krijgt door het grote gemis dat ze ervaart. Daarnaast zorgt de proloog onmiddellijk voor de nodige dosis spanning. Zelfs zonder een woord te lezen straalt de cover iets mysterieus uit. De verwachtingen zijn alvast hooggespannen.
Er zijn twee grote verhaallijnen die zich langs elkaar heen ontwikkelen. Enerzijds is er het moordonderzoek waar Rani en haar team hun hoofd over breken, anderzijds is er de verdwijning van de huisarts. Beide verhaallijnen zijn erg goed uitgewerkt, en brengen ieder de nodige spanning met zich mee. Deze bouwt zich gestaag op gedurende het verhaal. De enorme druk die Rani voelt doordat ze met meerdere zaken tegelijk te maken krijgt is zeer goed voelbaar tijdens het lezen. Alsook de twijfel die er heerst, doordat ze lang in het duister tasten. Als lezer voel je echt met het team mee.
De personages zijn allen goed neergezet. Ze zijn reeds gekend van de vorige boeken, dus voelt het al snel vertrouwelijk aan. Ieder heeft zijn eigen plek in het verhaal, met de eigenwijze en temperamentvolle Rani als hoofdpersonage. Je ziet haar als hoofdinspecteur bezig met haar job, maar evengoed krijg je een duidelijk beeld over haar privésituatie. Er is ook een nieuweling om het team van Rani te versterken, en het is interessant om te zien hoe zijn integratie de in groep midden in een chaotische periode verloopt.
Sterre Carron heeft een aangename en beeldende schrijfstijl. Je ziet het team van Rani zo voor je ogen aan het werk. Daarbij is elk detail belangrijk, hoe klein of onbelangrijk dit ook lijkt. De auteur weet perfect hoe ze de lezer op het verkeerde been moet zetten, en pas op het einde van het boek heb je alle puzzelstukjes in handen om het plaatje compleet te maken. Dankzij de uitstekende plot en de korte hoofdstukken leest het verhaal lekker vlot. Carron deinst er ook niet voor terug om moeilijke thema’s aan te raken. Zo krijg je een duidelijk en realistisch beeld over wat iemand met een psychose ervaart, alsook de impact op de naasten.
Na het spannende en uitstekende zestiende boek Tot nooit meer was ik natuurlijk heel erg nieuwsgierig naar Verdwaalde ziel. Kon deze mij wederom bekoren? Nou en of! Ik vond het fijn om mee te speuren met Rani en haar team, en voelde mij op een of andere manier verbonden met hen. De stress, chaos en emoties speelden vaak op in het verhaal, en zo ook bij mij. Het leukste vond ik dat ik het einde niet zag aankomen. Sterre Carron heeft me via enkele goed doordachte plottwisten volledig verrast. Hoe blijft ze het doen, al die spannende boeken uit haar pen toveren? Ik geef Verdwaalde zielen vier sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
